“Vriendjespolitiek (nepotisme, cronyisme) is veelomvattender dan ‘een cultuur’ die zich ‘makkelijk’ laat veranderen.”

 

 

Adrianne de Koning, Eric Oosterom, AD 20-08-24  –  www.ad.nl/rotterdam/geschokte-reacties-na-nieuw-schandaal-rond-rotterdamse-politie-uiteindelijk-verandert-er-niks~a6f0b43f/

*

Citaat AD 20 aug 2024  %%  Volgens de Nederlandse Politiebond (NPB) blijkt uit het onderzoek dat ‘ongewenste omgangsvormen’ aan de ‘orde van de dag’ zijn in het basisteam met zo’n 230 medewerkers. ,,Als het gaat om pesterijen, vrouwonvriendelijk gedrag, racisme, dan is daar echt geen ruimte meer voor. Die grens is bereikt”, reageert politiechef Fred Westerbeke.

Slachtofferadvocaat Richard Korver vindt dat de politietop haar kans heeft verspeeld om orde op zaken te stellen. ,,Het is nu aan de minister om in te grijpen en de complete top te vervangen met mensen die duidelijk zeggen: Dit pikken wij niet. Mensen die dan ook echt ingrijpen.’’   % % %

……………..   ……………..   ……………………..

 

‘ Tja, mensen die echt ingrijpen, komen nooit en te nimmer op die posities terecht waar ze effectief zouden kunnen ingrijpen. Het instituut politie is net zo dichtgemetseld als onze andere instituties. Nederland is stilletjes en zonder dat we het merkten een feodale entiteit (zijn we een land, een staat?) geworden. De kaders van de politieke partijen bepalen wie er op welke verdienposities komen, en dat gaat al lang niet meer op basis van objectieve criteria waarbij competenties, kundigheid en intelligentie (cognitieve kwaliteiten) de basis en het uitgangspunt vormen.’

‘Vooralsnog zal het bij keeping up appearances blijven.’

  • ‘Nog zo’n recent voorbeeld van nepotisme komen we bij de NS tegen. Iemand in de trein zei onlangs nog: “Als meneer Koolmees, om te beginnen, iedere dag met de trein naar en van zijn werk zou moeten. Zou dat iets kunnen helpen?” Haar overbuurvouw haalde haar schouders op: “Hoezo? Is de man zo intelligent dat hij effectief verbanden kan leggen? Als Koolmees echt intelligent was, dan was hij toch al lang opgestapt.” De ander meende dat bestuurlijke brekebenen nooit te maken krijgen met de gevolgen van hun “beleid”: “Voor hen blijft het een ver-van-m’n-bed show.” ‘

‘ Verder dan wat wezenloos orakelen dat het “een pittig najaar” zal worden voor de treinreiziger, komt deze meneer Koolmees niet. Én, als een echte communist, verhoogt hij de prijs van de treinkaartjes. Ziezo, dat vuiltje is weer even weggewerkt.’

 

 

 

Zelfcensuur, Platoons politiebezoek, het pharmakon en de Phaedrus

 

 

Nov 9, 2020 (Flavio Pasquino)  www.youtube.com/watch?v=trZuled8Mhk

*

‘ Waar het intussen in dit geval van Pasquino – wijkagente om gaat, is de vraag of we bij voorbaat (moeten, willen) uitsluiten dat de wijkagente Pasquino wilde intimideren (en tegelijkertijd waarschuwen). Dat is de Derridiaanse double bind: vergif en medicijn.’

  • ‘ Waarom zou je zelfcensuur toepassen door een lezing uit te sluiten? De wijkagente zou zo wel kunnen willen waarschuwen alsook bedreigen en intimideren. Voor welke lezing, duiding, de beschouwer kiest, kan per situatie verschillen.’

‘ Nog niet eens zo héél erg lang geleden waren de keuzen die de meeste mensen maakten bij het duiden van informatie, tamelijk voorspelbaar. Dat is intussen anders. Narratieven zijn net als bijna al het andere, tijdelijke gebruiksvoorwerpen, niet voorstemd voor duurzaamheid en toekomstbestendigheid.’

*

citaat Byung-Chul Han; Daniel Steuer (ISBN-13: 9781509560448):  The founder of the French daily newspaper Le Figaro, Hippolyte de Villemessant, expressed the essence of information in the following remark: ‘To my readers, an attic fire in the Latin Quarter is more important than a revolution in Madrid.’ For Walter Benjamin, the remark ‘makes strikingly clear that what gets the readiest hearing is no longer intelligence coming from afar, but the information which supplies a handle for what is nearest’. The newspaper reader’s attention extends only to what is near. It shrinks to mere curiosity. The modern newspaper reader jumps from one news item to the next, instead of letting her gaze drift into the distance and linger. The modern reader has lost the long, slow, lingering gaze.


A piece of news that is embedded in a story has an altogether different spatial and temporal structure from that of information. It comes ‘from afar’ . This distance is its characteristic trait. Modernity is characterizedb y the progressive demolition of farness, the place of which is taken by gaplessness. Information is a genuine expression of a gaplessness that makes everything available. A piece of news that arrives is marked by an unavailable distance. It announces a historical event that resists availability and computability. We are at its mercy, as if faced with the power of destiny. Information does not survive the moment it is registered: ‘It lives only at that moment; it has to surrender to it completely and explain itself to it without losing any time.’

 

 

 

*

uit wikipedia: In his essay “Plato’s Pharmacy”,[3] Jacques Derrida deconstructs several texts by Plato, such as Phaedrus, and reveals the inter-connection between the word chain pharmakeia–pharmakon–pharmakeus and the notably absent word pharmakos. In doing so, he attacks the boundary between inside and outside, declaring that the outside (pharmakos, never uttered by Plato) is always-already present right behind the inside (pharmakeia–pharmakon–pharmakeus). As a concept, Pharmakos can be said to be related to other Derridian terms such as “Trace.’

 

 

 

Politie en (de) politici. Dat is geen beste relatie, en die lijkt alleen maar beroerder te worden

 

 

Pelt ‘ Het interview door Marcel van Lieshout met de woedende politiebondvoorzitter Gerrit van de Kamp (Volkskrant 20.11.2021), over de rellen in Rotterdam op vrijdag 19 november 2021, geeft in een notendop weer waarover het in de kern gaat: de grote, groeiende, en ontwrichtende afstand tussen politiek-en-politiemanagement, en de dienders, de politiemensen, die het in de praktijk allemaal moeten doen, opknappen, implementeren.’

Klos –           ‘ Bij “politiek” moet Justitie extra nadruk krijgen. Dan vang je meteen wat Sloterdijk noemt als “de ordenende kracht van de politieke en juridische beschaving.” Dat die in zeer kwade reuk staat, moge duidelijk zijn. Je hoeft maar te denken aan de schandalen bij de Landsadvocaat Pels Rijcken, de kabinetsfraude aan duizenden burgers begaan middels de Toeslagen, de casus van vermoed wijdverbreid kindermisbruik door leden van de magistratuur en het politiek establishment, het ijskoud als missionair doorregeren van een demissionair kabinet (dat draconische maatregelen neemt en grondrechten opschort) en het gewoon een doorstart willen maken met de “ontslagen” politieke poppetjes van VVD, CDA en CU, om te snappen dat het bij elkaar voor groot psychologisch-en-moreel ongemak (ik gebruik een dijk van een eufemisme) zorgt bij de bevolking. En dan heb ik nog lang niet alle ellende opgesomd die vanuit Den Haag over ons komt.’

De uitvoerende instanties zoals de politie, de zorg en de leerkrachten zullen zich door de tegenwoordige politieke opstelling hoogstwaarschijnlijk dubbel-diep-ongemakkelijk voelen. Zij immers worden geconfronteerd met de gevolgen van structureel ondermaatse politiek die wordt bedreven door structureel benedenmaatse “politici” die slechts passanten zijn, en die bij falen altijd omhoog vallen.’

Pelt ‘ Duidelijk genoeg dunkt me. “Men” beschouwt politiemensen, zorgmedewerkers en onderwijskrachten steeds meer als robots, als dingen die alleen maar domme opdrachten, en stupide bevelen kunnen en moeten uitvoeren. Alsof politieagenten niet jarenlang op een woning moeten wachten, omdat statushouders voorrang krijgen. Alsof leerkrachten en zorgmedewerkers daar niet ook mee te kampen hebben. Alsof zij geen ouders hebben die worden “geruimd,” omdat de dames en heren Haagse politici geen werkende maatregelen (installatie van ventilators) willen implementeren. En hun kinderen, die almaar slechter onderwijs krijgen. Vanwaar anders de opkomst van een club als Police for Freedom. Die jongens moeten het alleen professioneel aanpakken en niet meteen met ketelmuziek aan de weg timmeren, want dan is de kans (tenminste nu nog) levensgroot dat ze worden weggevaagd door Haagse repressie. We kunnen dit naderhand nog aanvullen aan de hand van de eventuele commentaren die binnenkomen.

Ik zet er in ieder geval de link naar het gesprek met misdaadverslaggever Mick van Wely (benoemingen bij de politie op managementverdienposities op grond van “relaties en contacten”)  bij, alsook het gesprek naar aanleiding van de Van Randwijklezing, met strafrechtadvocaat Inez Weski en Clairy Polak .’

Klos –                        ‘ Police for Freedom moet het strategisch slim spelen, en ze moeten vooral voor goede propaganda zorgen. Dat kan zeker, omdat ze in de kern iets positiefs voorstaan en nastreven. Om te beginnen: articuleer en polijst je mission statement, en oriënteer je daar op, focus je er op. Dat zorgt onmiddellijk voor coherentie en consistentie, waardoor je  tevens direct en automatisch een vanzelfsprekend contrast tot stand brengt met het zwalkende opportunistische-adhoc-improvisorische-visieloze-overheids”beleid.”

Zeg, in de VK-bijlage van 2021.11.20 staat een interview met Yvonne Keuls, over kindermisbruik en rechters. Laten we die link hier ook bij geven. Lijkt me akelig om als politieman of -vrouw voor de veiligheid van personen te moeten zorgen, terwijl er in je achterhoofd de gedachte speelt dat zij of hij net zo met kindermisbruik te maken kan hebben, direct dan wel indirect.’

Pelt ‘  PFF moet er vooral voor waken zich niet te laten gebruiken bij het splijten van de politie, door zich te laten uitspelen tegen collega’s (verdeel en heers). “Zij” zijn leep en tot veel in staat on “hun” machtsposities te behouden. Dus zachtjes aan, dan breekt het lijntje niet. De tijd zal in het voordeel van PFF werken, als PFF zich weet te beheersen en zich niet laat provoceren, niet laat verleiden tot drieste daden. De gestage drup holt de steen. Af en toe zal er wellicht een ferme ruk nodig zijn, maar voer die dan gedoseerd en vooral gecontroleerd uit, en zorg altijd voor contingency planning.

Tja, en als je dan zo’n interview leest in het advocatenblad, met mw. Diana de Wolff, over de kernwaarden van de advocatuur en je denkt aan de potsierlijkheden van een Ferd de Grappenmaker en het sloopwerk van zijn zielemaatje Sander Dekker, dan word je bevangen door de sterke neiging in schreien uit te barsten.’

 

Hugo de Jonge & Ollongren op de cover van LINDA: Martin Bosma (PVV) gruwt ervan! – 16 november 2021
Nov 19, 2021

 

Zwart-wit en blackout

 

‘ Wat, indien Berend Vonk de politieagenten zwart had getekend? Dan kun je de rest van de cartoon onveranderd laten en kan de lezer-duider er helemaal het hare van maken. We kunnen (nog) geen gedachten lezen. Dus iedereen kan naar hartelust haar gang gaan. Iemand kan bijvoorbeeld compleet, diametraal, het tegenovergestelde denken, dan wat ze zegt, beweert – of schrijft. Die indruk kreeg ik trouwens bij veel van de teksten die afgelopen week over racisme in de mainstream media werden afgedrukt. De geijkte verzameling van min of meer “bekende opiniemakers” uit het al even bekende circuit, verdrong zich al ellebogend en over elkaar heen buitelend om een plekje in een prestigieuze krant of praatprogramma om liefst met schriftelijke bewijzen, zwart op wit, met klem en nadruk te bezweren dat je hen absoluut niet van racisme kon en mocht verdenken, laat staan betichten. Vrij moeizaam, gekunsteld, aftands en bijna zonder uitzondering uiterst vermoeiend, vond ik.’

  • ‘ Okay, okay, maar ik vind het terecht dat erover werd en wordt geschreven, hoewel ik een aantal scribenten miste die ik gaarne had zien deelnemen aan, tja, hoe moet je dit noemen? Een publiek debat, een gedachtenwisseling, een getuigenissenfestival, een proeve van tomeloze egotripperitis? Okay, maar er moet wel iéts van en over gezegd kunnen worden. Vind ik tenminste. Desnoods dan maar een hele hoop bazelbagger en beuzelbrandhout, waar hier en daar een pareltje tussendoor flonkert.
    Vergeet ook niet dat deze racisme-hype diende om de aandacht af te leiden van de rampzalige verwaarlozing van ontsmettingsprotocollen en -routines en het negeren van het belang van deugdelijke ventilatievoorzieningen en -protocollen in zorgtehuizen en verpleegoorden in verband met Covid-aerosolen. Als je het over een groep wil hebben die werkelijk schrijnend en abject gediscrimineerd wordt, dan zijn het toch zeker onze senioren en bejaarden, alsook de zorgprofessionals en het verplegend personeel. Nu staat de stikstof alweer te dringen als opvolger om de media-aandacht, en intussen wordt de vliegtuigindustrie vrolijk opgeschaald. Dus, waar maken we ons druk over?
    Mmmm, ja, interessant, zwarte agenten in de Vonk-cartoon. Misschien dat je het jongetje blank kunt maken en meisje zwart. Of is dat weer té geforceerd geëmancipeerd? Ik bedoel: een neger met een blank trophy wife of trophy woman is nog steeds een stereotypische icoon. Een roze blanke man met een negerin, mwah, kweenie of dat al kan hoor. Ja, in werkelijkheid wel natuurlijk, maar in een cartoon, in deze periode ….. kweenie hoor. Bij kinderen kan zo’n verwisseling misschien nog door de beugel. Bij kinderen moet naargeestige, nefaste en improductieve discriminatie nog worden bijgebracht. Echter, de agenten zwart maken zou een interessant experiment zijn, ja. Zeker in combinatie met de getekende gedachten in de ballon van deze cartoon. Fascinerend, met name die stressdruppels die Vonk tekent.’

‘ De stressdruppels zijn in deze blanke cartoon net zo functioneel als ze in een zwarte (met zwarte politieagenten) zouden zijn. De achter- en onderliggende oorzaken, gedachten, de stressoren, wat zou daar je in de respectieve cartoons, voor kunnen bedenken? Leuk om daar over te speculeren en filosoferen.
Bij de cartoon van Hajo de Reijger op de NRC-site had ik “Blackout” bedacht. Extreem en langdurig zwart-wit denken, vooral in een onfrisse en onzindelijke modus, kan – nota bene: kán – tot een blackout leiden, een fatale blackout. Een cognitieve kortsluiting, zeg maar.’

  • ‘ Blackout of black out? Bij black out kun je ook aan kick out zwarte Piet denken. In de variant van dat je negers en donkergekleurde medemensen een tros bananen toestopt en zegt: “Hieróóó, hier heb je je boterhammetjes en nu wegwezen (black out), terug naar de jungle.” Trouwens, is het bord in de Hajocartoon blanco of zwarto? Ja, ja, dat benne leuke dingen voor de mensen en het schrijven maakt groot verschil. Zeg, wat denk jij: zijn er meer negers analfabeet of blanken?’