‘Dat de sheiks van de woestijn zich gedragen of de olie inde grond hun private eigendom is, kun je desnoods nog “aanvaarden,” want je kunt daar toch niets tegen uitrichten, maar president Macron en de Amerikaanse eigenaars van Guggenheim zijn toch niet de bezitters van de kunst in die musea?’
‘O, je bedoelt dat Macron het Louvre zo maar verkwanselt aan een sheik?’ vraagt Selma. ‘Ja, dat is tamelijk bizar, en dat alle media het blijkbaar gewoon vinden dat het Louvre naar een oliestaat verhuist, is ook heel raar. Daarom nemen de olieshieks geen vluchtelingen uit de nabije regio’s op, want ze moeten hele grote musea neerzetten. De vluchtelingen moeten naar de banlieus van Parijs.’
‘Nou ja, je kunt als chique Kunstcomplex, natuurlijk geen troepen haveloze have-nots in de buurt hebben rondzwerven, zeg nou eerlijk,’ merkt Rinne op. ‘Die bederven het esthetische genot en de eetlust. Je wil als olierijke ongestoord je camel-steak-met-coke kunnen nuttigen.
Je moet die “kunstwerken” maar als migranten zien, migratiekunst, vanwege de globalisatie en het kosmopolitisme en de open grenzen en zo, maar dan wel als migranten die geld in het laatje bregen en niet als vluchtmigranten die handenvol geld kosten en de maatschappij ontwrichten op de koop toe.’
‘Die gele hesjes komen niet zo maar spontaan in opstand,’ meent Semanur, ‘want zij vinden blijkbaar niet dat Frankrijk het eigendom is van meneer Macron en de Franse nomenklatoera. Ook dat schijnen de mainstream media die “de onlusten” verslaan maar niet te snappen. Zo’n stukjesschrijver mag niet schrijven over het fenomeen van nul vluchtmigranten willen opnemen, maar wel peperdure giga-musea neerzetten. Dan worden haar of hem de handen afgezaagd en de oren en neus afgesneden. Dus zo’n stukjesschrijver houdt zich gedekt. Khashoggi’s ledematen liggen vast ook verspreid in de woestijnen in die regio uitgestrooid.Het is vaak heééél vreemd om tegenwoordig de kranten te lezen. Alsof er over andere planeten wordt bericht, terwijl die dingen toch heus hier gebeuren.’
Rinne: ‘De Franse protesteerders met de gele hesjes begrijpen dat een keer per vier jaar braaf stemmen geen zoden aan de dijk zet, want we krijgen steeds hetzelfde neoliberale beleid door klonen van een standaard soort neoliberale politicus. Dus zoeken de Fransen naar alternatieven om hun wensen kenbaar te maken.
‘Noch meneer Macron, noch de oliesheiks willen tussen de vluchtmigranten wonen,’ zegt Selma, ‘de Fransen – en de Duitsers en de Amerikanen, dat wil zeggen: de lidmaten van het politiek-financieel-militair complex, niet de gewone man – verkopen voor miljarden per maand wapens en amunitie aan de sheiks en de vluchtmigranten die door de in de beschaafde landen geproduceerde bommen ontstaan, worden geëxporteerd naar West-Europa. Een win-win situatie noemen de voorlieden van de werkgevers-organisaties hier dat. Die pipo’s wonen evenmin bij vluchtmigranten centra.’
Semanur: ‘Wat vinden jullie van die Franse minister van Cultuur, Franck Riester: > ‘De Arc de Triomphe aanvallen is een symbool van de Franse waarden aanvallen’, zei cultuurminister Franck Riester. <  Of de snuiter kent de Franse geschiedenis niet, of hij is een rascynicus. Beide kan natuurlijk ook nog.’
‘Als Europese burger-bewoner, ga ik me steeds minder op mijn gemak voelen,’ bekent Rinne, ‘ik weet niet wat er morgen weer door de politieke pipo’s is beslist of verkwanseld. Het kan zijn dat mijn appartementencomplex terwijl ik sliep, is verkocht aan een anonieme durfinvesteerder aan het andere einde van de wereld, of dat mede namens mij een VN-Compact wordt geratificeerd dat is bekokstoofd door anonieme bureaucraten en wordt ondertekend door een Nederlandse politicus die blijkbaar ook mij vertegenwoordigt, terwijl ik nauwelijks weet wie de gup is. Op hem of gestemd heb ik zeker niet.’
‘Ik word er ook niet meer warm of koud van, als ik bedenk wat er met die KUNST allemaal kan gebeuren, daar in die woestijn,’ bekent Semanur. ‘Ik ga ervan uit dat die zogenaamd unieke en onvervangbare kunstwerken als gijzelaars fungeren en dat ze ieder ogenblik kunnen worden vernietigd. Poef! Weg. Nou, dat was het dan. Ik kon er toch al niet meer bij, dus wat maakt het uit of ze er zijn of dat er wellicht enkel foto’s en duplicaten van overblijven? ’
‘Je moet het hele circus rond KUNST vandaag de dag maar beschouwen als een soort van “kunst” op zich, zo’n hoe-heet-dat-ook-alweer?’ zegt Selma. ‘is dat niet enacted art, of zoiets? In ieder geval zijn er blijkbaar veel miljonairs in het arme India, want die kunnen allemaal naar de woestijnmusea, net als de oliesheiks. Die gaan waarschijnlijk voor de airco en de Macdonalds met Coca Cola. Ze doen maar. Ik vind het eigenlijk best vermakelijk. Als ze maar zo veel mogelijk dáár blijven, vind ik het best.’
‘Laat ze het Rijksmuseum en het Van Gogh dan alsjeblieft ook maar verkassen naar een woestijn, als dat die horden toeristen helpt weghouden,’ zegt Semanur, ‘nou graag hoor. Weer lekker rustig langs de Amsterdamse grachten kunnen slenteren, geen airbnb’s meer. Zááálig lijkt me dat. Ik kan het me nauwelijks nog herinneren hoe het ooit was.’
‘Leonardo stelde ook al voor om Venetië na te bouwen in de woestijn,’ vertelt Rinne, ‘want die wordt hoorndol van de horden toeristen op zijn stoep en in de stad. Er is al een nep-Venetië gebouwd geloof ik. In Amerika waarschijnlijk. Is het niet?’
‘Het wordt hoog tijd voor een Nietzscheaans slot-moment,’ mijmert Selma, ‘waar beschrijft Nietzsche dat ook alweer, dat verhaal over die planeet met zijn hoogintelligente bewoners, die maar een tel bestaat en dan versterft, wegvriest, of vriesdroogt, zoiets. Alsof het allemaal niet en nooit is geweest. Is dat niet in der tolle Mensch, of in de fröhliche Wissenschaft? Neen, het staat aan het begin van Über Wahrheit und Lüge im aussermoralischen Sinn, nu weet ik het weer.  Prachtig verhaaltje vind ik dat: de kluge Tiere leefden maar een minuut, “Nach wenigen Atemzügen der Natur erstarrte das Gestirn, und die klugen Tieren mussten sterben.” Zo zal het met onze planeet vast ook gaan. Dat hoop ik tenminste maar. Zonder al te veel heisa en bloedvergieten. Gewoon, pffffft …. En toen waren we er niet meer. Opgelost in de oneindigheid van de melkwegstelsels.’
‘Toepasselijke cartoons, vind je niet?’ vraagt Rinne, ‘het zijn beide doordenkertjes. Chappatte speelt met Christus als Salvator Mundi en Christie’s het Londonse veilinghuis dat de Salvator Mundi bij opbod verkwanselt. Bas van der Schot haakt daar als het ware bij aan, door de vele vliegtuigen die waarschijnlijk extra naar Abudhabi gaan vliegen vanwege die prots- en prolmusea, de aardkloot te laten overmeesteren. Ga eens na hoeveel fijnstof en CO2 er extra zal worden uitgestoten uit naam van de Kunst. Daar past dat citaat van Nietzsche helemaal bij.’
‘Bingo!’ roept Selma, ‘en Macron heeft te maken met de onvrede over de oneerlijke verdeling van de kosten van de energie-omzwaai. De puissant rijke patsers vliegen onze fossiele brandstofvoorraden aan gruzelementen, en de massa moet de rekeningen betalen. Wacht maar af hoe dat straks in Nederland wordt geframed. Hoe ironisch dat juist de Fransman Thomas Piketty zijn doorwrochte boek Capital blijkbaar voor de kat heur viool heeft geschreven.’
‘En wat te denken van de Fransman Michel Houellebecq,’  zegt Rinne, ‘die voorzag het gegooi in de glazen met moslims in combinatie met de algehele malaise van de nomenklatoera, haarscherp getuige zijn briljante roman Onderwerping, Soumission.’
 

♥

Patrick Chappatte

Bas van der Schot