*
‘ Ja, dat is toch verdraaid listig bedacht: toekomstbedrijven. Alsof je met je bedrijf Toekomst zou kunnen bedrijven, waarbij ik bij “bedrijven” geneigd ben meteen aan de liefde (bedrijven) te denken, maar dat is subliminaal en daar ben ik mij officieel dus niet van bewust. Dat zou onbetamelijk zijn, dus grijpt mijn ingebakken censor in. Dat is het hele eieren eten bij marketing. Toch? Het manipuleren van die ingebakken censor. In dit geval: je bedrijft je bedrijf met liefde, dan ben je rentmeester (steward) en dan komt de rest vanzelf goed. Dat wil zeggen: indien je het boek koopt, natuurlijk. Anders weet je niet hoe het moet.
Over deze titel is best nagedacht en de lancering van het boek is goed getimed: Hoop, Toekomst en dat in het frame van Kerstfeest (de schaduw van de Boeddha op de grotwand, waar Nietzsche het over heeft: De vrolijke wetenschap, paragraaf 108) en Nieuwjaar. En voorwaar: Verkiezingen, dus we leven nog steeds in een Democratie.’
- ‘ Toch jammer dat je je huisarts niet zelf meer mag kiezen. Dat zijn zeker verkiezingen die niets met Democratie te maken hebben? Of maak ik het nu meteen al te moeilijk. Dat komt natuurlijk door Nietzsche. We moeten voorlopig maar geen Nietzsche meer lezen, zo vlak voor de Kerst en de Verkiezingen. Ik bedoel bijvoorbeeld: kun je op een politieke partij stemmen (dus “vrij kiezen” = stemmen op) die jou een vrije artsenkeuze toestaat? Is Democratie nodig voor een vrije artsenkeuze? Of kun je alleen in China, Rusland, Korea en al die andere dictaturen, je arts niet zelf kiezen?’
‘ Ja, ik begrijp je donders goed. Jij hint met al deze diepzinnigheid ook en mede aan het Droste-effect. De buitenkant, de verpakking met het logo van het merk, dat heet Democratie, maar wat je krijgt, wat er in de verpakking zit, dat is eigenlijk iets anders. Als maar ver genoeg dóórdenkt, verdwijnt de Drostezuster vanzelf. Dan verbééld je je alleen nog maar dat je een bus Droste-cacao hebt gekocht en dat je Droste drinkt en Droste eet. Daarom dat marketing, reclame, propaganda en politiek intussen met elkaar samenvallen. Is dat eigenlijk erg?’
- ‘ Weet ik niet. Waarom zou je je niet wíllen laten bedotten, zoals Nietzsche (in De vrolijke wetenschap, paragraaf 344) retorisch vraagt? Dat is toch veel beter voor je bloeddruk en je suikerspiegel. Dan hoef je ook minder vaak naar de dokter, en heb je die keuze alvast geëlimineerd.’
‘ Als je even doordenkt, is de grote geopolitiek niet veel anders. De Oekraïne is bijna geheel uit ons blikveld en aandacht verdwenen en Gaza heeft die plek onmiddellijk ingenomen. Dat alles in een korte spanne tijds, want wat zijn nou krap drie jaar. Het is een vorm van compact moorden en industrieel mensen versnipperen.’
- ‘Túúrlijk. Korte cyli van extreem geweld, met veel doden. Dat is de bedoeling ook, dat is nou die marketing. De politieke nomenklatoera zwijgt de kapitale (letterlijk en figuurllijk: KAPITAAL, dus héél veel poen en héél veel slachtoffers) fout gewoon dood en switcht naar de volgende KAPITALE blunder. Van d’Oekraïne naar Gaza, terwijl Taiwan als reserve-blunder in de coulissen staat. Wie beweert dat geopolitiek moeilijk is? Het kost vaak alleen veel doden, maar zo lang die niet in je slaapkamer liggen, is er niks aan de hand. Dat geronk over genocide, dat is marketing en propaganda-prietpraat. Daarmee verkoopt de politieke nomenklatoera ons onze “noodzakelijke verarming.” Simple comme bonjour.’
‘ Weet je, veel mensen kunnen bijvoorbeeld een meneer Rutte niet meer zién. Wist je dat? Die man werkt spontaan als purgeer- en braakmiddel. Terwijl ze de gast toch zelf kiezen. Via de Democratie. Gek hè? Dat zeg ik ze dan ook altijd: “Waarom sta je nu op meneer Rutte en mevrouw Kaag en nog veel meer van die Kaasstolpers, af te geven. Je kiest die mensen zelf? We leven in een Democratie, weet je nog?” Ik hoop oprecht dat er een reservaat voor afgedankte “Staatslieden” bestaat. Waar ze in was of echt opgezet “met een Nobelprijs-in-de-bek” in een vitrine kunnen. Neen, dit meen ik echt hoor. Heb jij je je Sinterklaas- en Kerstcadeaus al gekocht? Ga je eigenlijk stemmen?’
- ‘ Over dat laatste …. Hó, wacht even, ik raak in the mood: “Gaan stemmen ….. dat is jezelf verwennen!” Wat? Moet je nu braken? Hè wat jammer nou. Dat was niet de bedoeling. Ik heb gelukkig nog enkele lampen kunnen bemachtigen, voor mijn tante. Dan hoeft ze niet levensgevaarlijk met kaarsen staan te klungelen, als er in het weekend een peer doorbrandt. Wist jij dat gewone peer-lampen (60 Watt en grote fitting) bijna nergens zijn te krijgen? Wel een heleboel flauwekul verlichting, met allerlei marketing bagger eromheen (en dus extra dúúr) maar een gewone recht-toe-recht-aan-lamp, ho maar! Wat nou, geavanceerde milieubewuste maatschappij, met zorg ook voor de oudere burger? Gooi maar in m’n pet. Leuterlabbekakken!’
‘ Dat klopt. Oudere mensen moeten vaak onnodige levensgevaarlijk toeren uithalen, om simpele zaakjes -even en provisorisch – te kunnen verhelpen. De drama’s die zich afspelen als ze zichzelf in de winter, in nachtkleding, buiten sluiten, omdat de voordeur dichtwaait. Ik heb voor mijn ouders zaklantaarns gekocht en op verschillende plekken in huis gelegd, enne van die verlengsnoeren met stekkers en een fitting, zodat ze tenminste in de keuken of badkamer nog licht kunnen maken, zonder op een trapleer te hoeven klauteren, totdat wij de volgende dag de lamp komen verwisselen.’