Hoe modellen Nederland regeren – Ronald Meester (voor het citaat video doorspoelen naar >>>> 14:20)
*
‘ Je zou o zo graag wensen dat de betreffende politica een grap maakte toen ze zich dat hardop afvroeg.’
– ‘ Een bijna-intellectuele grap, zou ik grappend kunnen zeggen. Maar helaas, ik vrees dat zij denkt zoals de meeste Kaastolpers vandaag de dag denken. Als politicus zouden zij de afwegingen en keuzes dienen te maken (dat mag mede aan de hand van modellen, als hulpmiddel) en uiteindelijk moeten zij beslissen en kunnen uitleggen hoe zij tot die beslissing zijn gekomen. Quod non dus. Blijken de besluiten heel erg fout uit te pakken, dan komt er een parlementaire enquête, waarvan we ons in toenemende mate afvragen wat daar het nut van is. Behalve een voodo-van-gesust willen worden.’
’ Pfff ….. en parlementaire enquête, ’t mocht wat. De schuldigen en verantwoordelijken voor het wanbeleid vallen gewoon omhóóg en gaan op een andere plek doodleuk verder met broddelen. Een P.E. is inmiddels een wassen neus, die hoort bij de poppenkasterij van onze (schijn-)democratie.
Dat vluchtgedrag van deze politici vind ik niet zo vreemd – ik speel even advocaat van de duivel – omdat de zittende politici (in Nederland) bijna niets meer in de melk hebben te brokkelen. Die hebben zich alle denkwerk en ieder initiatief uit handen laten nemen en varen overwegend op het kompas van bijvoorbeeld de EU-bureaucraten en die varen weer grotendeels op het WEF-kompas (dus Blackrock, Vanguard en Microsoft) .’
– ‘ En ze varen het op het kompas van modellen, die hen ook nogeens worden “aangepraat en “uitgelegd” ” door ingehuurde consultants (veelal oud-politici). Alles is en wordt uitbesteed, ge-outsourced. Ingeval van onze industrie, letterlijk, naar lage lonen-landen. Wij maken zelf bijna niets meer zelf, behalve hoogwaardig voedsel, middels een state-of-the art-agrarische sector, en ook dát – uitgerekend dát! – willen “ze” slopen en afbreken, met hun maffe stikstof-circus. Voorwaar, het ziet er somber voor ons uit.’
‘ Juist. Het enige wat de Kaasstolpers hoeven doen is ervoor zorgen dat de beeldvorming enigszins aanvaardbaar blijft sporen met de verwachtingen en illusies die de massa (wij dus) heeft van een Democratie. Die beeldvorming moet niet te vaak en niet al te erg uit de pas lopen met de illusies (het make- believe-gebeuren, het balletje-balletje-circus) die wij erop nahouden. Dat is alles.’