‘ De recente Uber-lobby-rel vind ik een vorm van ondermijning, en wel ondermijning van de Nederlandse rechtsstaat. Zeker omdat de namen van de VVD’ers Neelie Kroes (oud-politica/-minister en nu lobbyist) en Mark Rutte (de premier enzovoorts) ermee in verband staan. De (financiële) corruptie die ermee gepaard gaat, maakt onderdeel van de ondermijning uit. Vind ik.’
– ‘ Je zou het Uber-gebeuren net zo goed georganiseerde criminaliteit kunnen noemen, maar daarvoor is of wordt de afstand te groot, wanneer je het relateert aan actieve politici (i.c. Rutte). De schroom om regerende politici crimineel te noemen, is nog steeds prohibitief groot, en dat wil “men” blijkbaar zo houden. Vandaar de taboeïsering van de term ondermijning. Het element geweld hoeft niet expliciet onderdeel van georganiseerde criminaliteit te zijn – hoewel dat bij Uber niet geschuwd scheen te worden.’
‘ Drugs hoeven niet per se bij ondermijning betrokken te zijn om de activiteit ontwrichtend te doen zijn of te maken. Ondermijning is wat mij betreft een soort of vorm van (maatschappelijke) ontwrichting. Stelselmatige ondermijning heeft ontwrichting tot gevolg. Voor de letterlijke en figuurlijke versies reize men naar Groningen. Daar is langdurig (en onnodig roekeloos) ondermijnd, hetgeen tot fysieke (verzakte huizen) en morele (juridische) ontwrichting en ontzetting heeft geleid – ontzetting van woningen én van bewoners. Beiden zijn uit hun voegen gewrikt, en beiden zijn uit het lood geslagen. Hoe langer die ontwrichting voortduurt des te groter de ondermijning en des te permanenter de ontzetting. Een volk in permanente ontzetting, is geen volk dat lekker zijn vel steekt. Dat zal ze daar in Den Haag een rotzorg zijn.
Indien je de Belastingdienst corrumpeert – bijvoorbeeld door lobbywerk en/ten behoeve van creatieve/profijtelijke rulings – dan ben je zowel ondermijnend, als ontwrichtend, als crimineel in de weer. Of niet soms? Wie semantisch wil haarkloven, ga gerust haar gang.’
– ‘ Ontzet. Leiden en Groningen zijn beide ontzet, maar waar zou je liever, ontzettend graag, willen wonen? En dan het Engels: subversive en surreptitious (stealth, by stealth, stealing). Leuk voor een lange winteravond en goed voor je Engels. Vooralsnog blijft Groningen ontzet, net als de gedupeerden van de Belastingfraude inzake de Toeslagen.’
‘ Oké, laten we er een eind aan breien, want dit kunnen we eindeloos uitmelken.’
– ‘ Nog even het woord over-georganiseerd. Ik citeer: “De aanpak van de georganiseerde criminaliteit lijkt sprekend op die van corona, de Groningse gascrisis, de toeslagenaffaire en de klimaat-, stikstof- en droogtecrisis.” Dus de aanpak van corona enzovoorts is net zo onsuccesvol als de aanpak van de georganiseerde criminaliteit? Criminoloog Cyrille Fijnaut beweert dat de Nederlandse politie de methodes van de Mafia zou hebben overgenomen. Of ben ik abuis met citeren? Dat zou kunnen.’
‘ In China opereren de tongs en triades. Ieder volk en land zijn meug. Toch?’
– ‘ Zijn tongs geen naar de VS geëxporteerde Chinese triades?’
‘ Kan zijn. Het advies luidt dan ook: “ Kijk ook meer over de grens.” ‘
– ‘ O, dat met dat condoom? Ik vermoed dat dat een taalkwestie was. Hij begreep niet wat met “voor het zingen de kerk uit gaan” wordt bedoeld. Denk ik. Semantische scheve schaats. Niks ondermijnends.’
‘ Nou, gewoon, voor het eten je handen wassen en voordat je binnenkomt je voeten vegen. Niet met volle mond praten en je neus in een zakdoek snuiten en niet tussen twee vingers. Dit vermoed ik allemaal hoor. Ik was er tenslotte niet bij. Maarre, als iedereen lukraak in het wilde weg condooms gaat uitdoen, dan raakt het OM overwerkt, én permanent ontzet. Dan kunnen ze geen lobbyisten oppakken. Zelfs niet wanneer het OM gewoon, ordentelijk, georganiseerd zou zijn.’
– ‘ Of wanneer de Rechtsstaat wordt verkracht – door politici bijvoorbeeld, die permeabele condooms aantrekken. Was er niet ooit iets met twee officieren-van-jus die buitenechtelijk condooms aan- en uitdeden? Ze zouden frequent een wip in een dienstauto maken, terwijl de chauffer iets anders deed. Of niet. Dat weet ik niet meer. Marianne Bloos en Van Nimwegen, zoiets. Dat is even hot-nieuws geweest, totdat ze allebei met riant-waardevast-pensioen zijn gestuurd. Zoiets. Zeg, in Singapore heeft niemand de kans om te frauderen want je wordt daar zo in je kraag gegrepen – het is een piepklein land, net als Nederland. China is véééél groter, dus op de keper beschouwd kun je die twee landen niet echt met elkaar vergelijken. Maar corruptie is nergens goed (voor).’
‘ Overigens vind ik het boek van Bell best verdiensten hebben. Vooral die indeling in drie fasen, of drie niveaus (zie citaat uit blz 9); aan de basis – waar men elkaar kent – begin je met democratie, dat kan daar nog, maar ga je omhoog – naar de middenmoot – dan wordt het experimenteren (met meritocratie) dominanter, om tenslotte in complete meritocratie aan de top over te gaan. Dan ben je toch bij de autocratie beland, en moet je maar hopen dat de democratie waarmee men in de basis te maken had, enigszins beklijft. Vooral als een “mentaliteit.’
Bij verder lezen kwam ik interessante ideeën tegen. Het vet heb ik toegevoegd.
“ [blz. 172] At the bottom democracy is desirable, but at the top meritocracy is desirable. Rather than think in horizontal terms about how to reconcile democracy and meritocracy, we should think in vertical terms.
The advantages of “actually existing” meritocracy in the CCP are clear. Cadres are put through a grueling process of talent selection, and only those with an excellent record of past performance are likely to make it to the highest levels of government. The training process includes programs for public administration at various levels of government, consulting experts, learning from best practices abroad, rotational career postings though different sectors, as well as the cultivation of virtues such as compassion for the disadvantaged by means such as limited periods of work in poor rural areas.
Moreover, this kind of meritocratic selection process is likely to work only in the context of a one- party state.
[173] The success of meritocracy in China is obvious: China’s rulers have presided over the single most impressive poverty alleviation achievement in history, with several hundred million people being lifted out of poverty over the past few decades. Equally obvious, however, some problems in China—corruption, the gap between rich and poor, environmental degradation, abuses of power by political officials, harsh measures for dealing with political dissent, overly powerful state- run enterprises that distort the economic system, repression of religious expression in Tibet and Xinjiang, discrimination against women—seem to have become worse while the political system has become more meritocratic.”
Maar dan:
[200, voetnoot 12]. “What if China’s one- party state collapses and is replaced by “Western- style” electoral democracy, as happened in the Soviet Union? In such an (improbable) event, the democratic system is still likely to be influenced by key aspects of Chinese political culture (just as Vladimir Putin’s Russia has “restored” key aspects of Russian political culture), especially its commitment to political meritocracy, so what I say in this book in favor of political meritocracy may still be (at least partly) relevant.”
Kun je in het Rusland van Putin spreken van een “politieke meritocratie”? Denk eens aan de oligarchen, die de staatsbedrijven (onder het bewind van de alcoholist Jeltsin) voor een prikkie kochten. Die kun je slimme gladakkers noemen, handige jongens, die in dat opzicht maximaal hebben weten te profiteren van de omstandigheden. Zijn het meritocraten? Tja, je kunt geslaagde kleptocraten en succesvolle zakkenvullers, met een beetje goede wil meritocraten noemen, maar evenzogoed kun je het Russische systeem (grotendeels) als bestaande uit een georganiseerde bende criminelen beschouwen, die het land op den duur grondig zullen blijken te hebben ondermijnd.’
– ‘ Door het “verbieden” van het gebruik van de term “ondermijning,” maak je natuurlijk geen eind aan het proces van ondermijning. Kijk naar wat er in Nederland gebeurt; intussen zou je bij gelegenheid zelfs in de verleiding kunnen komen in termen van georganiseerde (politieke) criminaliteit te denken.’
‘ Grenzenloze stupideit, oeverloze onnozelheid, verbijsterende incompetentie en giga-egoïsme. Je kunt je afvragen hoe ver of hoe hoog zulke pipo’s, bimbo’s en jojo’s het in het Chineses systeem zouden schoppen. ‘
– ‘ Bij het zien van dat heerlijk lege groene boerenland, lopen de rillingen me over de rug, want wat gaan “ “de politici ” “ daarmee doen, en hoe? Zonder dat wij ook maar iéts in de melk te brokkelen zullen hebben.’
