De opvolger van Amerika’s president Obama, moet de wereld vanuit een andere optiek beschouwen

23 oktober 2016 by rudi

Opinie op Sputnik International, met mijn [J.M.] aanvullingen en toevoegingen.
De volgende Amerikaanse regering, na Barack Obama, zal moeten beginnen met een nuchtere analyse van de wereld zoals die is, en niet zoals een Amerikaanse president en het Amerikaanse machtsestablishment het graag zouden willen.
Dit zeggen drie Amerikaanse analisten van de Amerikaanse buitenlandse politiek: Dimitri K. Simes, Pratik Chougule en Paul J. Saunders in een artikel in The National Interest (16 oktober 2016: ‘America needs a foreign policy that abandons triumphalist clichés, flawed assumptions and predetermined conclusions in favor of facts and serious analysis.’)
De nieuwe Amerikaanse leiders moeten een realistische hiërarchie van geopolitieke prioriteiten vaststellen. Daarbij dienen ze duidelijke doelen voor ogen te krijgen met betrekking tot de verhouding waarin ze willen staan ten opzichte van grote concurrerende wereldmachten als China en Rusland.
Volgens de experts zal Amerika zich vooral moeten verzoenen met een multipolaire geopolitieke werkelijkheid, met meerdere machtsblokken. De VS zijn een relatieve jonge natie en zij zullen hun positie van wereld dominatie niet eeuwig kunnen vasthouden.
In Europa lijken de Amerikanen die positie van Rusland niet goed in te schatten bij hun wens de Amerikaanse hegemonie over Europa te bestendigen en zelfs uit te breiden. Het gesteggel over de handelsverdragen is hier een voorbeeld van. Bij het CETA-verdrag spannen de VS hun buurland Canada (een bondgenoot-vazal?) voor hun karretje. Het CETA-verdrag is de voet tussen de deur. Na CETA zal TTIP makkelijker ingang vinden in de EU, verwacht het machts-establishment. Doel van TTIP is niet alleen Amerikaanse hegemonie verstevigen via multinationals, maar in een moeite door het buitensluiten van China en Rusland. De vraag wordt trouwens steeds prangender of de Amerikaanse regering de multinationals – inclusief de financiële industrie – stuurt, of dat het andersom is.

Dat de VS de realiteit van multipolaire machtsevenwichten in Europa niet onderkennen, moge blijken uit de uitbreiding van de NAVO tot bijna in het Kremlin, aan president’s Putins eettafel. De inlijving van de Baltische staten door de NAVO, is een zware dobber voor de Russen. Ze werden er door overrompeld. [‘The analysts call attention to the fact that few policies have alarmed the Kremlin as much as NATO’s expansion. “A bold move as this almost literally moved NATO to the suburbs of St. Petersburg, incorporating Estonia and Latvia into NATO was especially difficult for Moscow to stomach,” the US foreign policy analysts pointed out, adding that the NATO expansion toward Russia’s borders have prompted.’]
In Sint Petersburg staat ondermeer het prachtige museum ‘De Hermitage’ waarin vele Nederlandse meesterwerken zijn te bewonderen.
Handelsverdragen en globalisatie, alles goed en wel, prima, maar leg het accent niet eenzijdig op geld verdienen door en voor de multinationale giganten. Roep de RailAktiefKaart (RAK) weer in het leven, maak onze musea weer van ons allemaal en stel onze jongelui in de gelegenheid voor een schappelijk prijsje door Rusland te reizen. De Hermitage is in ieder geval zeer de moeite waard, Russische scholieren krijgen er systematisch onderricht in de Russische cultuur en geschiedenis.

♥

Huidig Nederlandse Belastingstelsel, werkt maatschappelijke polarisatie in de hand

20 september 2016 by rudi

Semanur zegt: ‘Derde dinsdag in september 2016. Het Haagse circus rond de-vrouw-met-het-hoedje barst los op die vierkante meter rond de Kaasstolp. Welke creatie draagt minister Miep en wat doet minister Trijn dit jaar op?’ ze grinnikt, ‘maf theater blijft kijkers trekken. Intussen groeit de afstand tussen arbeid en vermogen gestaag en die kloof wordt door politici vergroot. Wat ze daar in Den Haag ook voor mooie sprookjes vertellen. Ik vind de uitspraken van emeritus Leo Stevens alarmerend genoeg om op onze site te plaatsen. Ik ga zijn nieuwe boek kopen en behandelen in mijn werkgroepen.

De scheefgroei vanwege de oneerlijke verdeling van onze nationale koek, brengt maatschappijbrede onvrede teweeg. De cartoon van Jos Collignon in de Volkskrant van vandaag past daar helemaal bij.’
‘De Haagse poppenkast,’ beaamt Marieke, ‘het lijkt of het ieder jaar erger wordt. Hoe beroerder de werkelijkheid, hoe bonter het Haagse toneel.’

Roeland leest voor uit het Financieële Dagblad en de NRC: ‘Een belastingstelsel dat door belastingplichtigen niet wordt vertrouwd, is gevaarlijk. Het leidt tot sociale ongelijkheid, frustratie en polarisatie. „We moeten al alle zeilen bijzetten om de samenleving bij elkaar te houden. Dus moet je een geloofwaardig belastingstelsel hebben. We moet vermijden dat de gewone burger zich afkeert van de heffende overheid. „Er is op verschillende niveaus schadelijke scheefgroei ontstaan.” Aldus Leo Stevens. Zaten er maar een paar klonen van Leo Stevens in de regering.’
‘Stevens zegt het recht voor z’n raap,’ zegt Semanur, ‘hier in de NRC bijvoorbeeld: daarbij heeft de huidige belastingwetgeving door fiscaal beleid van verschillende kabinetten ongelijkheid in de hand gewerkt. We moeten al alle zeilen bijzetten om de samenleving bij elkaar te houden.’
Marieke stelt voor om het interview met Leo Stevens en de resultaten van het Volkskrantonderzoek door I&O, zoals afgelopen zaterdag in de krant stond, op de blog te zetten. Voor de jongelui. ‘Dat schetst de randvoorwaarden waarbinnen de politiek moet werken en dat is meer dan voldoende. Al de “analyses” die we ongetwijfeld over ons krijgen uitgestort kunnen we gewoon laten liggen, want die herhalen vooral zelfgenoegzame oefeningen in nietszeggendheid. Het is nog mooi weer, dus we gaan naar buiten.’
Roeland wil twee links van de Russische nieuwssite Sputnik eraan toevoegen. ‘Sputnik meldt dat de Chinezen naar een gouden standaard lijken te willen, vanwege de tastbaarheid van het edelmetaal. En nog een interessant artikel waarin wordt uitgelegd waarom en hoe de Chinezen gebruik maken van de hegemonie van de Amerikaanse dollar. Zulke artikelen zie je in onze media niet en de jongelui moeten toch kennis nemen van wat er buiten Den Haag en Brussel zoal gebeurt.’

♣

Volkskrant 13 september 2016 | Fiscaal expert Leo Stevens: ‘Voor politici zijn de Nederlandse belastingen niet alleen een middel om geld op te halen, maar ook om kiezerswensen te vervullen. Daardoor is het stelsel steeds ingewikkelder geworden. Wie de belastingen wil vereenvoudigen grijpt daardoor steeds dieper in in het leven van de belastingbetaler.
Vandaag komt hij, samen met Arjan Lejour van het Centraal Planbureau, met het boek Geloofwaardig belasting heffen. Het is een recept voor een aanzienlijk eenvoudiger, eerlijker en opener belastingstelsel, vindt Stevens zelf. ‘De burger belasten naar draagkracht’, zo simpel kan het zijn. ‘Weg met fiscaal hobbyisme van politici om vooral de achterban te plezieren ten koste van de rest. Dat maakt het stelsel ingewikkeld en vaak werkt het fiscale speeltje averechts.’

Philip de Witt Wijnen (NRC 16 sept. 2016) interview met Fiscaal expert Leo Stevens: ‘We hebben een geloofwaardig stelsel nodig’

Robert Giebels & Raoul du Pré (Volkskrant 17 september 2016): ‘Kiezers zeggen ‘nee’ tegen beleid van Rutte II’
Sputnik (2016.09.15) ‘Gold Yuan: Post-Dollar World Order Emerging in Eurasia’
Sputnik (2016.09.19): ‘Reason Why China Benefits From Global Hegemony of Dollar’

Verhalen en frames. Nieuws en informatie waaraan je even moet wennen

15 juni 2016 by rudi

‘Dat was even slikken,’ zegt Pieter, ‘toen ik las dat Jan-W. Müller in de London Review of Books beweert dat Órban (Hongarije) en Marine le Pen (Frankrijk) geld, leningen, van Vladimir Putin krijgen om het Project Europa van binnenuit te ontmantelen. Het Front National zou 9 miljoen euro van Rusland hebben ontvangen.’
Marloes proest het uit: ‘Dit is echte globalisering. Toch? Dit was je gewend over de CIA te horen, nietwaar? Amerika destabiliseert default ieder regime dat het militair-politiek-financieel complex van de USA niet zint. In het belang van de Democratie, de Vrijheid en de Wereldvrede. Natuurlijk! Maar dat Rusland dezelfde middelen zou toepassen ….. Neen, dat zijn we niet gewend te lezen. Desinformatie via pseudowetenschappelijke publicaties was toch wel het meest gedurfde wat de Russen/Sovjets ooit hebben uitgehaald, maar regelrechte omkoping dat is nieuw. Ik moet bekennen dat ik het een geruststellend gedachte vind: de Amerikanen en Russen gaan steeds meer op elkaar lijken. Dat maakt onverwachte gebeurtenissen minder waarschijnlijk.’
‘Een zoveelste teken dat de wereld zijn laatste restjes onschuld in snel tempo verliest,’ grinnikt Ilham, ‘de Russen zijn eindelijk volwassen geworden in de geglobaliseerde wereld. Inderdaad, ze doen hetzelfde wat de Amerikanen en hun cronies al heel lang doen. Trouwens, wat heet “ontmantelen”? Órban en le Pen staan doodgewoon voor minder Europa-in-deze-vorm. Wat is daar tegen? Ik hoop dat Engeland uit dit wangedrochtelijke project Europa stapt, dat de Britten voor een Brexit opteren. Engeland is groot en robuust genoeg om de eventuele nare gevolgen – indien die er tenminste zijn, wat de bangmakers ons proberen aan te praten – om die gevolgen te dragen. Even door de zure appel heen bijten en dan weer volle kracht vooruit.’
‘Dat zou een hele opluchting zijn,’ knikt Pieter, ‘op weg naar weer een gewoon Europa, zonder de Brusselse opgeblazenheid. Een gezond en realistisch uitgangspunt voor echte Europese samenwerking en niet langer deze zwendel.’
‘Precies,’ knikt Marloes, ‘Europa zonder kleren-van-de-keizer maar doodgewoon erkennen wat het Project Europa intussen is: een keihard neoliberaal project. Poeh, Merkel die in 2007 glashard beweert dat ze de ziel van Europa had ontdekt. Die ziel was niet de euro, maar “tolerantie”. Hoe ver ze er naast zit, zien we dagelijks in toenemende mate. Als je liegt, doe het dan aannemelijk.’
‘Het wezenskenmerk van neoliberalisme is dat het op z’n vriendelijkst gezegd moreel neutraal is, dus zielloos,’ grinnikt Pieter. ‘In de dagelijkse praktijk komt het neer op: ieder voor zich en graaien wat je kunt pakken. Het zou vreemd zijn wanneer politici, of wat daar voor doorgaat, die thuis een neoliberale staatsinrichting implementeren op Europees niveau plotseling het Algemeen Belang zouden nastreven. Dat kan natuurlijk niet waar zijn. Het is immers hetzelfde slag piepeltjes. Baantjes aan de ruif voor zichzelf, voor hun kliekgenoten en dan een hele tijd niets en van wat er overblijft, mogen wij, heel misschien wat kruimels pikken. Als we maar weer op ze stemmen, straks, als ze met hun gladde babbels en uitgestreken smoelen op de buis verschijnen.’
‘Nog zo’n voorbeeld van geglobaliseerde frames,’ merkt Ilham op, ‘de zich volvretende establishment-kliekjes zijn overal eender. In Nederland net zo goed als in Irak. Michel Houellebecq (in Onderworpen) heeft het prachtig satirisch geframed als “distributivisme”: het herverdelen van de nationale koek waarbij de politieke incrowd ervoor zorgt dat ze de vetste brokken krijgt.’
‘Al die deskundologen en experts die Houellebcq’s “distributivisme” bloedserieus gingen duiden, schatert Marloes, ‘ik kwam niet meer bij.’
‘Goede satire bedrijven, is een kunst,’ zegt Ilham, ‘en Houellebecq is er een meester in.’
‘Müller noemt de deal met Erdogan “sordid”, smerig, merkt Pieter op. ‘Ik vind het negeren van de aanleidingen van het op gang komen van die migranten-tsunami’s net zo smerig. O ja, in de Trouw van gisteren staat dat oude Marokkanen worden gedumpt. Marokkanen die niet lang genoeg aangesloten periodes in hun huurwoningen verblijven, maar bijvoorbeeld veel in Marokko vertoeven, worden door de verhuurder uit hun woning gezet. Zogenaamd vanwege de leegstand door hun afwezigheid, terwijl ze de huur keurig betalen en geen overlast veroorzaken.
De woningnood wettigt deze verhuurdersmaatregel volgens de verhuurders. Wedden dat die woningcorporatie-managers die woningen aan Syriërs of via sjacherende projectontwikkelaars willen verhuren aan migranten, tegen een woekerhuur? Ik word misselijk van de schijnheilige argumentatie.’
‘Helemaal mee eens,’ zegt Marieke, ‘de verhuurder-managers pakken de zwakste huurders van wie ze weinig tot geen tegenstand verwachten. Alweer, vooral met dank aan de PvdA die voor de woningwet van VVD’er Blok stemde. Omdat “de woningmarkt op slot zat” Wedden dat die Haarlemse woningcorporatie Pré Wonen een liquiditeitsprobleem heeft en om extra inkomsten verlegen zit. Dus willen ze huurverhogingen doorvoeren en van huurders die dertig jaar in een huurwoning zitten, gaat dat bijna niet. Dan zorg je als verhuurder-wooncorporatie liefst voor om de twee jaar nieuwe huurders die je meteen een hogere huur kunt berekenen.’
Pieter: ‘Die argumentatie van de hoge woningnood van die Mara Lindenbergh van Pré Wonen vind ik zo misselijkmakend. Alsof de meeste woningcorporatiemanagers zich iets aan de sociale context van de huurders gelegen laten liggen. Er zullen ongetwijfeld uitzonderingen zijn, maar voor de meeste managers is het gewoon business en zo veel mogelijk geld scoren. De argumenten verzinnen ze er later wel bij.’
‘Weet je wat ik in dit geval zo’n laaghartige framing vind, ook van de Trouw-journalist Wilfred van de Poll? Dat hij zich blijkbaar geen ogenblik afvraagt hoe het komt dat er in Nederland nog steeds woningnood heerst?’ zegt Marieke snuivend. ‘Hoe kan dat in hemelsnaam? De Tweede Wereldoorlog is sinds 1945 afgelopen en toch zijn er blijkbaar nog onvoldoende betaalbare woningen in Nederland. Vraagt zo’n gup zich niet af hoe dat komt?’
‘Ja, ja, en dan die verhuurdersheffing die dit gedrochtelijk kabinet invoerde met hartelijke medewerking van de P.v.d.A.,’ roept Pieter. ‘Als er woningnood is, maakt zo’n maatregel het alleen maar erger! Je hoeft geen genie te zijn om dat te kunnen beredeneren. Al die politiek-benoemde hansworst-managers van de diverse woningcorporaties gaan hun huurders uitknijpen en ze verzinnen van alles om aan geld te komen. Net als bij de belastinggaarders die het recht op belasting innen pachtten.
Deze lui, deze managers, moeten meestal wel, want een gezonde bedrijfsvoering vergt echt managerieel talent en dat ontbreekt veelal, want op die grond zijn ze niet aangesteld, maar omdat ze tot een politieke kongsi horen! Dus inderdaad, graaf als journalist eens dieper bij zo’n club als Pré Wonen. Hoe zit het met de financiële situatie en hoe is het gesteld met hun zorg voor de huurders? Valt er qua policy een patroon te ontdekken bij de woningcorporaties?’
‘Trouw is niet erg sterk als het op journalistiek talent – laat ik het maar vriendelijk houden – aankomt,’ grinnikt Marieke, ‘de krant gaat niet voor niets zo vaak nat met journalistiek broddelwerk. Dit stuk vind ik ronduit tendentieus. Waarom gaan de wooncorporaties de zogenaamde woningnood te lijf door precies deze doelgroep in het vizier te nemen? Waarom niet én én? En dan vanzelfsprekend vooral meer betaalbare woningen bouwen?’
‘Mallotig, nietwaar?’ zegt Pieter grijnzend, ‘er heerst woningnood, maar de regering laat doodleuk tienduizenden migranten binnen zonder dat er genoeg huisvesting is. De woningcorporatiemanagers – met politieke banden – focussen zich op de groepen van wie de minste weerstand valt te verwachten: bejaarde Marokkanen. Het past in het afdankbeleid: oud en niet langer productief, dus weg ermee!’
‘Pré Wonen heeft nota bene een heus fraudeteam opgezet en dat team heeft al drie uitzettingen van (bejaarde?) Marokkanen gescored,’ merkt Marieke op, ‘nou, nou, die Marokkanen zijn blijkbaar fraudeurs van nature. Verdient zo’n fraudeteam zichzelf nou terug? Wat een baggerstukje van die V.d. Poll.’
‘Zouden ze ook fraude door óverbewoning van woningen opsporen,’ vraagt Pieter zich af. ‘aan de overkant waar mijn broer woont, is een driekamerappartement waarin twee Nederlandse families hokken. Een jong stel met de ouders van een van de twee. Vanwege de uitkeringen en de AOW; gemeenschappelijk huishouden, weetjeniet. Een woning staat dus bijna permanent leeg, want die ouders hebben ook een huurhuis. Wat doen ze daar mee? Zou meneer V.d. Poll dat eens kunnen uitzoeken?’
‘De zogenaamde sociaal-democratische politici zijn nog het ergste, ‘ zegt Ilham. ‘Dat zijn farizeeërs en trojaanse paarden in een. In Nederland hebben we met een P.v.d.A. te maken die deze en andere mensonvriendelijk maatregelen heeft mee-bekokstoofd. Müller refereert aan Sigmar Gabriel, de sociaaldemocratische Duitse vice-kanselier, die geen loftuitingen genoeg had voor Egypte’s president Sisi, nadat het Duitse Siemens de opdracht binnen had om in Egypte ‘s werelds grootste gas- en stoomturbine te bouwen.’
‘Zogenaamde sociaaldemocraten die glashard neoliberaal beleid op stapel zetten en uitvoeren, daar moest ik een tijdje geleden nog erg aan wennen,’ zegt Pieter. ‘Intussen weet ik dat het geen moer uitmaakt onder welk etiket een politicus zich afficheert en welke praatjes zij of hij afsteekt. Het is een naargeestig pot nat. Ik stem dus maar niet meer.’
‘Weet je, als ik aan dit soort dingen denk op nationaal en gemeenteniveau, dan kan ik me eigenlijk niets voorstellen bij de “normatieve” macht die Europa volgens Müller heeft verspeeld,’ zegt Ilham. ‘Dat houdt geen enkel verband met de werkelijkheid die ik om me heen zie. Volgens Müller hebben de Europese elites hun vermogen verspeeld om over “gedeelde Europese waarden” te preken tegen landen als Hongarije en Polen. Ik vind het idee alleen al belachelijk. Wat zou de establishments hier dat morele gezag verlenen? De Polen en Hongaren – en de Turken – trekken hun eigen plannen en gelijk hebben ze.’
‘Je hebt gelijk,’ zegt Marieke tegen Ilham, ‘we lezen allerlei hoogdravende betogen over het Project Europa dat lidstaten zoals Polen en Hongarije de morele maat zou mogen nemen terwijl die vrome lidstaten op nationaal niveau glashard mensonvriendelijk neoliberaal beleid over hun burgers uitstorten. Erdogan heeft op nationaal niveau gelijk met zijn autoritair beleid, maar op Europees niveau – wat dat ook moge zijn – wordt hij verketterd. De Turken zouden gek zijn indien ze zich daar iets van zouden aantrekken.’
Ilham: ‘Müller merkt op dat je het met de hooggestemde Europese ethiek tenminste wat Engeland betreft niet al te serieus moet nemen: “(Cameron took the Tories out of the European People’s Party grouping in 2014 and joined an alliance with Poland’s ruling party as well as right-wing populists such as the Danish People’s Party and the ‘True Finns’)”
Iets verder op schrijft hij over een waarschijnlijke “uitruil” tussen David Cameron en Hongarije en Polen – het doet mij denken aan de actie van P.v.d.A’er Lodewijk Asscher met betrekking tot de Marokkaanse uitkeringen. Cameron zou volgens Müller best met Polen en Hongarije kunnen hebben afgesproken dat Engeland net zou bljven doen alsof Polen en Hongarije liberale democratieën waren, indien de Hongaarse en Poolse politici het de Engelsen niet moeilijk zouden maken wanneer de Engelsen zouden korten op de sociale uitkeringen van in Engeland werkende Hongaren en Polen. Als opmaat naar het Brexit-referendum op 26 juni aanstaande, om de Engelsen te laten zien dat bij Europa blijven niet ten koste van de Engelsen hoeft gaan, maar op rekening van buitenlanders en vreemdelingen gebeurt.
[ citaat uit Müller: “The UK has effectively put ‘national sovereignty’ over ‘rule of law’. It is reasonable to assume that in the run-up to the referendum it has also done some sordid deal with Poland and Hungary along the lines of ‘we will pretend you are still real liberal democracies, if you don’t give us a hard time about cutting benefits for Poles and Hungarians working in Britain.’ “]
‘Het is eigenlijk te gek voor woorden!’ roept Pieter, ‘als je de boel eens uitpluist en het voorgekauwde dagelijkse nieuws uit de mainstream media niet klakkeloos slikt, dan ontdek je allerlei frames waar je in de haast van de dagelijkse bezigheden overheen kijkt, maar die zaken raken wel aan de kern van het geheel! Ik ben in ieder geval voorlopig grondig genezen van ieder enthousiasme voor het Project Europa onder leiding van deze politici.’

‘De acties van deze woningcorporaties tegen Marokkaanse Nederlanders zou ik zonder veel moeite onder deze zelfde noemer kunnen bezien die Müller voor Engeland en Hongarije/Polen schetst,’ zegt Marieke. ‘Dat gaat dan zo: Marokko doet alsof zijn neus bloedt wanneer in Nederland Marokkaanse Nederlanders anders worden behandeld dan autochtone Nederlanders. Let wel: president Erdogan zou het vermoedelijk niet pikken als met de Nederturken zo’n kunstje werd geflikt!
Met het op aangepast niveau brengen (in overeenstemming brengen met de kosten van levensonderhoud in Marokko, dus lagere uitkeringen) van wettelijke uitkeringen aan Marokkanen in Marokko, zie je hetzelfde. Degenen die er in beide landen beter van worden, zijn de leden van de respectieve politieke establishments, niet de burgers van de betreffende landen.’
Pieter: ‘Redeneer je verder op dit thema door dan ligt de nobele actie van zo’n woningcorporatie als Pré Wonen en ook van het Utrechtse Mitros, geheel in deze lijn. Immers: zet die uitkeringsgerechtigde Marokkanen uit hun woningen en dwing ze daardoor naar Marokko te vertrekken. Dan snijdt het zwaard aan twee kanten: de woningcorporatie kan de vrijkomende woningen tegen hogere huur verhuren (de woningnood blijft gewoon bestaan, want er komen tienduizenden migranten binnen, de huurprijzen moeten kunstmatig hoog blijven dus er worden weinig sociale woningen gebouwd) en de naar Marokko verdreven Marokkanen krijgen in Marokko lagere uitkeringen dan ze hier ontvangen.
Wie zijn nu de boeven? De bejaarde Marokkaanse “fraudeurs” of de Nederlandse beleidmakers en overheidsmanagers?’

* Vrolijkheid *

‘Jongens, goed dat we de politiek op globaal niveau in de gaten houden, ‘ zegt Marieke grinnikend, ‘dan weten we tenminste waarom we niet meer stemmen. Als je alleen maar de Nederlandse media leest, beluistert en gelooft dan ben je pas echt een loser.’
Pieter zegt: ‘Wat er vlakbij gebeurt, in je woonomgeving, je woongemeente, je land, een andere provincie, zoals de gasboringen in Groningen, dat allemaal in verband brengen met die megalomane managementprojecten zoals het “Project Europa”, is al ontnuchterend genoeg. Er blijken namelijk vooral ongunstige verbanden op micro- en mesoniveau te zijn, omdat de politieke bobo’s de doorwerkingen van hun politieke beslissingen niet kunnen inschatten of die gevolgen gewoon aan hun zolen lappen.
Müller merkt op dat de invoering van de euro juist heeft gemaakt dat de tegenstellingen die de euro moest opheffen, extra duidelijk aan het licht kwamen. Natuurlijk had eerst een fiscale unie opgetuigd moeten worden, voordat er een gezamenlijke munt werd ingevoerd. De moeilijkheden die met het optuigen van zo’n fiscale unie gepaard zouden zijn gegaan, hadden tegelijk als waarschuwing moeten dienen voor het als een kip-zonder-kop invoeren van de euro als eenheidsmunt.
Citaten uit Müller: “The euro has brought about the very conflicts European integration had been intended to prevent. Nobody at this point can or, for that matter, even really wants to move forward with ‘ever closer union’; Cameron secured an opt-out from something that for most Europeans has become meaningless. But in no country is there a majority for leaving (or dissolving the club) either.”
Triest vind ik dat Müller terecht vaststelt dat van de gewone mensen niemand eigenlijk meer weet wat het “Project Europa” precies is of voorstelt, dus dat je als burger ook niet weet waarover je stemt. Noch als je tegen in de EU blijven stemt, noch als je voor blijven in de EU stemt. De enigen die garen spinnen bij deze amorfe en anonieme entiteit, zijn de leden van het politiek-financiële establishment, daar ergens in Brussel en Frankfurt. Voor hen is het een carrière waaraan dikbetaalde baantjes vastzitten. Het vele geld dat daarmee is gemoeid dat troggelen ze ons af.’

* * *

Jan-Werner Müller: ‘Europe’s Sullen Child’ / LRoBks   Vol. 38 No. 11 · 2 June 2016
Ronald Paping, directeur woonbond Jan Laurier, voorzitter woonbond: ‘Behoud vooral een brede sociale huursector’   – Trouw 28/05/2016
“Sinds enige jaren geldt er in Nederland, als enige land ter wereld, een speciale belasting op betaalbare sociale huurwoningen: de verhuurderheffing die jaarlijks 1,7 miljard moet opbrengen. Daarnaast is de huurprijsbescherming verminderd waardoor de huren gigantisch stegen. Tegelijk kregen verhuurders de ruimte aanvullende huurverhogingen te vragen. Ook wil dit kabinet de corporatiesector verkleinen ten gunste van particuliere beleggers. Dat betekent dat maatschappelijke doelen van sociale huisvesting moeilijker gerealiseerd kunnen worden en de huurders meer gaan betalen voor minder kwaliteit. De gevolgen zijn voor huurders dramatisch.
In de periode 2009-2015 zijn de gemiddelde huren met 100 euro per jaar gestegen, bij stagnerende inkomens van huurders. Schokkend is de toename van het aantal huurders met lage inkomens in voor hen te dure woningen. Dit aantal is meer dan verdubbeld naar 520.000 huishoudens. Het huurdossier is een belangrijke veroorzaker van het armoedeprobleem.”
Wilfred van de Poll: ‘Te veel in Marokko? Dan hier je huis uit’ – Trouw 13/06/2016
Jutta Chorus: ‘Te lang in Marokko, dat mag dus niet’ /  NRC 8 juni 2016
Arnold Toynbee (1970/1966): Blokkerende gewoonten. Pleidooi voor een wereldstaat / Utrecht – Antwerpen: Het Spectrum.
Oorspr. Titel: Change and Habit. The Challenge of our Time / London: Oxford UP
E.J. Hobsbawm (1993): Nations and nationalsim since 1780 / Cambridge U.P. / isbn: 0 521 43961 2

Manifest over de Panamapest. De belastingparadijzen …..

7 mei 2016 by rudi

Belasting ontwijking op de manieren en de op de schaal zoals in de Panamapapers weer eens uit de doeken wordt gedaan, is slecht nieuws. Daarom staat het op de voorpagina’s. U kunt het bij Gabriel Zucman nog eens dunnetjes, maar gedocumenteerd beredeneerd, nalezen in zijn recente boek ‘Belastingparadijzen’.
Geen overheid kan financieel-fiscale misdrijven voorkomen. Sterker nog: menige overheid lijkt inmiddels financiële misdrijven te faciliteren.
Het beklemmendste aan de laatste onthullingen middels de Panama-papers is dat ze voor de meesten van ons geen verrassingen meer in petto hebben. Wij verwachten niet anders meer. Een eerlijke bankier of politicus bestaat al lang niet meer, maar het lijkt buiten ons om te gaan en allemaal op een andere planeet te gebeuren.
In het manifest van Jan Alleman (John Doe) staat onder het kopje ‘Politieke lafheid’ onder andere dat
‘Jennifer Shasky Calvery, het hoofd van de dienst voor de bestrijding van financiële misdrijven van het ministerie van financiën in de VS recent haar aftreden heeft aangekondigd om aan de slag te gaan bij de HSBC, één van de beruchtste banken ter wereld.’
Het manifest van Jan Alleman (het lek, of een van de lekken, van de Panamapapers) is in het Engels te lezen op de site van de Süddeutsche Zeitung en in Nederlandse vertaling door Hans Moerbeek in de Trouw van vandaag (7/5/2016).
Jan Alleman/John Doe begint zijn manifest met het aan de kaak stellen van de groeiende inkomensongelijkheid wereldwijd. Dat er rijke mensen zijn, is van alle tijden en dat de een rijker is dan de ander is niet per definitie verkeerd. Maar de plotselinge explosieve toename van die inkomensongelijkheid is de moeite van een nadere analyse waard. Wat veroorzaakt de groeiende inkomensongelijkheid, welke tot nu toe onderbelichte factoren liggen ten grondslag aan de wonderbaarlijke vermenigvuldigingen van vele vermogens? Heeft het nog iets te maken met economische activiteiten zoals wij die kennen? Met dingen maken, verkopen en kopen? Zijn er andere ‘dingen’ op het toneel verschenen waarover wij (de door ons gekozen overheden) intussen geen zeggenschap meer hebben? Leven wij tegenwoordig in parallelle werelden?
Jan Alleman laat er geen misverstand over bestaan. Het draait om financiële producten in de ruimste zin des woords en het antwoord luidt volgens hem: ‘[E]en enorme, alomtegenwoordige corruptie. En het is geen toeval dat het antwoord afkomstig is van een juridisch advieskantoor. Mossack Fonseca was meer dan alleen een radertje in de machine van vermogensbeheer en heeft zijn invloed gedurende tientallen jaren aangewend om overal ter wereld in het belang van criminelen wetteksten te formuleren en wetten om te buigen. ‘
Jan Alleman lijkt tegen beter weten in te geloven in een keer ten goede van deze naargeestige ontwikkeling. Zo laat zich zijn slotbetoog tenminste lezen.
Jan Alleman gelooft dat de openbaarmaking van de ondermijnende praktijken uiteindelijk de wal zal zijn die het schip keert. Informatie achterhouden en onderdrukken zal de mondiale machthebbers en de geglobaliseerde establishments niet tot in eeuwigheid van dagen lukken: ‘Toentertijd was er militaire macht nodig om het volk weer onder bedwang te krijgen. Nu is het beperken van informatie net zo effectief, of misschien nog wel effectiever, aangezien de handeling vaak onzichtbaar is. We leven echter in een tijd van goedkope, onbeperkte digitale opslagruimte en snelle internetverbindingen die landsgrenzen overschrijden. Er is niet veel voor nodig om te begrijpen dat de volgende revolutie – van het begin tot het einde, van de eerste letter tot aan een wereldwijde berichtgeving door de media – een digitale zal zijn.’
Jan Alleman stelt echter vast dat de rot en kanker in het merg van het systeem zijn doorgedrongen: ‘[W]anneer er een informant nodig is om alarm te slaan, zouden we ons allemaal nog veel meer zorgen moeten maken. Dat is namelijk een signaal dat alle middelen om ervoor te zorgen dat de macht in de samenleving eerlijk verdeeld blijft, hebben gefaald, dat het defect tot in de kern van het systeem is doorgedrongen en dat ernstige instabiliteit wel heel dichtbij komt. Dit is dus de tijd om in actie te komen, en dat begint met het stellen van de juiste vragen.’
De enige juiste vraag lijkt momenteel: hoeveel moet er worden weggesneden en geamputeerd en is dat nog mogelijk zonder dat de patiënt de geest geeft?

* * *

‘De revolutie al een digitale zijn’ in Trouw, za. 07.05.2016
‘John Doe’s Manifesto’ in het Engels. Op de site van de Süddeutsche Zeitung
‘Belastingparadijs Panama ligt in Luxemburg & Zwitserland ….’
Financial Crimes Enforcement Network Director Calvery to Depart

Ruslands Tornado S-300 raketten zijn state of the art

17 april 2016 by admin

Rusland levert Iran Tornado-S 300 raketlanceerder, meldt de Volkskrant vandaag, 17 april 2016.
Volgens het Russische Zveda doet de S-300 qua vernietigingskracht niet onder voor nucleaire wapens. Het zijn echter geen nucleaire wapens. Daarom is het opmerkelijk is dat de Volkskrant spreekt over “omstreden S-300 raketten”. Zijn niet alle wapensystemen omstreden?
Volkskrant 17.04.2016 / “Met het systeem kunnen vliegtuigen en raketten tot op 150 kilometer van de verrijkingsinstallaties bij [de Iraanse steden] Natanz en Qom uit de lucht worden geschoten.”
De bijgaande Volkskrantfoto laat niets zien van de nieuwe raketten. Daarvoor moet je naar Sputnik.

op Sputnik staat te lezen:
Russia’s state-of-the-art multiple launch rocket system Tornado-S rivals nuclear weaponry in terms of its killing power, according to the Russian news network Zvezda.
The 300-mm Tornado-S multiple launch rocket system can fire at a range of 120 kilometers (75 miles) and hit an area of 67.6 hectares (2.6 square miles), which Zvezda recalled is tantamount to at least 100 football fields. Mounted on the chassis of a KamAZ-63501 8×8 military truck, the Tornado-S system is capable of firing single rockets as well as full salvos of 12 guided rockets.
It is capable of launching rockets within just three minutes.

# # #

Ook op Sputnik stelt de Amerikaanse econoom Paul Craig Roberts vast dat Europa afhankelijk is van Russische energie. Indien Rusland de energietoevoer stopt, is dat einde verhaal voor de Duitse industrie. Europeanen zullen ‘s-winters doodvriezen. Toch hebben de VS Europa gedwongen economische sancties tegen Rusland in te stellen. //
“Europe is dependent on Russian energy. Russia can cut off this energy. There are no alternatives in the short-run, and perhaps not in the long run. If Russia shuts off the energy, Germany industry shuts down. Europeans freeze to death in the winter. Despite these facts, the neocons have forced Europe to impose economic sanctions on Russia.”
De VS, aldus Roberts, heeft geen al te snuggere of goed-geïnformeerde bevolking. Amerika dankt zijn 20-eeuwse dominantie aan de twee Wereldoorlogen, die landen vernietigden die (in potentie) meer comptent en capabel waren. Amerika is een supermacht, doordat andere landen zichzelf vernietigden. //
“The United States does not have a highly intelligent or well informed population. The US owes its 20th century dominance to World War I and World War II which destroyed more capable countries and peoples. America became a superpower because of the self-destruction of other countries.”
Door de hebzucht van Amerikaanse bedrijven, die hun winsten opvijzelden door hun productie aan China uit te besteden, heeft China in razendsnel tempo kunnen moderniseren. China’s leger wordt gemoderniseerd met Russische wapentechnologie. Nieuwe Chinese projectielen degraderen de veel- geroemde Amerikaanse marine en vliegdekschepen tot achterhaalde speeltjes. //
“Thanks to the greed of US corporations that boosted their profits by offshoring their production to China, China is moderinized many decades before the neocons thought possible. China’s military forces are moderized with Russian weapons technology. New Chinese missiles make the vaunted US Navy and its aircraft carriers obsolete.”
De Amerikanen snijden op over hoe zij Rusland hebben omsingeld, maar het is Amerika dat is omsingeld door Rusland en China. Dit is te wijten aan het incomptente Amerikaanse leiderschap dat met Clinton begon. //
“The neocons boast how they have surrounded Russia, but it is America that is surrounded by Russia and China, thanks to the incompetent leadership that the US has had beginning with the Clintons. Judging from Killary’s support in the current presidential primaries, many voters seem determined to perpetuate incompetent leadership.”

# # #

Terug naar de Volkskrant (17.04.2016): “Behalve Israël, voelden ook de Golfstaten zich bedreigd door de S-300, waaronder Saoedi-Arabië. De Israëlische luchtmacht vernietigde in 1981 met een gewaagde luchtaanval de Iraakse kerncentrale bij Osirak. Deze bombardementen zouden veel moeilijker zijn geworden zodra de S-300 operationeel was. Netanyahu gaf afgelopen week voor het eerst toe dat Israël deze bombardementen had uitgevoerd.”
Let ook hier op de woordkeuze: “Israël, de Golfstaten en Saoedi-Arabië voelen zich bedreigd.” Bedreigd. Wie is de agressor eigenlijk? Is dat zondermeer en automatisch Rusland? Of gedraagt Vadimir Putin zich juist verantwoord terughoudend? Is het nu: Rusland en China tegen: Amerika, Israël, Saoedi-Arabië en ……. Europa (welk Europa?)? Met of zonder Turkije? Waar blijven de analyses in de Nederlandse kwaliteitsmedia?
De toenadering van de EU-politici tot de Oekraïne en het nodeloos schofferen van de Turkse president Erdogan door een Duitse ‘komiek’ komen in een iets ander licht te staan, wanneer je af en toe ook andere nieuwsbronnen raadpleegt.
Dat Monica Lewinsky juist nu, tijdens de Amerikaanse voorverkiezingen, bij de NRC op de voorpagina prijkt met een exclusief interview, duidt eens te meer op de effectivietit van de Russische geheime dienst. De timing kon niet beter: de levering van ’s-Werelds meest geavanceerde raketsysteem door Rusland aan Iran en synchroon daaraan het lanceren van Monica Lewinsky om ons te herinneren aan Bill Clinton, de echtgenoot van kandidate Hillary/Killary. Onderschat ook de afhaal-Chinees op de hoek niet.

# # #

Menno Sedee: ‘Een zeldzaam interview met Monica Lewinsky’/ NRC 17 april 2016 om 13:57
https://www.nrc.nl/nieuws/2016/04/17/een-zeldzaam-interview-met-monica-Lewinsky

Sputnik 17 april 2016: “The US federal tax system is set up to enable the country’s wealthiest companies to hold massive amounts of money offshore, Judy Beals, Director of Private Sector Engagement at Oxfam America, told Sputnik.”
Read more: http://sputniknews.com/us/20160417/1038158660/united-states-tax-system.html#ixzz465gyvdwH

Levertranen, privatiseringsverdriet en politieke rommelhypotheken

5 april 2016 by rudi

“De beroepspolitici hebben zichzelf overbodig gemaakt, daar komt het op neer. Ze hebben de (financiële) markten de macht gegeven, uit kortzichtig winstbejag en narcistische machtshonger. Die politici willen echter hun lucratieve baantjes niet opgeven en daarom doen ze van alles om de schijn op te houden dat ze nodig zijn en dus dat verkiezingen het wezenskenmerk van Democratie zijn. In feite worden we geregeerd door bankiers en hedgefundmanagers (en eindeloos rijke partijen, met de kalief van Saoedie-Arabië op de eerste plaats), die ons via mondiale reclamemakers bij de neus nemen. ”
“Er is een totaal ander slag lieden de politiek gaan bevolken dan zo’n kwarteeuw geleden nog gebruikelijk was. Het huidige politieke establishment bestaat overwegend uit regelaars en ritselaars zonder overtuigingen, ideologie of zelfs een solide moraal. Met uitsluitend GELD maken als kompas. Vandaar die onverzoenlijke botsing met een club als de IS, want die zijn diametraal tegenovergesteld: alleen máár blinde ideologie. De politiek is geprivatiseerd, maar wij zien niet wat er gebeurt omdat we niet beter meer weten. Hoe kwam jou werkgroep op dit thema?”
“Ze hadden de blog over de Oekraïne gelezen en de kop van de column van Caroline de Gruyter deed enkele studenten uitroepen: ‘Als links en rechts volgens mevrouw De Gruyter hetzelfde zijn geworden, dan zegt ze in feite dat er geen echte politici meer bestaan.’ Want echte politici offreren wereldbeelden waaruit wij kunnen kiezen en vervolgens stellen ze naar eer en geweten (daar heb je het: eer & geweten) alles in het werk om hun beloften in praktijk waar te maken.
Deze pipo’s zijn politieke poseurs die de schijn van een keuze ophouden en de marketing trukendoos als standaardgereedschap (laten) hanteren. Caroline de Gruyter noemt als belangrijk politiek deficit, het ontbreken van degelijke debatten over de inrichting van onze samenleving, en daar heeft ze alle gelijk van de wereld in. Het komt neer op een zingevingstekort, een structurele ideeën-armoede. Dat zit ‘m in het slag beroepspolitici dat het schouwtoneel bevolkt.”
“Ik heb een mooie term voor het huidige handwerk – inderdaad, het is een trukendoos – van de tegenwoordige soort politici gelezen in de London Review of Books van 31 maart 2016: ‘Deliverology’; niet te vertalen, maar het komt van ‘leveren,’ to deliver. Het jammerlijke resultaat van deliverology zit momenteel in Nederland te regeren: de combi van richtingloze nep sociaaldemocraten onder Samsom en geweten-neutrale, visieloze, neoliberalen onder roverhoofdman Rutte.
In het boek van Derk R. Stokmans kun je lezen hoe die twee pipo’s in enkele weken een kabinet in elkaar knutselden: ze leverden. Het meest naargeestige voorbeeld van de pseudopolitiek door gepatenteerde paljassen is natuurlijk de ‘uitruil’ van de inkomensafhankelijke zorgpremie tegen de strafbaarstelling van illegaal verblijf in Nederland. Dit slaat als Dirk op boter en had direct moeten leiden tot het uit de roulatie nemen van zowel Rutte als Samsom: allebei geen idéé waar politiek over hoort te gaan! Maar goed, we zullen de rit moeten uithobbelen, vrees ik. Een kostbare en pijnlijke grap.”
“Jij refereert aan dat artikel van David Runciman over Tony Blair (nota bene: ‘Broken vows’! gebroken beloften) en zijn ‘Derde Weg’. Is ‘levertraan’ geen goede vertaling voor deliverology? Daar zit zelfs liver in – een belangrijke klier, vooral voor alcoholisten, machtsdronken …..”

* VROLIJKHEID *

“Klopt, en dan in combinatie met het ‘privatiseringsverdriet’ van Roel Kuiper: lever-tranen vanwege het privatiserinsgverdriet. Dat boek van Kuiper: een opstel dat compleet wordt genegeerd!”
“Dat vind ik niet zo heel vreemd, want Roel Kuiper geeft in zijn boek over privatiseringsverdriet aan waar die vette plekken aan de Grote Ruif zitten. Die zijn moedwillig gecreëerd door die pseudogeprivatiseerde instellingen die publieke diensten en goederen voortbrengen. Oorspronkelijk waarschijnlijk oprecht bedoeld als kosten-efficiënte maatregel (de kreet luidde: publiek-private samenwerking voor synergie), ging het al snel de verkeerde kant op.
Er werden oud-politici op dikbetaalde posities geplakt en dus kwam er niets terecht van het efficiency-idee, want die lieden zijn geen commercieel ingestelde managers en dat hoeft op die posities ook niet, want het verlies dat zij aanrichten wordt afgewenteld op het publiek. Nu hebben ze de smaak te pakken. Het ene schandaal volgt op het andere. Parlementaire Enquête na PE, maar het zal ze worst wezen. Zij zitten gebakken.”
“Politici pushen de partij waartoe ze ‘behoren’ alsof het waspoedermerken zijn. Ze positioneren zichzelf op grond van mediageniekheid, dat wil zeggen vooral een gladde en grote bek. Intellectuele bagage, ho maar. Er zit er momenteel zo eentje op Onderwijs, moet je nagaan zeg!”
“En er roept ergens bij onderwijs een oud-beroepspoliticus langs de zijlijn over ‘meer vrijheid voor de leraar’; die gup heeft jaren in winterslaap gelegen. Liggen luisteren naar het ritselen van zijn bankbiljetten en aandelen, waarschijnlijk. De man is tig keer binnen, laat ‘m champignons gaan kweken (beste kweekmethode voor champignons: Keep them in the dark and feed them shit; dat moet een oud-politicus toch op het lijf zijn geschreven). Dat is nog een modern aspect aan de hedendaagse politiek: ze belonen zichzelf via het systeem dat ze in het leven hebben geroepen en in stand houden. Via wachtgeldregelingen, banen, commissariaten en andere constructies.”
“Het zijn precies managers van ‘bedrijven’: na hun ambtstermijn krijgen ze automatisch geld. Ze worden eigenlijk gewoon doorbetaald, ongeacht hoe ze gepresteerd hebben en dat komt doordat ze zijn gekozen, dus ze worden gelegitimeerd door hun slachtoffers. Politici benoemen en belonen zichzelf. Wie zou zo’n prachtsysteem nou om zeep willen helpen?!”
“Targets weet je niet!? Ze leven bij targets. Ik parafraseer Runciman: targets klinken als een beperking, als randvoorwaarden, maar ze zijn voor de politieke manager bevrijdend, want. Want targets, doelstellingen, kunnen zowel in dienst van een ideologie worden gebruikt alsook in plaats van een ideologie gesteld. Dat is heerlijk nietwaar? Het formuleren van doelstellingen is meteen de ideologie. Doelstelling: knutsel in recordtijd een kabinet in elkaar – want het land moet geregeerd! Héé presto! In recordtijd is er een kabinet met een regeerakkoord. Target gehaald. Geleverd. Maar: dat kluppie gaat wel aan de slag met een regeerakkoord dat tot stand is gekomen door uitruilen van politieke standpunten die zijn geworteld in overtuigingen. Dat kán dus helemaal niet. Je kunt intrinsieke waarden namelijk niet straffeloos negeren. Vele zijn incompatibel, daar moet je compromissen over aangaan en soms lukt zelfs dát niet. Tenzij je politiek contamineert.
Dan kun je dus niet samen op het regeringspluche plaatsnemen, dan moet je écht constructieve oppositie voeren. Dus zeker niet slopen zoals de populisten doen, maar ook geen politieke koopjes najagen, geen opportunistische lijkenpikkerij bedrijven, maar je werkelijk en oprecht verantwoordelijk opstellen vanuit een aanwezige en voorhanden zijnde kwaliteit. Anders ben je doodordinair bezig met het fabriceren en pushen van political toxic assets. Met desastreuze bedotterij dus.
Veel politici werken in de hedendaagse praktijk met rommelproducten als politieke pasmunt en beleidsmatig wisselgeld. Ze hebben net als de bankiers met financiële producten deden, van alles en nog wat aan programma(deel-)onderdelen in pakketjes beleid gepakt. Dat leidt onherroepelijk tot rommel en rotzooi. Kijk maar om je heen. Van vluchtelingen- en migranten(non-)integratie-beleid tot en met werkgelegenheid, huisvesting, onderwijs en veiligheid. Het zijn je reinste valsemunters, faux monnayeurs.”
“Hun politieke toekomsthypotheken zijn overwegend political weapons of political mass destruction. Maar wij doen allemaal of de keizer wel degelijk kleren aanheeft. Ik heb mijn pupillen uit David van Reijbrouck’s boek (Tegen verkiezingen) de bladzijden 40 – 76 voor de volgende werkgroep laten lezen. Liefst het hele boekje natuurlijk, maar ik wil ze niet afschrikken.”
“Neem anders hoofdstuk 2 en 3 (pagina 28-68) van Donald Kagan erbij. Om ze te laten snuiven aan ‘klassieken’ en complementair aan Van Reybrouck. Als voorbeeld van wat personen die politieke ambities (en de kwaliteiten) koesteren aan ideeën in hun mars zouden moeten hebben en kunnen ontvouwen, heb ik heb Pim Fortuyn’s De verweesde samenleving op het programma staan. Het steekt schril af tegen de pseudo-politiek en het kleurloze gekwebbel van de politieke paskwilllen.”

* * *

Caroline de Gruyter: ‘Links en rechts zijn hetzelfde geworden’ / NRC, zaterdag 3 april 2016
David Runciman: ‘Deliverology’ / London Review of Books, 31 maart 2016
David Van Reybrouck (2013): Tegen verkiezingen / Amsterdam: De Bezige Bij / ISBN: 978 90 234 7459 3 / NUR 323
Roel Kuiper (2014): De terugkeer van het algemeen belang / Amsterdam: Van Gennep / ISBN: 978 94 616 4262 2 / NUR 740 Derk Stokmans (2013) Diederik Samsom / Amsterdam: Bert Bakker / ISBN: 978 90 351 4057 8
Pim Fortuyn (2002): De verweesde samenleving / Karakter uitgevers BV / ISBN: 90 6112 931 1 / NUR 740
Emmanuel Joseph Sieyès (2003) Political Writings / Indianapolis – Cambridge: Hackett Publishing / ISBN-13: 978-0-87220-430-0 / vertaald uit het Frans / hierin o.a.: What is the Third Estate (de Derde Stand)? pp. 92 – 162
Donald Kegan (1990): Pericles of Athens and the Birth of Democracy / London: Secker & Warburg ? ISBN: 0 436 23052 6

What Chance for Afghanistan? Reviews door Anatol Lieven van:
Afghan Modern: The History of a Global Nation by Robert D. Crews /Belknap Press/Harvard University Press, 381 pp.
Afghan History Through Afghan Eyes edited by Nile Green / Oxford University Press, 337 pp.
The Army of Afghanistan: A Political History of a Fragile Institutio by Antonio Giustozzi / London: Hurst, 309 pp.(distributed in the US by Oxford University Press)
Russische nieuwssite Sputnik
http://sputniknews.com/politics/20160402/1037389075/nato-russia-border-aggression.html
http://sputniknews.com/russia/20160404/1037466797/russia-indian-communist.html
Al Jazeera
http://www.aljazeera.com/news/2016/04/civilians-flee-isil-held-territory-iraq-160401120459813.html

Speculeren over de toekomst van de Oekraïne, en de ontzuiling van Europa

13 januari 2016 by admin

“Zelfs indien het de Oekraïne (economisch) beter zou gaan doordat ze handel met de EU drijft,” zegt Taecke. “Voor mijn part schrijf je die voorspoed op conto van het ‘associatieverdrag’ met de EU, waarvan ik niet weet wat het precies inhoudt, behalve dat het verdrag de handel met de EU zou moeten liberaliseren en de weg vrij maken voor een vrijhandelsakkoord. Stel dat het de Oekraïne na in werking treden van zo’n associatieverdrag voor de wind zou gaan en stel dat die vooruitgang wordt veroorzaakt door handel met de EU. Hoe zou Poetin dat opnemen? Wat denk je?”
“Daar zou Vladimir Poetin beslist niet vrolijker van worden,” antwoordt Zorah, “zeker niet indien het met Rusland niet beter zou gaan, of misschien zelfs slechter. Het contrast tussen de Oekraïne / EU en Rusland wordt te groot.”
“Niet denkbeeldig dat Poetin de eventuele stagnatie in Rusland op conto ván die associatie van de Oekraïne met de EU zou schuiven,” meent Yaël (♀), “en wat dan?”
“Wel,” zegt Taecke terwijl hij de kring rondkijkt, “dan zou Poetin kunnen ingrijpen in de Oekraïne. Wat doet Brussel dan? Stuurt Mario Draghi troepen naar het oosten om de Oekraïners tegen de Russen te helpen? Maakt Luxemburger Juncker de Oekraïne meteen lid van de NAVO/NATO? En dan? Raken wij dan ook in oorlog met Rusland en Amerika ook, want Amerika is NATO-lid? Ik acht het erg onwaarschijnlijk dat Obama de oorlog aan Rusland zou verklaren om ‘ons’ vanwege de EU te helpen.”
Yaël: “Kijk eens hoe Rusland is ingesloten door NAVO-landen. Sommige van die landen zijn geen EU-lid. Best vreemd eigenlijk. Poetin en de Russen zullen zich opgesloten voelen en zelfs bedreigd. Een rariteit blijf ik Zwitserland vinden: midden in de EU en toch geen euroland en ook geen NATOland. Daar moeten dus zowel Russische bobo’s als West-Europese en Amerikaanse bobo’s (persoonlijke?) belangen hebben liggen.”
Zorah meent dat Amerika helemaal geen belang heeft bij een Europa dat te sterk en economisch te zelfstandig is. “Dat zou Amerika ten opzichte van de EU in dezelfde positie plaatsen als Rusland ten opzichte van de Oekraïne: het contrast EU – Amerika wordt te opvallend, in het nadeel van de USA.”
“Dus draait het waarschijnlijk uit op dezelfde Amerikaanse truc die ze met de Koerden in Irak hebben uitgehaald en de rebellen in Syrië: de Amerikanen wekken de verwachting dat ze zullen helpen, maar wanneer puntje bij paaltje komt, laten ze je doodleuk zakken,” zegt Yaël. “Maar, de steun van Amerika is met betrekking tot de Oekraïne hypothetisch, want Amerika zal niet toestaan dat de Oekraïne lid van de NATO wordt. Dan krijgt de VS het immers via de NATO aan de stok met Rusland en daar zit Amerika niet op te wachten.”
“Je kunt ook zeggen dat Amerika het in zijn voordeel vindt om de EU (politiek) te verzwakken door de Oekraïne juist naar de EU toe te duwen,” meent Zorah, “ik weet gewoon niet wat er achter de schermen speelt. Polen en Hongarije gedragen zich momenteel niet bepaald als gehoorzame vazallen van Brussel en Frankfurt (waar de ECB onder Mario Draghi zetelt).”
“Amerika heeft al geweigerd een officieel verbond met ‘de Europese geallieerden’ tegen de IS te vormen,” merkt Yaël op, “onofficiële samenwerking bij het bombarderen in Syrië is okay, maar geen officieel-formele alliantie. Dat zegt me dunkt voldoenden over de koers van Amerika. Die willen hun vingers niet branden. Ze moeten waarschijnlijk bombarderen in Syrië als proxy (knechtje, duvelstoejager en handlanger) van de Saoedi en de Israëli, en dat brengt al wrijving met Rusland met zich. De Oekraïne erbij nemen, dat gaat Amerika denk ik te ver. Obama zal geen Irak in Europa willen veroorzaken, zo op het eind van zijn regeerperiode. Zorah heeft gelijk: ik weet ook niet wat er achter de schermen allemaal speelt bij dit touwtrekken om de Oekraïne. Yana en Katya vertellen ons andere verhalen dan ik in de kranten hier lees.”
Zorah: “Wij speculeren natuurlijk, maar ik vind onze analyses en verhalen meestal geloofwaardiger en overtuigender dan wat ik in de (Nederlandse) media voorgeschoteld krijg. De meeste artikelen zetten Poetin en Erdogan neer als domme booswichten. Alsof zij geen plannen voor Rusland en Turkije zouden hebben. De EU-politici zijn steevast de democraten die voor vrijheid, geluk, welvaart en vrije meningsuiting zijn. En voor de overconsumptie, natuurlijk.”
“Weet je wat ik zo bizar vind?” zegt Taecke, “dat er hier zelfs ‘experts’ rondlopen die openlijk in de media uitventen dat zij politieke hervormingen in de Oekraïne broodnodig vinden. Die politieke reorganisaties zijn volgens deze zogenaamde experts noodzakelijk om de handel tussen de Oekraïne en de EU gesmeerd te laten verlopen.” Hij tikt tegen zijn voorhoofd en zegt: “Dit komt in mijn optiek zowat neer op een provocatie van Rusland, bijna een daad van openlijke agressie zelfs.”
“De tactiek van Juncker en zijn EU-kliek met betrekking tot de Oekraïne lijkt voor mij als twee druppels water op de overvaltactiek waarmee de EU-bureaucraten ons de euro in de maag hebben gesplitst: het er-is-geen-weg-terug scenario. Parachutes worden niet verstrekt, reddingboten zijn er niet en nooduitgangen evenmin. Eenmaal handelsassocié, moet de Oekraïne bijna onvermijdelijk wel een semi-lidmaat van de NATO worden.” Yaël klinkt somber, “Zo’n proces krijgt zijn eigen momentum, en dan hebben we de poppen aan het dansen. Poetin hoeft maar naar ons en de invoering van de euro te kijken om te zien wat hem via de Oekraïne te wachten kan staan, indien hij de zaak op zijn beloop laat.
Dat Poetin de boel blauw-blauw laat, kan ik mij niet voorstellen. Wat er achter de schermen wordt bedisseld en bekokstoofd en tussen wie allemaal, daar kunnen we slechts naar gissen.
Dit kaliber politici dat nu aan de knoppen zit, kan dat slechts tot op zeker hoogte behappen. Het zijn geen zwaargewichten, behalve in de letterlijke zin natuurlijk.
Juncker en kumpenie speculeren er waarschijnlijk op dat Poetin het niet tegen de NATO zal willen opnemen. Bluffen dus.Maar zal Poetin de Oekraïne zonder slag of stoot opgeven? Kán hij zich dat veroorloven? Het lijkt mij onwaarschijnlijk. De Oekraïne is fysiek een stuk van Ruslands westgrens.”

“Met Jean-Claude Juncker hebben we hetzelfde als met alle huidige beroepspolitici,” zegt Taecke, “je weet niet meer voor welke partijen ze nog meer de belangen behartigen en lobbyen. Juncker was premier van Luxemburg, dat onder zijn regering (1995 – 2013) aan agressieve belastingontwijking deed.

Sinds november 2014 is Juncker voorzitter van de Europese Commissie en beijvert zich vóór de ratificatie van het associatieverdrag met de Oekraïne. Formeel doet Juncker dat uit hoofde van zijn positie, in ons aller belang, maar wie weet wat hem nog meer drijft? Is dat allemaal in het belang van de Oekraïners en van ons, Neder-Europeanen? “
Yaël refereert aan het Hagenpreek seminar over lobbyisten, imagined communities en de ontzuiling van Nederland. “Dat vond ik werkbare vergelijkingen die de actualiteit voor mij inzichtelijk maken, “ zegt ze, “dat stuk van Tom-Jan Meeus (NRC 09.01.2016) illustreert de ontzuiling van Nederland in de praktijk. Politici voelen zich niet langer verbonden met een achterban, ze zijn losgezongen van hun zuil, maar gebruiken hun partijlidmaatschap steeds vaker om andere belangen te promoten en aan de man te brengen. Belangen zijn handelswaar geworden, commodity’s. Denk bijvoorbeeld aan Ben Bot en Neelie Kroes.
Op super- en supra-nationaal niveau gebeurt hetzelfde, ontzuiling: politici voelen zich geen patriot, geen Nederlander, Fransman of Duitser meer, maar in-euro-uitbetaalde-interimmanagers, die er geen been in zien tegenstrijdige belangen te behartigen. Soms zelfs tegelijkertijd, simultaan van twee of meer walletjes eten. Soms zien zij zelfs de tegenstrijdigheid niet eens, omdat ze geen totaal overzicht (kunnen/willen) hebben. Ze fladderen en flipperen van kaasstolp naar kaasstolp, zitten permanent in hetzelfde wereldje (groupthink) en verliezen snel het noodzakelijke contact met de werkelijkheid. Daardoor neemt de kans op inschattingsfouten snel, exponentieel, toe.”
“Vandaar dat onnatuurlijke fanatisme met betrekking tot voetbalclubs en ‘sterren’,” zegt Zorah, “mensen hebben nu eenmaal een vaderland en een identiteit nodig ter oriëntatie, en dat vinden ze tegenwoordig in een voetbalploeg en een ‘personality’. Hoe vager en amorfer onze leefwerelden worden, hoe fanatieker we ons focussen op fragmenten die nog houvast lijken te bieden.
Het klootjesvolk vereenzelvigt zich met Ronaldo de voetballer en Raymond de darter en het establishment bijt zich vast in het uitbreiden van zijn actieradius en de banencarrousel met de dikke salarissen die dat mogelijk maken. Pak even de jet naar New York voor een lunch en race daarna naar Acapulco voor een aperitief, waarna een diner in Parijs of Rome volgt. Tussendoor stop je in Bern om cash geld bij te tanken van je cijferrekening bij een Zwitserse bank. “

* VROLIJKHEID *

Zorah gaat verder: “ Voor mij een leeg, bizar en verkwistend leefpatroon, maar voor een steeds groeiend aantal lieden intussen heel gewoon. Dus: groeien en drijven de zogenaamde volksvertegenwoordigers en het volk dat ze zouden moeten vertegenwoordigen uit elkaar. Dat kun je aan ontzuiling illustreren, ja.”
“De beroepspolitici ontkennen de ingebeelde, gemeenschap, van de zuil en de natie,” zegt Taecke, “want zulke ideeën zitten hun procesmanagement in de weg. Sy konden by malkander niet komen. Alleen is hier van wederzijdse liefde geen sprake.”
Yaël knikt: “Het zou raar zijn indien de Oekraïners niet ook keken naar wat zich nu in Polen en Hongarije afspeelt. Zijn ze daar zo gelukkig met de EU? Zijn de Polen vrij om de regering te kiezen die ze willen, zonder inmenging van Brussel? Dat lijkt er niet op. In ieder geval zijn noch Polen noch Hongarije happig om op bevel van Brussel nog meer migranten te absorberen.”
“Pool/Hongaar, Oost-europeaan behorend tot het Slavische volk, Europeaan, bewoner van deze planeet; concentrische cirkels van toenemende vreemdheid, zoals Bill Schuddespier al wist: vrienden, Romeinen, landgenoten,” maar ja, tegenwoordig zitten er ongeletterden op het pluche en achter de knoppen en dat blijkt zich keer op keer te wreken. Kortzichtigheid, visieloosheid, ad hoc kippedrift, allemaal troef.”
“Juncker en Draghi hebben hun handen vol, “ grinnikt Zorah, “die moeten een Task Force naar zowel Polen – Hongarije sturen, alsook naar de Oekraïne en tegelijkertijd blijven bombarderen in Syrië en omstreken. Het schijnt dat veel Zuid-Amerikanen zich als huurling aanbieden. Die hebben ruime ervaring in het neerslaan en uitroeien van dissidenten. Dan zal Executive Outcomes / Blackwater / Academi, hoogstwaarschijnlijk met Frontex een soort globale BV stichten, met een postbusnummer op de Amsterdamse Zuid-as en cijferrekeningen in Luxemburg, op de Caymans en in Zwitserland?”

* VROLIJKHEID *

“Is het ook niet raar dat de EU-politici, terwijl ze in hun hemd staan wat betreft de migrantenstroom en nu de aanslagen in Turkije, Duitsland en Frankrijk, dat ze terwijl ze voor de hele wereld te kijk staan als hampelmannen, juist nu de Oekraïne erbij willen nemen als probleem?” Taecke schudt zijn hoofd: “Terwijl de EU-politici voortdurend een testimonium paupertatis afgeven, een brevet van onvermogen, gaan ze dat onvermogen bevestigen en onderschrijven met de aanpak van de kwestie Oekraïne. Hoe bizar wil je het hebben?”
“In een stuk van slaviste Laura Starink (Volkskrant, 11.01.2016) wordt de reden voor de liefde voor de Oekraïne aan het slot onthuld,” zegt Yaël en ze leest voor: > ‘Vergeet de BRIC-landen (Brazilië, Rusland, India, China), dat is zó 2015’, schreef ABN Amro begin deze maand. Bij de opkomende markten staat Oekraïne voor de bank nu bovenaan. Volgens de Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling is het land grotendeels veilig en door zijn fantastische landbouwgrond een grote kans voor Nederlandse agrarische bedrijven. < Het zijn financiële instellingen die een positief attest afgeven: de ABN Amro en Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling. Niet politici, maar bankiers hebben de touwtjes in handen, maar dat wisten we al.”
“Tja, die fantastische Oekraïense landbouwgrond zal Poetin ook niet zijn ontgaan, denk ik,” zegt Taecke grinnikend, “en dan niet te vergeten de Oekraïense bodemschatten. In Roemenië wordt de landbouwgrond momenteel uitbundig geplunderd door de vrije jongens, vooral uit West-Europa, en de landloze Roemenen komen deze kant op om hun goedkope arbeidskracht aan te bieden.”
“Helaas krijgen ze nu concurrentie van de nog goedkopere migranten,” zegt Zorah, “want de Brusselse boys willen de migranten net zo ‘helpen’ als ze de Oekraïners zeggen te willen helpen. Ik vraag me steeds dringender af wie hier uiteindelijk het meeste belang bij hebben, cui bono, wie spinnen het meeste garen bij dergelijke ontwikkelingen die onder de paraplu van de EU plaatsvinden?”
“Your guess is as good as mine,” zegt Yaël, “we kunnen alleen afwachten wat er gaat gebeuren en er het beste van hopen. ‘Onze’ politici hebben het initiatief niet in handen. Zij kunnen alleen reageren op wat er op ons afkomt. Binnenlands kunnen ze nog wat aanrommelen, zoals de formule ‘bij de gratie Gods’ willen schrappen (D66) en onze kusten vrij geven voor commerciële uitbaters (VVD). En natuurlijk gemeenten verblijden met azc’s, dat zouden we haast vergeten. Maar wat er van buiten op ons afkomt, daar hebben ze geen passend en effectief antwoord op.”
“Vergeet de SP niet,” zegt Taecke, “die roept bij monde van Harry van Bommel: ‘Geen wapens meer naar Saoedi-Arabië!’ Hûh, hoezo? Wie leveren die wapens, weet je dat nauwkeurig? En kun je dat vervolgens tegenhouden? Neen, natuurlijk niet, maar je roept tenminste iets dat bij de SP hoort, nietwaar?”
“Denk erom dat de PvdA niet achter blijft in daadkracht,” zegt Zorah, “want PvdA-minister Jet Butsenmaker gaat de lerarenopleidingen meer in overeenstemming met de praktijk brengen. Wat dat behelst, weet ze zelf niet, maar het zal er in elk geval niet toe leiden dat er geen onderwijsinstellingen gegarandeerd niet meer failliet gaan, omdat ze te groot groeien, in renteswaps handelen – waar ze geen verstand van hebben – of omdat ze giga afdelingen met vastgoed-experts draaiende houden. Kortom: kippendrift te over en doodgeboren daadkracht in overvloed.”
“Dan zullen de kleine stiekemerds van de SGP en de CU ook wel gauw met iets komen,” meent Taecke, “vermoedelijk op het gebied van abortus en euthanasie, want andere smaken kennen ze niet. Het CDA, tja, hoe gaat die vreemde kongsi zich positioneren in de opmaat naar de verkiezingen? En natuurlijk Wilders. Die moet ook nog opvallen. Wat heeft die snakker intussen verzonnen aan choquerends en stuitends. Een antiterroristen fop-bomgordel misschien, die implodeert in plaats van explodeert? Je zou er haast nieuwsgierig naar worden.”
“Enne, de Oekraïne dan?” vraagt Yaël, “wat doen we daar mee? Gaat die deel uitmaken van onze Europese imagined community, of blijven ze liever op veilige afstand van de EU-imperialisten?”
“Ik vermoed toch dat Vladimir Poetin daar hoofdzakelijk over gaat,” zegt Zorah, “en toen kwam die olifant met die lange snuit en die blies het verhaaltje uit.”
“Toch niet de olifant van Mark Rutte hè, vraagt Taecke ongerust, “want die zit de godganse dag achter de flipperkast, maar hij kan met z’n poten de knoppen niet goed bedienen. Dus scoort hij beroerd laag en dan gaat ‘ie amok trappen! Die willen we hier niet hebben hoor!”

* * *

Malika Sorel: ‘De elites brengen ons in gevaar’ / Kleis Jager – Trouw 13.12.2015 / Hetgeen Sorel over het Franse establishment verteelt, geldt evenzeer voor het Europese establishment: de kloof tussen de ‘vertegenwoordigers’ en degenen die zij beweren en behoren te vertegenwoordigen, groeit.
http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/4206682/2015/12/13/De-elites-brengen-ons-in-gevaar.dhtml
Met ons huidig systeem van verkiezingen krijgen we niet langer die politici die we denken te kiezen.Sinds ongeveer vijfendertig jaar – zeg grofweg vanaf 1980 – zijn de authentieke volksvertegenwoordigers steeds meer vervangen door pratende hoofden, makelaars in standpunten en meningen, de woordkramers die zich verbaal positioneren in de kiezersmarkt. De meesten zijn fantomen, die zich met behulp van marketingadviseurs presenteren en door spin doctors laten verkopen, maar die geen vakrelevante bagage hebben, geen degelijk politieke inhoud belichamen. Ze beschouwen Volksvertegenwoordigertje spelen als een goed betalende managementfunctie.
Dat wreekt zich steeds meer, juist omdat de wereld waarin politici opereren steeds complexer wordt en de causale verbanden niet eendimensionaal meer zijn.
De Belg David Van Reybrouck heeft recent over dit verschijnsel gepubliceerd en wat we ertegen zouden kunnen doen.
http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/article/detail/3522206/2013/10/06/Loten-is-democratischer-dan-stemmen.dhtml
Oliver Stone’s Untold History of the United States laat ondermeer zien hoe de relatie tussen de VS en Rusland zich onder verschillende presidenten ontwikkelde.
Het biedt tevens een historische context om de huidige soap rond de Amerikaanse verkiezingen in te plaatsen.
http://www.eci.nl/film/untold_history_of_the_united_states-dvd-8717344752374?utm_source=google&utm_medium=google_shopping&utm_content=8717344752374&utm_term=untoldhistoryoftheunitedstates&gclid=CP729-37psoCFQkXwwod6LIBJQ

De goudvissen van Gershom Wald. Over migranten, muren, identiteiten, integratie, romans en realiteiten

4 januari 2016 by rudi

“Integreren, inburgeren, assimileren, ja, ja, maar intussen! Overal in de wereld trekken volken, naties, nationaliteiten, muren rondom hun territoir op om zichzelf enigszins te beschermen tegen de tastbare invloeden van buiten: Turkije bouwt momenteel een muur tegen de IS, Saoedi-Arabië bouwt een muur, de Israëli hebben een muur tegen de Palestijnen gebouwd, De Hongaren en Polen leggen prikkeldraad om hun land en ga maar door. Maar wij, in het Vrije Westen van de Euro (let wel: de € ), wij, onze politieke vertegenwoordigers zeggen juist: weg met grenzen en laat iedereen maar binnenkomen.” David zegt het met zucht. “Zijn zij nou extreem verstandig, honderdtwintig procent uitgeslapen en compleet bij de tijd, of zijn wij gewoon weer de gekke Henkie van de wereld?”
“Je doelt nu vooral op de weigering van de Israëlische machthebbers om het laatste boek van Dorit Rabinyan, getiteld Gader Haya (vertaald met Grensleven), op het officiële onderwijsprogramma te zetten?” vraagt Ilham, terwijl ze op het papier wijst dat David in de hand houdt, en ze vervolgt: “Rabinyan beweert dat haar roman integratie tussen joden en niet-joden kan bevorderen. Tja, dat vindt zij. Maar de roman is niet verboden, toch? Iedereen kan het lezen, het mag alleen niet in het officiële curriculum worden opgenomen, niet in de canon dus. Wat is daar tegen? Indoctrinatie vind ik nooit zo geslaagd. Iedereen kan een roman schrijven over een liefdesrelatie tussen een jood en een niet-jood en eisen dat die verplicht op scholen gelezen wordt, omdat het verhaal integratie bevordert. Een schrijver kan het als omzetverhogende stunt gebruiken. Neen, ik vind het sop de kool niet waard.”
“De Israëli zijn in mijn gedachten en voor mijn gevoel, permanente migranten,” zegt Marieke, “die eigenlijk geen eigen land hebben, al wonen ze in een gebied dat Israël heet. Dat is best curieus, maar zo voelt het voor mij wel. Op bladzijde 56 van Judas haalt Gershom Wald woorden van Chaim Weizmann aan: > Chaim Weizmann heeft eens gezegd, in zijn wanhoop, dat een joodse staat nooit ofte nimmer zou kunnen bestaan, omdat die een tegenstrijdigheid bevat: als er een staat komt, is het geen joodse staat, en als hij joods is, zal het zeker geen staat worden. Zoals geschreven staat: het is een volk dat lijkt op een ezel.’ <
Uiteindelijk hebben ze het land waar ze op wonen toegewezen gekregen, zonder dat de Arabieren die daar toen woonden enige zeggenschap hadden. Vreemd idee. Je moet welhaast super-orthodoxe fundamentalitische joodse gelovige zijn om met een gerust geweten dat land het jouwe te durven noemen en toch rustig te slapen.”
Ilham: “Lang niet alle Israëli zijn orthodox of zelfs religieus en de orthodoxe joden hoeven niet het leger in. Weizmann spreekt geen totale onzin, hij legt een tegenstrijdigheid bloot. Woonden er alleen ‘echte’ joden in Israël dan hadden ze geen leger. Dan zou Israël niet lang bestaan, vrees ik. Israël heeft een heel sterk en effectief leger, dat dus bestaat uit niet-echte joden. Tja, lusjenogpeultjes? Niet dat ik de Israëli hun land misgun of ze slechte dingen toewens, maar Marieke heeft gelijk als ze zegt dat het alles bij elkaar een beetje gekunsteld aandoet.”
“Het is als met het lezen van romans,” meent Marieke, “wij lezen romans nu heel anders dan vijftig jaar terug. We accepteren tot op zekere hoogte cannonieke duidingen, maar gaan al snel kritisch zelf op betekenisverlening uit. Het verhaal van en over de staat Israël wordt dus ook steeds anders gelezen. Dat is niet te vermijden.”
“Laat ik het er voor mijzelf voorlopig maar op houden dat Israëli en jood niet per se synoniem zijn,” lacht Ilham. “Ik kan me de nachtelijke marathondiscussies, met onder andere Yigal, hierover nog levendig herinneren.”
David: “Dus, de vraag over de roman is een afgeleide vraag, zij het een belangrijke. De kernvraag luidt natuurlijk: waarom hoeven en willen de joden, de tegenwoordige Israëli, niet integreren in het Midden-Oosten? Dorit Rabinyan dringt daar op aan, middels haar roman. Ze is niet de enige en zeker niet de eerste. Iedere Arabier uit Syrië die hierheen vlucht vanwege Amerikaanse bombardementen, krijgt direct te horen: wees inburgerbereid en pas je vanaf eergisteren aan bij ons. Er bestaat momenteel zelfs een PvdA-minister, een nominale nepsociaaldemocraat, die iedere nieuwe Nederlander (!) een ‘participatiecontract’ onder de neus duwt en zegt: tekenen bij het kruisje a.u.b., u bent verplicht u te verbinden onze waarden te omhelzen en uit te dragen.”
“Wat Lodewijk Asscher wil, dat schijnt juridisch niet te kunnen,” zegt Ilham, “dat is pure politieke propaganda. Maar om aan te sluiten bij de casus Rabinyan: moet van nieuwkomers in Nederland worden geëist dat ze bijvoorbeeld romans over de Herenliefde lezen, of verplicht een examen Gerard Reve – Nader tot U zou een supersterke zijn zeg! – en Andreas Burnier afleggen als onderdeel van hun inburgercursus? Kom nou toch!”
“Okay, okay!” roept David, “maar diezelfde Arabier, die pal naast de Israëli woont, die weet vanaf zijn geboorte dat zijn buren de joden zich nergens hoeven in te burgeren. Hoezo niet? Omdat ze vriendjes zijn met Amerika soms? Hebben wij, Arabieren, de sjoa, holocaust, bedacht en op touw gezet? Bombarderen de Amerikanen ons, Syriërs, niet alleen als proxy (duvelstoejager, knechtje en handlanger) van de Saoedische koning, maar ook als proxy van de Israëli? Met hoeveel en met welke maten wordt er eigenlijk gemeten?”
“Nou,” valt Marieke in, “ik heb toevallig ook hierover gemaild met Yigal, en die vindt het een grensgeval, een borderline, om speels te alluderen op de titel van de roman, Grensleven. Het gaat om bewust streven naar uiteindelijk samen leven van Israëli en niet-Israëli. Yigal en Ghaada konden niet in Israël trouwen, want Ghaada is niet-joods (maar Palestijns-Duits!) en dan krijg je het hele naargeestige – althans ik vind het behoorlijk naargeestig – verhaal van ongewenste vermenging, bla, bla, bla. Yigal (en met hem vele andere joden) is voorstander van de integratie van Israël in het Midden-Oosten.
Zo lang Israël een uitzonderingspositie claimt, zal het etteren blijven. De Arabieren zijn namelijk niet op hun achterhoofd gevallen en hebben donders goed door dat zij worden gediscrimineerd. Door ons? Jawel, ook door ons. Amos Oz’s roman ‘Judas’ gaat in mijn lezing voor een belangrijk deel over die uitzonderingspositie van Israël in de regio.”
“Juist, en daarom wonen Yigal en zijn gezin nu in Denemarken, of niet soms?” David klinkt opgewonden. “Dat bizarre verhaal van het uitverkoren volk, dat er mede toe leidt dat iemand als Adolf Hitler kan zeggen: Wat? Willen jullie hier apart uitverkoren zitten wezen, te midden van ons, hoog beschaafde Duitsers? Wel, dat vinden we maf en helemaal niet goed, want toevallig zijn wij uitverkoren. Dus vangen we alle joden die we kunnen vangen en zetten ze scheep naar Madagascar. Dan kunnen jullie daar in je uppie de uitverkorenen spelen ….. toch? Assimileren en integreren, of anders: wegwezen, moven!“
Ilham: “Toevallig, heel toevallig, staat er in de NRC van afgelopen zaterdag een berichtje over de roman Grensleven (Derk Walters schrijft: ‘Een roman over een Joods-Palestijnse liefde past niet in het Israëlische onderwijs, vindt het ministerie.’), pal naast een bericht dat Hitlers meesterwerk Mein Kampf nu vrij van Duits copyright is.
De vraag in Duitsland met betrekking tot Mein Kampf is dezelfde als die in Israël met betrekking tot Grensleven: moet het boek in het officiële schoolcurriculum worden opgenomen? Echter: de Duitse minister van Wetenschap en Onderzoek vindt juist dat Mein Kampf op scholen gelezen moet worden. David vindt dit, mijns inziens terecht, een afgeleide vraag, die komt ná de vraag: waarom vertikken de Israëli het te integreren in de regio?”
“HEAR HEAR!” roept Marieke. ”Marc Leijendekker in de NRC: ‘Het Duitse copyright van Mein Kampf is vervallen. Historici geven het werk nu uit, met 3.500 kanttekeningen. Minister van Wetenschap en Onderzoek Johanna Wanka heeft gesuggereerd dat het boek op school moet worden gebruikt.’ Gaat de sjoa, de holocaust, niet uiteindelijk over deze vraag: wie erbij hoorden en wie niet?”
Ilham: “Wie bepalen dat: wie wel en wie niet …. Toch niet Brussel, wel?”

* VROLIJKHEID *

“Adolf Hitler draaide het als het ware om,” zegt David. “Hitler zei tegen de joden: jullie horen hier niet thuis. Niks uitverkoren volk, dat zijn wij, Edelgermanen, namelijk. Jullie zijn Untermenschen en Ungeziefer (ongedierte) dat , ausradiert, getilgt, moet worden.”
Ilham: Kijk op de site van Der Stern en lees dat de historicus Christian Hartmann > und das Institut für Zeitgeschichte hatten die Idee [hatten], “Mein Kampf” mit Fußnoten zu entkräften. Fußnoten, die Hitlers Gedankenwelt hinterfragen, ihre Ungereimtheiten herausarbeiten, ihre Botschaften widerlegen. Hartmann will mit der Kraft der Aufklärung den Wahn besiegen. Er sagt: “Wir sind gewissermaßen der Kampfmittelräumdienst, wir drehen die Zünder raus.” < Dus Hartmann wil de onstekingsmechanismen uit de bom draaien door de ongerijmdheden bloot te leggen en zo ‘Mein Kampf’ kalt stellen, ontzekeren, ontzenuwen, als bom.
Enfin, een bescheiden rel lijkt geboren, lees maar na op de Duitse site. Het boek verbieden kan niet vanwege de vrijheid van wetenschappelijk onderzoek. Net zo min als Grensleven in Israël verboden kan worden, alleen wordt Grensleven niet op het officiële schoolcurriculum gezet.”
“Mein Kampf was al lang op internet te lezen,” merkt Marieke op, “en wij hebben er met onze Hagenpreek clubs hele passages uit gelezen. Ook in een Nederlandse vertaling. Wie werd daar warm of koud van? Het tractaat is gewoon niet te verstouwen. Ik ben een beetje bang dat juist de commotie eromheen het geschrift populair maakt bij specifieke groepen. Nou ja: populair, is misschien net te veel gezegd, want je moet flink doorkauwen om de tekst tot je te nemen.”
David, grinnikend: “Hitler wordt waarschijnlijk heel snel net zo triviaal vanwege het algemene ‘ver-amuseren’ als alle andere ‘kennis’, hier, hoor maar: > Hitler bedient heute das Bedürfnis nach grenzwertiger Unterhaltung: Hitlers letzte Stunde, Hitlers liebste Hunde. Vor Kurzem erschien eine Studie über die Zahnhygiene des Führers, Titel: “Dentist des Teufels“ < Ik heb op de site van het satirische blad ‚Titanic‘ gesurfd en daar staan me rauwe items tussen. Foei zeg!“
Marieke: ‘‘Al met al niet mis hoor. Meneer Hartmann heeft gelijk als hij waarschuwt Mein Kampf niet te licht op te vatten, want wat het boek beschrijft wordt naderhand werkelijkheid: > Das Buch formuliere in groben Umrissen vieles, was später zur Tat wurde. Hitler schreibt etwa explizit über die Eroberung von Lebensraum im Osten und davon, unliebsame Volksgenossen gewaltsam zu unterdrücken, er verfasst hasserfüllte Abschnitte über seine zahlreichen Gegner: Juden, Marxisten, aber auch Bürgerliche oder die Kirchen. Deutschland, fabuliert er in einer bekannteren Passage, hätte den Ersten Weltkrieg nicht verloren, wenn es entschlossen gewesen wäre, die Juden “unbarmherzig auszurotten”, und wenn man “12.000 oder 15.000” von ihnen “unter Giftgas gehalten” hätte. <
Toe maar: Duitsland zou de Eerste Wereldoorlog niet hebben verloren, indien ze vastberaden waren geweest de joden genadeloos uit te roeien > und wenn man “12.000 oder 15.000” von ihnen “unter Giftgas gehalten” hätte < Tjonge, die Adolf Hitler had bepaald geen schroom. Eigenlijk een rasechte politicus. Vermoed ik althans. Die lui die vandaag de dag achter de knoppen zitten, nou ….. ‘Wäre alles anders gekommen, hätten die Deutschen damals “Mein Kampf” nur gründlicher gelesen?‘ nou, ik weet het zo net nog niet hoor.“
“Is het toeval dat zo’n roman als Onderworpen van Michel Houellebecq en Judas van Amos Oz, net nu, in deze periode het licht zien?,” vraagt Ilham. “Dat denk ik niet. Ik geloof dat goede schrijvers zoals Houellebecq en Oz, de tijdgeest haarscherp aanvoelen en dat ze die weergaloos weergeven in hun boeken. Bij hen gaat het immers over het actuele thema anders-zijn en apartheid, maar onderhuidser dan bij Rabinyan denk ik.”
“Zo ongeveer als A. F. Van der Heijden met de tandeloze tijd,” merkt David op.
“Ja, maar dan vilein analytisch en kritisch,” meent Marieke. “Veel mensen lezen over de kritiek bij Oz en Houellebecq heen, daarom worden ze vooralsnog als ongevaarlijk beschouwd door de machthebbers. Echter, indien de maatschappijkritiek expliciet en evident is, zoals vermoedelijk in de roman van Dorit Rabinyan, dan wordt het door establishment openlijk afgekeurd. Het gaat altijd over kritiek op het establishment, zowel bij Houellebecq als bij Oz.”
Ilham: “Zowel Michel Houellebecq als Amos Oz voeren een literaire vivisectie uit op huidige maatschappijen. Met name op die neoliberale imperiums in de Westerse hemisfeer. Zogenaamd seculier, maar intussen doordesemd van markt fundamentalisme, dat fanatiek wordt beoefend als een religie.”
David: “Amos Oz komt in Israël weg met de schimpscheuten die hij zijn personages in de mond legt, omdat Jezus uiteindelijk niet de messias blijkt te zijn. Hij komt immers niet van het kruis af en verlost de joden niet van hun onderdrukkers, de Romeinen.”
“Hoe raken de goudvissen van Gershom Wald uit de roman Judas van Amos Oz, in hemelsnaam verzeild op de omslag van de roman Grensleven van Dorit Rabinyan?” vraagt Ilham. “Zijn de vissen bij Amos Oz een toespeling op het symbool voor christendom, ichtus? Raakt Grensleven via de vis gecontamineerd met christendom?”
“Bij een schrijver als Oz zou me dat niet verbazen,” grinnikt David, “maar welke lezers zien dat er in? Wie weet nog waar ichtus voor staat, wat het betekent? Ik acht Oz best in staat om de christelijke-ideologie-volgens-Oz op deze wijze in het verhaal te smokkelen.”
“Dan zit er ook ironie in,” zegt Marieke: “de stomme vissen, tegenover de spraakwaterval Gershom Wald. De joodse Wald kan dus gewoon geen christen zijn.” Marieke grinnikt: “Tenminste niet volgens Amos Oz. Best geestig eigenlijk.”
Ilham: “Wanneer je Judas grondig en vaak leest, zit het vol humor, soms grimmige humor. Bij Amos Oz flopt de romanfiguur Jezus van Nazareth als project en product van Judas Iskariot.
Oz wijdt hoofdstuk 32, bladzijde 184 – 194, aan de mislukte marketing van Jezus door Judas. Dat is ongeveer midden in het verhaal. Op (193) staat: ‘Judas Iskariot was dus de bedenker, de impresario, de regisseur en de producent van het spektakel van de kruisiging.’ Op (190) schrijft Oz dat Judas degene is die begrijpt hoe ‘public relations’ (sic) werkt en hoe hij Jezus aan het grote publiek kan verkopen. Judas stippelt de strategie uit en zet het draaiboek in elkaar. Jezus laat zich manipuleren en uiteindelijk als een lam aan het hout spijkeren. Judas ziet zijn investering – financieel en moreel? – naar de gallemiezen gaan en verhangt zich.”
David onderbreekt haar: “In dit centrale hoofdstuk steekt Oz in mijn lezing de draak met zowel de figuur Jezus, een kinderziel, als met de manipulator Judas. De romanpersonages zijn karikaturen van de onnozele jood die zich laat misleiden door de sluwe jood. Joden zijn net mensen. Lees maar op (56), waar Gershom Wald tegen Sjmoeël Asj zegt: ‘Maar de waarheid, jonge vriend, de echte waarheid zien wij hier immers in het Land Israël recht voor onze ogen: precies zoals de oude jood is ook de nieuwe jood die hier zogenaamd is opgegroeid, helemaal niet sterk en kwaadaardig, maar hebzuchtig, sluw, luidruchtig, bang en verteerd door achterdocht en angsten.’
De onnozelaar Jezus wordt nota bene de grondlegger van een wereldgodsdienst, het christendom. Ik lees het als een-op-de-hak-nemen van gevestigde ideologieën, canons en interpretaties. Wat dit betreft, toont Amos Oz zich een evenknie van Michel Houellebecq.”
Ilham knikt en ze zegt zacht: “Die naam ‘Asj’ (Asch, as) vond ik van meet af onheilspellend klinken, want het doet me denken aan de as van de Duitse ovens.”
“Het is dat je erover begint,” zegt Marieke, “hij heet Sjmoeël Asj, dus: S.A.. Het Horst Wesselied klinkt me in de oren” Ze zingt: “SA marchiert mit ruhig festem Schritt …. Of Amos Oz dit heeft bedacht en bedoeld, weet ik natuurlijk niet, maar dat doet ook niet ter zake: de roman is er en ik lees hem op mijn manier. Daar heeft de schrijver niets over te zeggen. Net zo min als Hitler iets over zijn boek Mein Kampf te zeggen heeft. De kwestie is, hoe wij, lezers, met een boek omgaan, en dat verschilt per context en per lezer.”
Ilham grinnikt en zegt: “Grappig dat Sjmoeël Asj juist niet mit ruhig festem Schritt marcheert, maar als een ukkie, een kleine peuter die net kan lopen, zijn hoofd achterna rent. Hier, op bladzijde 12, aan het begin van het verhaal stelt Oz hem aan ons voor: ‘.. zijn manier van lopen, waarin altijd een latent rennen aanwezig was: trappen nam hij altijd met twee treden tegelijk, drukke straten stak hij schuin over, haastig, met gevaar voor eigen leven, zonder naar rechts en naar links te kijken, zijn bebaarde hoofd met krullen krachtig, krijgslustig naar voren gestoken. Het leek altijd alsof zijn voeten uit alle macht zijn lichaam achternazaten, dat zelf weer zijn hoofd achternazat ….’ zo dribbelt een ukkie.
En, ook Jezus krijgt op bladzijde 190 van Oz een kinderhart: ’Jezus twijfelde hevig of hij de raad van Judas moest opvolgen en naar Jeruzalem moest gaan. Diep in zijn kinderhart knaagde voortdurend de worm van de twijfel: ben ik de mens? Ben ik daar niet te onbeduidend voor? Stel dat de stemmen mij misleiden? Of dat mijn vader in de hemel mij op de proef stelt? Een spelletje met me speelt? Mij gebruikt voor een doel waarvan het geheim voor mij verborgen wordt gehouden?’ Het valt niet mee de messias te zijn.”

* Vrolijkheid *

“Ja,” zegt David, “zelfs in verband met die vader-in-de-hemel klinkt kinderhart toch koddig voor een messias. Het verband tussen Sjmoeël Asj en Jezus zou via kinderlijk kunnen worden gelegd. Ik vind het humor voor de fijnproever.”
“Helemaal waar,” zegt Marieke, “wat dat kinderloopje betreft: ga maar bij de Kindergarten hier op de hoek kijken, dan zie je die ukjes achter hun grote hoofdjes aan dribbelen. Oz laat Sjmoeël Asj bovendien in kringetjes rennen. Lees maar even verder op dezelfde bladzijde: ‘Elke dag van zijn leven zag hij als een uitputtende cirkelvormige hindernisbaan die hem van de slaap waaraan hij ’s ochtends werd ontrukt, terugvoerde naar de winterdeken. …. Hij hield graag betogen tegen iedereen die het horen wilde, vooral tegen zijn vrienden uit de Kring voor Socialistische Vernieuwing’: de Kring! Asj rent de hele dag in kringetjes rond.”

* Vrolijkheid *

Ilham gaat verder: “Sjealtiël Arbabanel is symbolisch pseudo-gevaarlijk, omdat hij in zijn opvattingen over samenleven van Arabieren en joden (235) door de christelijke ideologie angehaucht lijkt. Maar christus blijkt een kinderlijke charlatan en geen messias, dus vanuit die optiek, ongevaarlijk. Wat ik bijvoorbeeld op bladzijde 280 lees, klinkt – zeker nu – erg redelijk: > De voornaamste Arabische bezwaren, beweerde Abarbanel, golden niet het bestaande zionistische project, dat hoofdzakelijk bestond uit een handvol stadjes en enkele tientallen dorpen in de kustvlakte, maar het verzet kwam voort uit de angst voor de toenemende macht van de joden en hun vergaande ambities. Ze noemden hem [Arbabanel] ook een verrader omdat hij in 1947, en zelfs nog in 1948, op het hoogtepunt van de Onafhankelijkheidsoorlog, bleef beweren dat het besluit om een joodse staat te stichten een tragische vergissing was. Het was beter, zo zei hij altijd, dat er in plaats van het verkruimelende Britse mandaat een internationaal mandaat zou komen of een tijdelijk Amerikaans bewind.
Hoogstwaarschijnlijk, zei hij, zouden honderdduizend overlevenden van de Sjoa uit de doorgangskampen her en der in Europa toestemming krijgen om naar het land te immigreren, zelfs de Amerikanen steunden een dergelijke eenmalige immigratie, en dan zou de joodse gemeenschap van 650.000 groeien naar driekwart miljoen. Daarmee zou de meest urgente nood van de joodse displaced persons gelenigd zijn. Daarna zouden we het beste wat terughoudend kunnen zijn, de Arabieren de kans geven geleidelijk aan, in de loop van tien of twintig jaar, te wennen aan onze aanwezigheid in het land. In de tussentijd zou er misschien rust heersen, op voorwaarde dat we niet langer zouden zwaaien met de eis van een Hebreeuwse staat. <
Vergelijk dit bedachtzame scenario nu eens met het geforceerde tempo waarin de Brusselse boys, de eurobobo’s, de testosteron kids, ons het project Europa door onze keel wringen. Getemporiseerd, geleidelijk aan, met de nodige gewenningstijd, zou oneindig veel beter zijn geweest. Nu schuurt en wringt het aan alle kanten en wij worden steeds kopschuwer van Europa en van politici.”
“Het grote verschil tussen Europa en de staat Israël, hun respectieve politici, vind ik de ideologie,” zegt Marieke, “het feit dat de Israëlische bobo’s joods zijn. Deze euro-kids zijn grotendeels ideologie- en identiteitloos. Hun enige religie is geld. Ze denken dat ze alles door correcte procedures en prijskaartjes alleen kunnen fixen en dat werkt gewoon niet, dat zien we keer op keer. En toch gaan ze fantasieloos ijzeren Heinig door. Ze kunnen ook niet anders, want ze weten niet beter. Ze zijn Europeaan noch Nederlander, Fransman, Duitser of wat dan ook. Het zijn uiteindelijk kleurloze bureaucraten, anonieme procesmanagers, die opdrachten uitvoeren. Ze vergaren genoeg centen en netwerkrelaties om naderhand, na gedane zeken, elders hun tenten op te slaan, terwijl ze ons met hun rokende puinhopen opgescheept laten.
Israëlische politici zijn waarschijnlijk geen haar beter als het om ethos en moraal gaat, maar ze blijven in elke geval altijd en overal joods, hetzij nadrukkelijk uit eigen keuze dan wel doordat de anderen hen genadeloos als joods definiëren, en dat maakt dat ze gedwongen hun eigenbelang verbinden met dat van Israël. Het is misschien schamel en armetierig als basis voor een motivatie tot fatsoenlijke politiek jegens je kiezers , maar ik vind dat nog altijd meer dan wat deze jongens en meisjes schijnt te drijven.”
”Dat is inderdaad een ander soort ‘geen nooduitgang’ dan wat de euro heet te zijn, “ zegt David. “De EU-no-exit geldt eigenlijk alleen voor de massa, het klootjesvolk dat als kanonnenvoer dient.” Hij zucht, en vervolgt, ‘’’Maar wat wil je? Wij kiezen ze toch zelf? Wij legitimeren die politieke prutsers toch? Maar, de Israëlische politici – ook in de roman Judas – ontberen net zo goed een visie op de lange termijn. Vanuit dat perspectief zijn het net zulke zieke Judassen, die Israël en de massa, het klootjesvolk, de tokkies, verraden. Als ik de persoon Amos Oz goed lees, is dat ook grotendeels zijn mening, maar dat is mijn lezing.”
“De betekenissen kantelen tijdens het lezen voortdurend,” zegt Marieke, “maar dat moet toch ook, bij een goed verhaal?”
David, die in de roman heeft zitten bladeren, kijkt op uit het boek en zegt: “Over de middenpositie van hoofdstuk 32 valt nog iets te zeggen met betrekking tot jaartallen. Oz vertelt meteen aan het begin wanneer zijn roman speelt: ‘Dit is een verhaal dat zich afspeelt in de winterdagen van 1959 en het begin van 1960. Dit verhaal bevat vergissing en begeerte, teleurgestelde liefde en een religieuze kwestie die hier onbeslist blijft.’
Dat betekent dat het verhaal zich afspeelt ná de Eerste Arabische Oorlog van 1948 en ná de Suez-oorlog van 1956 (de Tweede Arabisch-Israëlische Oorlog) , maar vóór de Derde Arabische Oorlog (de Zesdaagse) van 1967 en vóór de Jom Kipoer Oorlog van 1973. Dus ‘in het midden’ van vier oorlogen. De Jom Kipoer werd op het nippertje niet verloren door Israël, maar Golda Meir trad daarna wel af (en Moshe Dayan kreeg ook voor zijn andere oog een lapje ….)
Dit past volgens mij naadloos op de laatste zin van het verhaal op bladzijde 388: ‘Sjmoeël bleef staan waar hij stond, midden in de lege straat. Hij haalde de plunjezak van zijn schouder. Zette hem op het stoffige asfalt. Op de plunjezak legde hij zijn jas en ook zijn stok en zijn muts. En hij bleef staan om zich af te vragen.’ Hij bleef staan om zich af te vragen ……. “
“Hoe zal het verder gaan ….?”
“Heerlijk toch, om zo te kunnen lezen,” jubelt Marieke. “Leve het ouderwetse onderwijs!”
“Ik ben een mooi voorbeeld tegengekomen van conventioneel lezen en denken ten aanzien van Houellebecq’s roman Onderworpen,” zegt Ilham met een brede glimlach. “Het staat in een bespreking van de roman, in Tirade 460, 2015: ‘De toekomst als mythe.’ De bespreker heeft weliswaar door dat Houellebecq niet in de eerste plaats de Franse moslims op de korrel neemt, maar hij kan zich blijkbaar niet voorstellen dat het Franse establishment Houellebecq zou willen uitschakelen. Hij kan Houellebecq’s venijn jegens het Franse establishment niet helemaal doorzien en kan zich bepaalde reacties van dat establishment niet voorstellen. Alleen moslims kunnen immers met moordaanslagen en terreur reageren. Hoe deze reviewer de bombardementen op Syrië duidt, vind ik niet moeilijk te raden.
Op bladzijde 13 schrijft hij: ‘Het is dan ook moeilijk te begrijpen waarom Houellebecq om dit boek moest worden beveiligd (behalve misschien tegen rabiate feministes zoals zijn eigen, in 2010 overleden moeder die zijn bloed wel kon drinken). Van moslim zijde valt hem hoe dan ook weinig te verwijten…’ Hij gaat er zondermeer van uit dat Houellebecq alleen van moslim zijde iets naars te duchten zou kunnen hebben. Weten jullie nog wat onze vrienden in Parijs zeiden?”
“Jazeker,” zegt Marieke, “dat ze angstiger zijn voor de woorden en daden van Franse politici en mediapiepeltjes, dan voor aanslagen door moslims. De moslims kunnen weliswaar aanslagen plegen, maar dan toch vooral als reactie op domme politiek van fantasieloze onverantwoordelijke politici. Bijvoorbeeld bombarderen. De reviewer in Tirade beweert overigens dat Ben Abbes een Algerijn is, maar volgens Houellebecq is Ben Abbes een Tunesische Fransman. Dat kan ook bijna niet anders vanwege zijn leidende positie in Moslimbroederschap, de ikhwan. Houellebecq heeft degelijke research gepleegd. De Tunesiërs hebben de fundi’s onlangs in verkiezingen verslagen.”
“De figuur op de Charlie Hebdo omslag,” vind ik dubbelzinnig,“ zegt Ilham. “Wie en wat kun je daar in zien? Een Arabier, een jood, een vrijmetselaar, een lid van de illuminatie, een combinatie van dit alles? Kijk eens naar die driehoek achter zijn hoofd. Staat daar het ‘Alziend Oog’ in verbeeld en waar verwijst dat dan eventueel naar? Ik weet het niet, maar het is allemaal satire. Nietwaar?”
“Éloise en Peyronne waren nog specifieker,” herinnert David zich. “Die suggereerden dat Houellebecq naar Ierland uitweek, omdat hij wellicht een risico liep op last van het Franse establishment geneutraliseerd te worden op een wijze die suggereren zou dat moslims het gedaan hadden. Tenslotte zijn er in Amerika weliswaar mannen gearresteerd voor de moorden op John F. en Robert Kennedy, maar of de echte moordenaars zijn gepakt, is voor veel Amerikanen nog steeds de vraag.”
“De gebroeders Kennedy namen hun taak te serieus,” zegt Ilham, “die dachten werkelijk dat ze ook de grote en fundamentele corruptie konden aanpakken en uitroeien, en dan ga je onherroepelijk de mist in. De belangen zijn gewoon te groot.”
“Tja, Obama heeft twee dochters, dus …” zegt David, “waar kies je als vader voor.”
“Houellebecq en Oz hebben hun kritiek zo subtiel in satire verpakt, dat de meeste mensen er overheen lezen,” meent Marieke, “of ze gaan snobistisch aan de haal, zoals de bespreker in Tirade, die het holle personage, de windbuil Robert Rediger in Onderworpen allerhande verheven ideeën toedicht.”
“Ik heb gegoogeld naar reacties en reviews van Rabinya’s roman,” zegt Ilham, “en ik stuitte op enkele verrassende, bijvoorbeeld deze van Menachem Schwartz, die schrijft dat de integrale identiteit en (culturele?) erfenis van de scholieren beschermd en bewaard moet blijven: > ‘Dorit Rabinyan’s “Gader Haya” (known in English as “Borderlife”) was rejected because of the need to maintain “the identity and heritage of students in every sector” and the belief that “intimate relations between Jews and non-Jews threatens the separate identity.” <
Ene Shahar Chai schrijft dat de afzonderlijke identiteiten van Arabieren en Joden niet door de roman gecompromitteerd mogen worden: > “Intimate relations, and certainly the available option of institutionalizing them by marriage and starting a family – even if that does not happen in the story – between Jews and non-Jews, are seen by large portions of society as a threat on the separate identities (of Arabs and Jews),” said acting Pedagogic Secretariat Dalia Fenig. < “
“Dus,“ concludeert David: “komen joden Europa gewoon niet in, want ze vertikken het om te integreren.”

* VROLIJKHEID *

“Ho, ho, zegt Ilham nuchter, ”de roman van Dorit Rabinyan is zover ik weet vrij te koop en iedereen die dat wenst kan hem lezen. Het boek wordt alleen niet verplicht gesteld via het curriculum; het wordt niet geïnstitutionaliseerd.
Indien je zou doen wat mevrouw Rabinyan wil, dus haar roman verplicht stellen, dan doe je precies hetzelfde wat de Duitsers met Mein Kampf deden. Dat boek werd op een gegeven ogenblik van staatswege cadeau gedaan aan ieder bruidspaar en bij iedere andere officiële gelegenheid die zich daartoe leende. Hitler werd multimiljonair aan royalties en zijn ideologie werd ook nog eens massaal door de strot van zijn brave Duitsers gestampt. Wat kon Hitler zich beter wensen? Het mes sneed aan twee kanten.
Amos Oz’s Judas, is volgens mij – ik heb Grensleven niet gelezen – veel knapper geschreven en zal waarschijnlijk op den duur, net als Houellebecq’s roman Onderworpen, veel werkzamer blijken. Al kunnen we nu al vaststellen dat slechts een beperkte groep lezers de boeken zo lezen als wij doen.”
Marieke: “En laat dat nou uitgerekend die lezers zijn die ‘geen problemen veroorzaken’ zoals Houellebecq in zijn roman zegt. Helaas pindakaas. Weest echter getroost, want pindakaas is heerlijk en voedzaam.”
“Ik hoop maar dat Hitlers Mein Kampf ook vooral wordt gelezen door personen die geen problemen veroorzaken,” zegt David, “maar dat zou weleens heel anders kunnen uitpakken. Het gaat om de vraag hoe de Duitse samenleving met Hitler omgaat, 70 jaar na zijn dood. Juist nu, terwijl de laatste ooggetuigen sterven: ‘Es geht um die Frage, wie die deutsche Gesellschaft mit Hitler umgeht, 70 Jahre nach dessen Tod, jetzt, da die letzten Zeitzeugen sterben.‘ ”
“Of de euro, de uitbreidingsmanie en de ongebreidelde kippendrift van de eurocraten uiteindelijk tot algehele Europese integratie zal leiden, is voor mij zeer de vraag. Eerlijk gezegd heb ik er een zwaar hoofd in en zie ik vooral steeds heviger desintegratie inzetten, maarre Mein Kampf zou ik op Nederlandse scholen eventueel alleen als zwaar strafwerk vertalen-uit-het-Duits verplicht willen stellen,” besluit Marieke.

= = = = = = =

Dorit Rabinyan: Gader Haya (roman) > googelen

Derk Walters over de roman van Dorit Rabinyan in de NRC van zaterdag 2 januari 2015
Menachem Schwartz: ‘Novel banned from Israeli schools out of assimilation fear’ First Published: 12/30/2015 http://www.israelnationalnews.com/News/News.aspx/205723#.VofFTE1gm70
Shahar Chai: ‘Book on Israeli-Palestinian love excluded from schools’ – Published: 12.31.2015 http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4746725,00.html
Paul Goldman: ‘Israel Bans Teaching of ‘Borderlife’ Novel With Jewish-Arab Love Story’ http://www.nbcnews.com/news/world/israel-bans-teaching-borderlife-novel-jewish-arab-love-story-n488401
Nicolas Büchse: ‘Gibt es “Mein Kampf” von Adolf Hitler bald in deutschen Buchläden?’ – Der Stern, 31. Dezember 2015 http://www.stern.de/politik/deutschland/mein-kampf-von-adolf-hitler-kommt-auf-den-markt—gibt-es-das-buch-bald-im-buchladen-6625552.html
Marc Leijendekker – http://www.nrc.nl/handelsblad/2016/01/02/geen-geintjes-over-mein-kampf-1575581
Jan Techau (directeur van Carnegie Europe: ‘Het Westen zal zich vooral onderwerpen aan zijn kleinzielige zelf’ / Volkskrant29 januari 2015 / http://www.volkskrant.nl/opinie/het-westen-zal-zich-vooral-onderwerpen-aan-zijn-kleinzielige-zelf~a3839605/
Malika Sorel: ‘De elites brengen ons in gevaar’ / http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/4206682/2015/12/13/De-elites-brengen-ons-in-gevaar.dhtml
Amos Oz (2014): Judas (roman) ISBN: 9789023492399 > googelen https://www.youtube.com/watch?v=xpeje4eQriM Gepubliceerd op 16 nov. 2015
https://www.youtube.com/watch?v=Xrrmo1UR4cE
Michel Houellebecq (2015): Onderworpen (roman) / Amsterdam: Arbeiderspers / ISBN: 978 90 295 3861

Tirade (letterkundig tijdschrift), 460, 2015: ‘De toekomst als mythe’ – over de roman ‘Onderworpen’ van Michel Houellebecq http://www.magvilla.nl/magazine/5433/tirade
Titanic – Duits satirisch magazine – http://www.titanic-magazin.de/

$ $ $

Historische achtergrond Saoedi-Arabië en de regio in vogelvlucht

De Arabieren worden verraden en verkocht door het Westen (met name door de Judassen: Frankrijk (Georges Clémenceau) en Engeland (David Lloyd George en George Curzon).
Prins Faisal die met T.E. Lawrence de Turken verdreef, wordt vervangen door Ibn Saoud (stamvader van het nu regerende koningshuis), die kneedbaarder was voor de westerse grootmachten en in ruil voor oliebelangen de onafhankelijkheid van Saoedi-Arabië compromitteerde.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sykes-Picotverdrag
https://nl.wikipedia.org/wiki/Faisal_I_van_Irak
http://www.vecip.com/default.asp?onderwerp=403
de film A Dangerous man, Lawrence after Arabia is op dvd verkrijgbaar
https://en.wikipedia.org/wiki/A_Dangerous_Man:_Lawrence_After_Arabia
https://www.youtube.com/watch?v=a729KpqD5oI
* Adam Shatz: ‘Magical Thinking about Isis’ / London Review of Books, december 2015

Politiek als commodity: Wie appelen vaart, appelen eet

16 februari 2015 by rudi

Jerry Mager – 2015 02 16, 18

“En mettant les connards dedans des peaux de vaches,
En mélangeant les genres, vous avez fait d’la terre
Ce qu’elle est : une pétaudière !
Georges Brassens (1921-1981 ) Quand les cons sont braves

Terwijl Brassens croont dat alles nog zou meevallen indien de sukkelaars en schlemielen van deze wereld, zoals u en ik, zich maar niet zouden bemoeien met dingen waar ze de bramen verstand van hebben, komen de jongelui binnen. Maar helaas, ze worden generaal of partijleider, zingt Brassens, en dan vallen er doden, dan gaat het mis.
‘’Die VVD’er Mark Verheijen is de beste propaganda van de Nederlandse neoliberalen tot nu toe!” Floris, die dit beweert, is met Nelleke naar het Rotterdamse filmfestival geweest en heeft daar bij Everyday Propaganda een workshop gevolgd waarin je een Noord-Koreaanse propagandafilm kon maken.
“Zo’n workshop, dat is veilig en politiek correct,” valt Nelleke bij, ”want Noord-Korea hoort net als de IS, het zogenaamde kalifaat, bij de vijand die wij moeten vrezen en verafschuwen. Maar Putin’s Kleptocracy van Karen Dawisha laat zich inmiddels bijna één op één lezen met wat hier gebeurt: ook hier misbruiken politici hun posities om privébelangen te behartigen. “ Jeanine wil weten wat het verband is met de propaganda waarover Floris het heeft en die licht toe: “Nou kijk, een lid van de Tweede Kamer, in dit geval de VVD’er Mark Verheijen, sjoemelt met belastinggeld – hij en zijn vriendjes spenderen belastinggeld aan privé-pleziertjes – en prompt springen VVD-kopstukken onder wie de VVD-premier Mark Rutte en de VVD-fractieleider Halbe Zijlstra voor die Verheijen op de bres. Zij roepen als het ware: Wij gaan als democratisch gekozen bestuurders over uw belastinggelden dus mogen wij vanzelfsprekend voor onszelf naar believen uit de Staatsruif graaien hoeveel en wanneer ons dat goeddunkt. Wie appelen vaart, appelen eet. Ook politiek is ge-commodificeerd.”
Nelleke vult aan: “Die propagandistische boodschap beweert doodordinair, dat je als lid van een politieke partij – of tenminste indirect, als stemmer op die partij – rechtstreeks kunt graaien en profiteren op rekening van het gemeen, ten koste van de publieke middelen. Columnist Bas Heijne schetst dat scherp in zijn laatste column. Jammer dat zulke stukken geen effect sorteren. Deze kritiek is geïnstitutionaliseerd: in een democratie mag je beschaafd kritiek uiten, in een dure krant, maar dat zal het establishment aan de schoenzolen roesten, die gaan gewoon hun gang. Men stemt toch wel.”

“It is those assumptions of the intimate and unbreakable link between the quality of the commonwealth and the chances of individual happiness that have lost, or are fast losing, their axiomatic hold on the popular thinking as well as on the products of its intellectually sublimated recycling. And it is perhaps for that reason that the assumed conditions for individual happiness are being shifted away from the supraindividual sphere of Politics with a capital P and toward the domain of individual life-politics, postulated as the field of primarily individual undertakings in which individually commanded and managed resources are mainly, if not exclusively, deployed.”
Zygmunt Bauman (2009:117): Does ethics have a chance in a world of consumers?

“Ben ik het mee eens,” zegt Jeanine, “maar laten we het in dat geval dan nog duidelijker stellen: dit gedrag gaat niet alleen op voor de neoliberalen van deze VVD, maar voor alle politieke merken. In het bijzonder voor lidmaten van die politieke partijen die regeringsmacht uitoefenen.” Ze wijst ter illustratie op het artikel over de jarenlange “verspillingen” van miljarden aan belastinggeld middels ICT-projecten, dat recent door de onderzoeksredactie van de Groene Amsterdammer werd opgesteld: “Gezellig samen falen: waarom ICT-projecten bij de overheid steevast te duur uitvallen ” (De Groene Amsterdammer 12.02.2015).
miljarden belastinggeld ‘verdampt’
Jeanine: “Hierin worden de VVD’ers Stef Blok en Ton Elias genoemd, naast CDA’er Jan Kees de Jager en PvdA’er Ronald Plasterk. In feite fungeren ze als ordinaire doorschuivers van belastingmiljarden naar vage private partijen. Ze laten gewoon miljarden verdampen door betalingen voor niet- of minimaal geleverde tegenprestaties; meestal betalen ze met onze centen voor een wassen neus.
Een VVD’er Ton Elias leidde een onderzoekscommissie naar de miljardenverspillingen, maar deed dat volgens de onderzoeksredactie van de Groene op een wijze die weer eens duidelijk maakt dat de beste manier om te voorkomen dat de waarheid aan het licht komt, toch nog altijd is om partij- en clubgenootjes te belasten met het onderzoek naar de gewraakte praktijken.”
Nelleke: “Ik vind het veelzeggend dat die onderzoeksredactie van de Groene niet wordt aangeklaagd wegens smaad, want ze noemen man en paard. Luister maar naar deze passage in de Groene:
‘De commissie-Elias gaat net als haar voorgangers voorbij aan het échte probleem: de overheid wil helemaal geen controle over de ictprojecten, al jaren niet. Ze besteedt de bouw van nieuwe systemen en ook de bouwbegeleiding vaak uit aan ingehuurde bedrijven. Gaandeweg is een oligopolie ontstaan van een klein aantal bedrijven die de ontwikkeling van ict binnen de overheid domineren en voor wie die overheid goed is voor bijna de helft van hun inkomsten.’
Sjaak: “Dit is een regelrechte beschuldiging van corruptie: ‘de overheid wil helemaal geen controle.’ Dan weet iedereen hoe laat het is: de ambtenaren en politici spekken de zakken van de oligopolisten en die sluizen een percentage terug naar degenen die ze de vette opdrachten gunnen en ongecontroleerd laten aanrommelen, c.q. de politici en ambtenaren. In natura of cash onder de tafel. Onfris en onsmakelijk, maar het gebeurt in alle openheid en niemand kijkt er meer van op. Zo gaat dat tegenwoordig nu eenmaal.
Wie appelen vaart appelen eet, toch? Ja ja, en dan hypocriet roepen dat de burger geen vertrouwen heeft en niet begrijpt hoe ingewikkeld en complex de materie is, bla, bla, bla…. De media hebben boter op hun hoofd, want die dúrven er niet over te schrijven. Slippendragers en lakeien van het establishment en dus net zo besmet. ”
Floris: “Je kunt ze niet te hard vallen, want ze moeten overleven en dat heet vandaag de dag: productie draaien voor de klanten. Misschien nog net niet: u vraagt en wij draaien, maar erg veel zal het niet schelen. Wat zou jij denken als jouw werkgever, jouw krant – dat is nog iets intiemer zou ik denken – alweer werd verpatst voor een nog lucratiever rendement-op-een-investering? Dan hoeft niemand jou te vertellen dat jij er helemaal niet meer toe doet. Jij bent een inktkoelie, die voor niet-aanstootgevende content dient te zorgen. Punt uit.”

Nelleke vist een prop papier uit haar supermarkttas: “Hoezo niet hard vallen?! Journalisten moeten op z’n minst nagaan of ze geen onzin opschrijven. Kijk hier, “ ze strijkt een prop kranten vlak, “ het journaille beschuldigde afgelopen jaar de tegenstemmers tegen de zogenaamde Zorgwet van VVD-troela Edith Schippers van rancune. Guusje ter Horst, Adri Duivesteijn en nog een PvdA-Eerste Kamerlid, Marijke Linthorst, zouden een kabinetscrisis veroorzaken door tegen te stemmen. Alsof dat niet evengoed of net zo slecht zou zijn trouwens, een kabinetscrisis. Poeh, wat we dan op het pluche zouden krijgen zou in het gunstigste geval even beroerd zijn. Journailleurs van dit allooi klonteren om kreten: Kabinetscrisis! Nederland onbestuurbaar! Het mocht wat. Maar dit terzijde, waar ging het om. Econoom Sweder van Wijnbergen legt het uit: ‘Plan Schippers drijft zorgkosten juist op’, want VVD-mevrouw Schippers is weliswaar een gehaaide tante met een flinke dosis boer’n slimheid, maar van verbanden leggen en logisch-empathisch nadenken kun je haar niet betichten! “
Sjaak schenkt thee en koffie bij: “Sssst … Cornelie, er komt stoom uit je fontanel en uit je oren! Neem gauw een slok lauwe kruidenthee.”
Nelleke slurpt haastig van de mok die Floris gedienstig aanreikt: “Zou die Van Wijnbergen trouwens nog lid van die vreselijke PvdA zijn? Die domme club, die zijn meest kritische denkers dumpt en de connards op het pluche plakt?! Anyway, die Edith Schippers dus, die zou met haar gedrocht de toegang van nieuwe toetreders (artsen, dokters) blokkeren, omdat die buiten de oligopolie van de gevestigde contractpartijen vallen. Wanneer je als patiënt, sorry: zorgconsument, bij zo’n ongecontracteerde arts wil, dan moet je 100% zelf dokken. Terwijl juist nieuwe toetreders, die dezelfde of zelfs hogere kwaliteit zorg leveren, de prijs – waarop deze neoliberale politici altijd zo geilen – omlaag brengen door voor concurrentie te zorgen. Dat is toch waar de club van Schippers beweert voor te staan: vrije marktwerking en gezonde concurrentie.”
Floris: “Dat is propaganda. Elke politieke club bedient tegenwoordig ongegeneerd een deelbelang. Vooral het deelbelang van de carrière-politicus zelf. In dit geval worden de zorgmanagers bediend en degenen die het eigenlijke werk doen, de medici en overige zorgprofessionals, die worden afgeknepen en klein gemaakt. Daar gaat het natuurlijk om: arbeid die werkelijke, aantoonbare, toegevoegde waarde genereert, wordt met minachting bejegend; of het gaat om schoonmakers, leraren of dokters, dat maakt geen verschil. De vaklui die iets maken, iets nuttigs leveren, die krijgen het van deze politici voor de kiezen. Die madam Schippers en monsieur Martin van Rijn, die krijgen straks een gematste baan bij een zorginstelling of ze worden zorglobbyist whatever that may be. Kunnen ze het nog beroerder voor ons maken, terwijl ze financieel binnenlopen.
Ik kan geen speld tussen het betoog van Sweder van Wijnbergen krijgen. Óf VVD-tante Schippers snapt niet waarover het gaat, óf ze bevoordeelt willens en wetens de zorgmanagers, ten koste van de burgers. De ronkende windbuilen, les connards et les emmerdeurs bien sûr, die strijken de poen op. Met die mediagenieke PvdA’er Martin van Rijn is die troela van Schippers een sneu span voor dezelfde naargeestige bokkenwagen. Maar, je hebt gelijk wat de media betreft.. Vandaar dat zulke personen als Schippers en die Van Rijn gecast zijn voor hun jobs. De partijbonzen willen geen lieden aan de knoppen die zelfstandig kunnen nadenken en overzien wat hun beleid voor uitwerking heeft, en die behept zijn met een geweten op de koop toe.”
Sjaak, hoofdschuddend: “In beide gevallen zou die Schippers dus fout zijn, Floris. Als ze niet snapt wat ze doet, is ze ongeschikt voor de baan en als ze de burger willens en wetens bedondert, ook. Moet je nagaan dat die VVD een miljoen euro klaar heeft liggen voor de reclamecampagne rond die Statenverkiezingen. Reken maar dat de krantenartikelen al voorgekookt en geschreven zijn en de instant-persberichten klaarliggen. Dat moet gewoon verboden worden, zoals Benjamin Barber al jaren roept. Onder het mom van ‘het de mensen nog beter uitleggen wat we doen’ schaamteloos propaganda produceren en de massa manipuleren ….. jammerlijk is dat! Slim van de NRC: schrijf zelf geen kritisch stuk dat hout snijdt, maar laat dat doen door een (in deze context, onverdachte!) buitenstaander. Zover ik kan nagaan, hanteert de NRC deze formule het meest consequent.”
Jeanine: “Het legt de eigenaars geen windeieren, zoals we onlangs nog hebben gezien.” Ze grinnikt: “Vreemd genoeg wil nog menig fatsoenlijke persoon in de NRC schrijven. Maarre, in de zorg is dus hetzelfde aan de gang als bij deze ICT soap over snaaien en snoepen door politici. Graaien wat en waar je maar kunt. Zorgverzekeraars boeken steeds hogere winsten die ze uitkeren aan aandeelhouders. Daarmee lappen ze Europese regelgeving doodleuk aan hun klompen. Trouwens, ICT-producent Ordina, een van de hoofdrolspelers in dat andere politieke miljardencircus, is op tv in het programma Zembla gefileerd.
Politici misbruiken hun positie om miljarden te ‘verspillen’, dat wil hier doodgewoon zeggen: naar vriendjes te schuiven onder het doorzichtige mom van opdrachtenverstrekking. Naderhand, of misschien wel meteen al, krijgen zij natuurlijk hun aandeel uitbetaald, in welke vorm dan ook. Niemand wordt er nog warm of koud van. We kijken intussen naar dat soort programma’s alsof het ons niet raakt en niet ook over ons gaat.”

Kijk, echte corruptie komt alleen in bananenstaten als Rusland voor, zoals we met plaatsvervangende verontwaardiging en misschien misplaatst leedvermaak kunnen lezen in een boek als van Karin Dawisha. Of in artikelen en reportages over de wijdverspreide corruptie in Griekenland. Bij ons gebeurt zoiets niet, neen hoor, onze politici zijn natuurlijk niet corrupt. Bovendien: wat kunnen we er aan doen? De dames en heren, leden van de politiek-bestuurlijke oligarchie, gaan gewoon hun gang, in de wetenschap dat het stemvee straks toch weer gedwee gaat stemmen.
Sjaak draait het volume van de geluidinstallatie iets op en Georges Brassens zingt melancholiek dat het onze eigen schuld is, want door de kloothommels op het pluche te stemmen en ze aan de knoppen te laten draaien, door het schuurtje niet bij het huis te houden … “ … En mettant les connards dedans des peaux de vaches,/ En mélangeant les genres, vous avez fait d’la terre / Ce qu’elle est : une pétaudière ! ‘’ hebben wij van deze wereld een zooitje gemaakt.
Floris roept vrolijk lachend: “Ga dus vooral stemmen bij de Statenverkiezingen op 18 maart 2015 en word meteen lid van een politieke partij. De wereld zal er daardoor vast weer stukken op vooruitgaan.”
Terwijl ze een verse pot pindakaas openschroeft, smaalt Nelleke grijnzend: “Ik ben bla, bla, blasé blasissimae en ik kan de anemische analyses en diepe duidingen na die komende Statenverkiezingen nu al grotendeels zelf schrijven. Bla, bla, bla…… en ze drinken een glas en plegen hun plas en alles wordt nog erger dan het toch al was.”

Ter aanvulling en contrastering columnist Rob de Wijk in Trouw / 13 02 2015, over de eroderende moraal, bij de burger welteverstaan ….
“Elk houvast is verdwenen. En met het verzwakken van de invloed van godsdienst en het verdwijnen van de ideologie uit het politieke en maatschappelijke discours zijn ook de morele ijkpunten verdwenen. Een losgeslagen maatschappij houdt vast aan het bekende. Zeker voor wie hard is getroffen door de financiële crisis blijft er dan weinig anders over dan extreem te stemmen. Er valt toch niets meer te verliezen.
Ik vind deze situatie met de dag zorgwekkender worden. In een stuurloze maatschappij wordt het redelijke midden door extreme partijen verpulverd en wordt het aanpassingsvermogen aangetast. Want extremen willen allemaal wat anders.
Burgers in heel Europa zetten zo alles op het spel dat de afgelopen jaren bepalend voor onze veiligheid en stabiliteit is geweest. Dat is precies het tegenovergestelde van wat de oprichters van de voorloper van de Unie ooit beoogden.”
S&W over politici

* * * * *

Verantwoording
Georges Brassens (1921-1981) http://www.paroles.net/georges-brassens/paroles-quand-les-cons-sont-braves
De Groene Amsterdammer http://www.groene.nl/artikel/gezellig-samen-falen nummers van de Groene zijn in pdf van de site neer te laden voor 5 euro
Bas Heijne: “Grote jongens” http://www.nrc.nl/heijne/2015/02/15/grote-jongens/
Sweder van Wijnbergen: “Plan Schippers drijft de kosten van zorg juist op” / NRC 20 december 2014 (opinie-katern)
http://www.politalk.nl/2014/12/21/beperking-vrije-artsenkeuze-drijft-zorgkosten-juist-op/
Zembla
http://zembla.vara.nl/seizoenen/2014/afleveringen/02-10-2014/ict-bedrijf-ordina-fraudeerde-met-overheidsaanbestedingen
http://www.computable.nl/artikel/nieuws/overheid/5217930/1277202/zembla-maakt-followup-over-ordina-update.html
Zygmunt Bauman (2009): Does ethics have a chance in a world of consumers? / Harvard UP / isbn: 978-0-674-03351-1 (pbk)
Aanbevolen: Larry Siedentop (2014 ): Inventing the Individual; The Origins of Western Liberalism / London : Allen Lane, an imprint of Penguin Books / ISBN: 9780713996449 (hbk)

Piketty: van een ‘gewone’ rentenier-maatschappij naar een maatschappij van manager-renteniers

31 oktober 2014 by admin

door Jerry Mager gepost
op WorkInProgress 2014 oktober 31, november 01-03

‘To a large extent, we have gone from a society of rentiers to a society of managers, that is, from a society in which the top centile is dominated by rentiers … to a society in which the top of the income hierarchy, including to upper centile, consists mainly of highly paid individuals who live on income from labor. One might also say, more correctly (if less positively), that we have gone from a society of superrentiers to a less extreme form of rentier society, with a better balance between success through work and success through capital. ‘
Thomas Piketty (2014:278): Capital in the 21^st Century

De onlangs afgeronde parlementaire enquête naar zelfverrijking van en door incompetente managers en blunders van (politieke) bestuurders die dat graaien faciliteerden, illustreert andermaal en nadrukkelijk waarom we het verhaal van Thomas Piketty liever serieus moeten nemen.
De voorzitter van de enquêtecommissie, onafhankelijk Kamerlid (ex-PVV) Roland van Vliet: ‘ “De verantwoordelijken kregen van ons de kans in het openbaar het boetekleed aan te trekken. … Het gebeurde veelal niet. Ondervraagden haalden hun schouders op en wezen naar anderen. Ontluisterend”.’
Deze verantwoordelijke individuen voor het debâcle bij de woningbouwcorporaties behoren nagenoeg allen tot de categorie grootverdieners (aspirant-supermanagers) die Piketty bedoelt als hij het met een understatement heeft over de minder extreme vormen van rentenieren die vandaag de dag gangbaar zijn. Immers, de veelverdieners ontvangen hun vorstelijke inkomens officieel en formeel weliswaar uit werk, maar het grote geld dat ze daarvoor wordt toegeschoven, staat in geen verhouding tot de toegevoegde waarde die zij middels hun baan genereren.Piketty (335): “If executive pay were determined by marginal productivity, one would expect its variance to have little to do with external variances. In fact, we observe just the opposite: it is when sales and profits increase for external reasons that executive pay rises most rapidly.” Dit fenomeen heet ‘pay for luck’.
Sterker nog: zoals de enquête naar de managers van woningcorporaties laat zien, veroorzaken onbetrouwbare beunhazen een grote financieel-maatschappelijke ravage, waarvoor ze blijkbaar niet materieel ter verantwoording kunnen worden geroepen.
De enquête is voorbij en een enkele journalist schrijft dat ‘ze onder uit de zak hebben gekregen’, maar die ‘ze’ mogen evengoed doodleuk in hun villa’s blijven wonen en in hun Maserati’s rondrijden, of op het pluche kleven van een riant-betaalde publieke functie. Ze fungeren als rolmodel voor vele aspirant-zwendelaars.
zware verantwoordelijkheid
Het meest gebruikte argument dat deze grootverdieners hanteren is dat zij zo’n zware verantwoordelijkheid torsen. Hun ontluisterende optreden bij de enquête bewijst onomstotelijk dat ze die loodzware last van verantwoordelijkheid helemaal niet hebben getorst. Wanneer aantoonbaar blijkt dat ze er een potje van hebben gemaakt, halen ze de schouders op en wijzen ze naar anderen.
Wel, wanneer ze achteraf die verantwoordelijkheden afwijzen of ontkennen moeten ze de kennelijk te veel en ten onrechte aan hen uitbetaalde salarissen maar teruggeven. Zo simpel is dat.
Desniettemin blijven lidmaten van die zelfde groep schreeuwen om meer geld vanwege de zware verantwoordelijkheden die ze zouden torsen. 170.000 euro, inclusief onkostenvergoedingen en pensioenbijdrage vinden ze zij een fooi … ‘ zo bleek gisteren. Willem van Hassel, sprekend namens het nationaal register van commissarissen, zei met zoveel woorden dat het hem niets verbaast dat mensen nu al proberen de regelgeving te omzeilen, bijvoorbeeld door zowel in dienst te zijn van een ziekenhuis als een woningcorporaties. Zo bereikt een bestuurder tenminste een ‘aanvaardbaar niveau’ in zijn salaris. ‘
Let wel, vlak na de ontluisterende resultaten van deze enquête beweert deze manager brutaal dat ‘mensen (!) nu al proberen de regelgeving te omzeilen, bijvoorbeeld door zowel in dienst te zijn van een ziekenhuis als een woningcorporaties.’
Oud CDA-staatssecretaris Yvonne van Rooij is nu voorzitter van de Vereniging van Ziekenhuizen en zij ‘ weet: “De verantwoordelijkheid als bestuurder van een ziekenhuis is vele malen groter dan die van een minister”. ‘
Wat valt hiertegen te doen? Massaal José Saramago’s boek ‘De stad der zienden’ kopen, of Paolo Virno’s ‘A Grammar of the Multitude’ (vrij op internet) en lezen, en niet meer naar de stembus?
In ieder geval staat het representatieve kiessysteem zoals we dat nog steeds hanteren, alweer ter discussie. We krijgen met stemmen op een politiek merk (een partij of lijsttrekker), niet de juiste personen op het pluche en achter de knoppen, en dat is intussen een zwaar understatement. (Zie David van Reybrouck: Tegen verkiezingen – http://www.youtube.com/watch?v=JG1w-SiFN4s)

‘The world to come may well combine the worst of two past worlds: both very large inequality of inherited wealth and very high wages inequalities justified in terms of merit and productivity (claims with very little factual basis, as noted). Meritocratic extremism can thus lead to a race between supermanagers and rentiers, to the detriment of those who are neither.’
Thomas Piketty (2014:417): Capital in the 21st Century

Thomas Piketty (in de Groene Amsterdammer 23.10.2014) gelooft niet dat het huidige neoliberale systeem op instorten staat. Daarvoor zijn de manipulatieve middelen waarover degenen beschikken die belang hebben bij het in stand houden van deze constellatie en gang van zaken, te effectief. Piketty: ‘Ik ben er niet zeker van dat we aan de vooravond staan van een ineenstorting van het systeem, althans niet vanuit een puur economisch gezichtspunt bezien. Veel hangt af van politieke reacties en van het vermogen van de elites om de rest van de bevolking ervan te overtuigen dat de huidige situatie aanvaardbaar is. Als er sprake is van een effectief overtuigingsapparaat is er geen reden waarom het systeem niet zou kunnen blijven bestaan zoals het is. Ik geloof niet dat strikt economische factoren de ondergang ervan kunnen bespoedigen.’
Piketty heeft ongetwijfeld een punt. In een maatschappij waar je als disc jockey en speelgoedwinkelier multimiljardair kunt worden met televisieprogramma’s als Big Brother en The Voice, bestaat weinig reden voor hoop op effectieve kritiek vanuit de massa van het klootjesvolk, laat staan een revolutie. Beluister ‘De bekommerde socialist’ van Cornelis Vreeswijk maar eens.

verkommerende socialisten
Degenen die het van het oudsher voor dat volk werden geacht op te nemen, de Volksvertegenwoordigers, de politici, zijn evenmin in the picture. Zij hebben zich merendeels met hart en ziel aan de financiële poppenspelers verkocht en overgeleverd. Zij kiezen voor hun comfortabele baan met riante veilige inkomens en gezekerde financiële garanties. Het interview met oud PvdA-Staatssecretaris van Financiën Willem Vermeend in de Trouw-bijlage Letter & Geest van zaterdag 1 november 2014 is illustratief.
Enkele citaten van de PvdA’er Vermeend uit dat Trouw-interview: “Welke verdeling van inkomen en vermogen goed is, is een kwestie van smaak, van ideologie. Voor de VS durf ik de stelling wel aan dat de ongelijkheid zo extreem is geworden dat het de economie schaadt. Dat zeggen ook het IMF en de Oeso. Maar in Nederland gaat dat niet op. Een gelijkmatiger verdeling kan beter zijn, maar niemand weet precies welke grens goed is, daar is geen wetenschappelijk bewijs voor.”
Ik heb zelf de grootste herziening van het belastingstelsel gedaan, samen met Gerrit Zalm [VVD], in 2001. …. We moeten wat anders verzinnen, dachten we, en dat was box 3. We zijn de vermogens volgens een fictief rendement, 4 procent, gaan belasten. Nu zijn de mensen boos, omdat ze op hun spaargeld maar 1 of 2 procent rente krijgen. Dat begrijp ik wel. Het systeem belast kleine vermogens van mensen die alleen maar banksparen relatief zwaar.”
Over de WRR-studie ‘Ongelijkheid in Nederland’, zegt Vermeend: “Dat was een slecht rapport. Ik ben echt heel kritisch over die WRR-studie en ik ben niet de enige. Dat was een puur politiek stuk, ze hebben de verkeerde auteurs gekozen.”
Vermeend is ongetwijfeld een kundig fiscalist en een bekwaam bureaucraat, maar mist de ideologische inhoud en het ideëen-goed dat je bij een sociaaldemocraat mag verwachten. Hier wordt het ideologische vacuüm bij de PvdA op een akelige manier zicht- en voelbaar. We zitten intussen opgescheept met dat belastingstelsel van Zalm-Vermeend. Het is met die PvdA intussen van kwaad tot erger gegaan. Dat merken we iedere dag opnieuw.
In de Volkskrant van 03.11.14 meldt Wilco Dekker: “Volgens het kabinet valt de vermogensongelijkheid in Nederland mee. De scheve vermogensverdeling is ‘fors gedaald gedurende de 20ste eeuw en de afgelopen twintig jaar stabiel’, schreven de bewindslieden Asscher (PvdA, Sociale Zaken) en Wiebes (VVD, Financiën) half september aan de Tweede Kamer.
Volgens de Utrechtse hoogleraar Bas van Bavel, die betrokken was bij het WRR-project, is die conclusie gebaseerd op ‘broddelwerk’. In de belangrijkste grafiek in de Kamerbrief, die over de vermogensverdeling vroeger en nu, worden volgens hem heel verschillende gegevens aan elkaar gekoppeld. ‘Dat kan echt niet’, aldus Van Bavel.”
Engelse toestanden
In zijn laatste boek – The Establishment and How They Get Away with It – stelt Owen Jones onomwonden vast dat politici en leden van de Britse Arbeiderspartij (Labour) met de neoliberale wind meewaaien, omdat zulks ze in staat stelt hun eigen zakken te vullen: ‘Jones attempts to understand why the Labour Party became so drastically conformist in its politics, and comes to the conclusion that, although unmoved by neoliberalism as an ideology, it was quite comfortable with it as a means of lining pockets ‘ schrijft Owen Hatherley. Een uitvoerige bespreking van Jones’ boek door Owen Hatherley staat vrij toegankelijk op de site van de London Review of Books.
Nota bene! Owen Jones beschrijft Engelse toestanden. In Nederland zijn zulke toestanden natuurlijk ondenkbaar.

‘[T]he Italian Socialist Party is no different from the English Labour Party. It is revolutionary only in terms of general statements contained in its programme. It runs the permanent risk of becoming an easy prey for adventurers, careerists and ambitious men without politcial capacity or seriousness.
[T]he Socialist Party is exposed – just like the Popular Party, which represents the most backward classes in the Italian population – to all the pressures of the masses. It shifts and alters its colours as the masses shift and alter their colours.’
Antonio Gramsci (1929,1977:337): The Communist Party

Let wel, Gramsci schrijft niet over de Nederlandse PVV, VVD, D66, PvdA en die andere Haagse coterietjes die vandaag de dag politiek de dienst in Nederland lijken uit te maken, maar over Italië en Engeland, begin vorige eeuw.
Ook de politiek filosofe Chatal Mouffe (p.60) constateert dat in veel (Europese) landen ‘centrum-linkse regeringen een belangrijke rol speelden in het proces van deregulering en privatisering dat bijdroeg aan de consolidatie van de neoliberale hegemonie.‘ Dit is volgens haar een van de hoofdoorzaken voor het tenenkrommende geldverslindende gemodder en peperdure, gevaarlijke, geklungel bij de implementering van ‘Het Project Europa’.

‘[I]t is necessary to realize that the current crisis is a civilizational one, not restricted to economic and financial factors but also affecting our very model of development. What is at stake is a new vision which retrieves the positive aspects of social democracy in the field of social rights but goes much further in several crucial areas, integrating economic questions with social, environmental and political ones.’
Chantal Mouffe (2013:61): Agonistics

LEZEN
Bart Zuidervaart – Trouw 31/10/2014: ‘Hoofdrolspelers haalden hun schouders op. Ontluisterend’
http://www.trouw.nl/tr/nl/4500/Politiek/article/detail/3779758/2014/10/31/Hoofdrolspelers-haalden-hun-schouders-op-Ontluisterend.dhtml
Romana Abels – Trouw 09/10/2014: Bestuurders publieke sector vinden ministerssalaris écht te weinig http://www.trouw.nl/tr/nl/4492/Nederland/article/detail/3764800/2014/10/09/Bestuurders-publieke-sector-vinden-ministerssalaris-echt-te-weinig.dhtml
Xander van Uffelen – Volkskrant 31 oktober 2014: Woningcorporaties: verwacht niet te veel van wettelijke wijzigingen http://www.volkskrant.nl/economie/woningcorporaties-verwacht-niet-te-veel-van-wettelijke-wijzigingen~a3779372/
Thomas Piketty (2014): Capital in the 21st Century / London – Cambridge, Mass.: Belknap Harvard UP / ISBN: 978-0-674-43000-6 (hbk)
Inmiddels is er een Nederlandse vertaling uit en zijn er een aantal ‘draagbare Piketty’s’ op de markt gebracht. Suggestie: een How to Bluff Your Way Through TP is ongetwijfeld een gat in de markt, voor met Sinterklaas-en-Zwarte-Piet
‘Tot de zon ontploft’. David Graeber en Thomas Piketty in gesprek over kapitaal, schuld en toekomst’ in de Groene Amsterdammer nr. 43; 23 oktober 2014: 18-21; gespreksmoderators: Joseph Confavreux en Jade Lindgaard. Nummers van De Groene zijn in pdf online neer te laden voor 3 of 4 euri
Owen Hatherley: Who will stop them? , een review van Owen Jones (2014): The Establishment and How They Get Away with It / Allen Lane / ISBN: 978 1 84614 719 7 London Review of Books, Vol. 36 No 20 · 23 October 2014 –   http://www.lrb.co.uk/v36/n20/owen-hatherley/who-will-stop-them
Chantal Mouffe (2013): Agonistics: Thinking the World Politically / London – New York: Verso / ISBN-13: 978-1-78168-103-9
Over Mouffe, zie o.a. Patrick De Vos (2006):Het politieke denken van Chantal Mouffe http://www.dewitteraaf.be/artikel/detail/nl/3047
Antonio Gramsci (1929,1977): The Communist Party, staat in de Selections from the Political Writings (1910 – 1920) / 1977; London: Lawrence and Wishart / ISBN: 0 85315 386 8 (pbk); vertaling John Mathews, editor Quintin Hoare
Willem Vermeend: ‘Piketty is een doemdenker’ – interview met Esther Bijlo in Letter & Geest van Trouw 1 november 2014:10-13. Een aardig tussendoortje: lees het tweegesprek Piketty – Graber in De Groene naast dit Trouw-interview met Vermeend.
Luister daarbij naar het lied ‘De bekommerde socialist’ van Cornelis Vreeswijk.    http://www.widih.org/watch-video/2/a52dU5awByI/cornelis-vreeswijk-de-bekommerde-socialist.html
‘We kunnen Thomas Piketty maar beter serieus nemen’
http://nelpuntnl.nl/we-kunnen-thomas-piketty-maar-beter-serieus-nemen/
‘VVD & PvdA bewijzen Thomas Piketty’s gelijk: vermogensongelijkheid is een politiek product’
http://nelpuntnl.nl/vvd-pvda-bevorderen-vermogensongelijkheid-via-hypotheekrente-en-erfrecht/