

George Galloway (Youtube, 14th May 2023): “India demands its jewels, Israel, which isn’t in Europe, competes in the Eurovision Song Contest. After 65 years of illegal occupation and a week of destroying houses and killing women and children in their beds. “
*
‘ Het is toch knap van de Israëli dat ze er (ongemerkt) in slagen – althans bij mij en mijn directe omgeving – de mening, de overtuiging, te bevestigen, of te doen postvatten, dat Israël bij Europa hoort (en daarom vanzelfsprekend meedoet met het Eurovisiesongfestival); Israël is Europa, terwijl Rusland nadrukkelijk als niet-Europa, zelfs als “de vijand” wordt gepositioneerd. Zweden wint, omdat “ze” Zweden willen lubben om NAVOlid te worden: “Jullie horen bij ons!” De uitverkorenen! Een lokkertje dus.’
– ‘ Inderdaad. Daar had ik niet bij stilgestaan, totdat George Galloway het via F en H, die deze link opstuurden, onder de aandacht bracht. De Israëli zijn meesters in psyops en deceptie. Dat is voor hen een kwestie van overleven, want groot zijn ze niet. De Mossad is voor Israël eveneens van levensbelang. Even terzijde over de Koh-i-noor die Galloway noemt, want dit weet niet iedereen.’
‘De grote “geroofde” diamant. Juist. Het songfestival. En? Sta je nu vriendelijker tegenover Israël en onvriendelijker jegens de Russen en ‘moslims’ (lees voor moslims in eerste instantie: Palestijnen)? Wellicht (onbewust) mede vanwege Israëls deelname aan het songfestival? Realiseer je je dat er vele Palestijnse christenen zijn?’
– ‘ Neen, niet onmiddellijk. Dat komt mede doordat zowel songfestivals, voetbalcompetities alsook godsdiensten, mij slechts uiterst marginaal en zeer matig interesseren. Waarbij zij aangetekend dat ik me af en toe in godsdienst als sociologisch-antropologisch fenomeen verdiep, terwijl songfestivals en voetbal nagenoeg compleet aan me voorbijgaan. Op verjaarsfeestjes kan ik nooit meepraten over voetbal of songfestivals. Wel over een nieuw boek van een interessante schrijver, of een toneelopvoering, of een nieuw soort roos, of zelfs over politiek, hoewel praten over actuele (Nederlandse) politiek beslist geen oppepper is en ik dat dan ook ontraad. Palestina bestaat niet als staat, dus de Palestijnen kunnen ook niet meedoen met het songfestival. Toch?’
‘ Klopt. Overigens steken Palestijnse christenen cultureel heel anders in elkaar dan christenen uit Urk, Volendam of Staphorst, of uit Epe-Bennekom, den Bosch en Maastrich(t) en ook heel anders dan christenen uit d’Oekraïne. Dat weten de “experts” in Den Haag uiteraard niet. Dat zal hen trouwens worst wezen, zij moeten alleen maar plempen, stouwen, indikken en ophokken. Zo’n VVD-meneertje de staatssecretaris v/d Burg met z’n “geef mij maar héél veel migranten!” De suffe zakkenwasser, het ei. Die wil een wit voetje halen bij de VVD-nomenklatoera. Ieder pipo, bimbo of jojo die “immigratie gaat doen” weet van tevoren dat het niks kan worden, dus naar hun drijfveren hoef je niet te gissen.
Vergelijk de Israëlische propaganda/pr via een songfestival met de inzet op de site van Trouw, (er wordt geen datum vermeld in de URL en er floept bij aanklikken op de foto meteen een betaalmuur-scherm op) van de oude vrouw en haar haar heimwee naar Palestina; aangenomen dat het geen fake-foto is, die bij wijze van spreken in Boskoop of Ter Apel kan zijn geschoten. Wat werkt positiever op het grote publiek, denk jij? Zo’n depressief verhaal van ongetwijfeld goedwillende kritische gristenen, of een fleurig Israëlisch vermaakproduct dat woest aantrekkelijk acteert op een event als het songfestival? Ik heb de Israëlische inzending niet gezien hoor, misschien waren het twee gedressserde gengemanipuleerde muilezels, ik weet het niet.’
– ‘ Muilezels? Dat was het transport van Jozef en Maria, met Kerstmis. Neen, voor Israël deed ene Noah Kirel mee, met een eenhoorn (Unicorn, een fabeldier! ). Kijk, die zwart-witgeblokte sjaal (keffiyeh) van de oude mevrouw wekt bij mij associaties op met “Zwarte September” en dergelijke. Niet zo aantrekkelijk als wervende poster. Oké, ik ben wellicht de verkeerde doelgroep? Die gijzelactie in München was trouwens ook helemaal fout; vanuit propagandistisch oogpunt bezien was dat treurige bagger, die compleet averechts voor de Palestijnen heeft gewerkt.’
‘ De Palestijnen hebben geen leermeester in de propaganda als een Joseph Goebbels gehad, en dat scheelt een slok op een borrel.’
– ‘ Helemaal gelijk: doctor Goebbels. Indien je naar het “advies” van Whaley kijkt (security/deception), dan kun je je voorstellen dat de bekokstovers van The Great Reset en de Covid19-operaties-inclusief-lockdowns zich die raad grondig ter harte hebben genomen.’
‘Oh, ongetwijfeld, alleen is er nu digitale informatie die massief, massaal en oncontroleerbaar is en die de nomenklatoera op den duur (niet een zo lange duur) wel moet opbreken. “Ze” zullen dan ook hoogstwaarschijnlijk naar steeds agressiever controlemiddelen grijpen en dat versterkt op zijn beurt dan weer ….. ‘
– ‘ Ja, het escaleert, dat zeker, maar ik dacht ook aan anderssoortige digitale informatie, aan het cybergebeuren. Een tijd geleden, niet zo lang na die laatste Davos-WEF-bijeenkomst vertelden enkele mensen die blijkbaar hadden meegedraaid bij de organisatie – dat vermoed ik tenminste – dat bepaalde gasten die wel waren uitgenodigd maar niet waren gekomen, verstek zouden hebben laten gaan uit veiligheidsoverwegingen en voorzorgshalve. Dat waren personen die bijvoorbeeld een pacemaker droegen en die waren gewaarschuwd voor mogelijke sabotage van die pacemaker middels “hacken,” of iets dat erop leek. Daardoor kon zo’n gadget op afstand in de poeier worden gedraaid – bijvoorbeeld in de slaap. De rest laat zich raden.’
‘ “Ze”hebben het over zichzelf afgeroepen. Als je monsters van Frankenstein creëert – en je zorgt voor verziekt maatschappelijk klimaat – moet je niet verbaasd staan wanneer je op een goede dag door zo’n creatuur in de vernieling wordt gestampt. De meesten vatten (nog) niet dat bijvoorbeeld ook hun (medische) dossiers voor niet al te veel geld gewoon te koop zijn. Die denken nog dat ze, zoals te doen gebruikelijk, tot in de eeuwigheid vrijblijvend de plaat kunnen poetsen, terwijl het systeem de schuld krijgt van de gevolgen van hun beunhazerij.
Je hoort bijvoorbeeld verhalen over organisaties als de Mossad – maar ook andere geheime diensten – die een complete bibliotheek met de kwalen en allergieën (de achilleshielen) van allerhande bobo’s ter beschikking zouden hebben. Daarover een thriller schrijven is vandaag de dag tamelijk geloofwaardig, terwijl het publik zo’n verhaal nog niet zo lang geleden naar het land der fabelen zou hebben verwezen: science fiction, want zoiets doen nette geheime diensten niet. Althans, niet die van ons. Dat hale je de koekoek.
Je vraagt zo’n ChatGPT-robot bijvoorbeeld welke vergiften binnen een bepaalde tijd werken en die bij autopsie niets verdachts, geen sporen, tonen. Binnen een minuut heb je alle gegevens plus de adressen van leveranciers en/of handleidingen om het zelf in elkaar te knutselen. Fluitje van een cent. Daar hoef je geen farmacie-studie meer voor te doen.’

