*

‘ Als opzetje nemen we de raad van Vito Corleone aan zijn zoon Michael: “Hou je vrienden dicht bij je, maar je vijanden nog dichter bij.’ Voor Israël / de Mossad, is Stoffer (SGP) een vriend, die in de Haagse politiek het belang van Israël loyaal en enthousiast behartigt (dit verzinnen wij voor een faction-scenario): “Een staakt het vuren kan nu gewoon niet.”, terwijl Sigrid Kaag het belang van de Palestijnen voorstaat en het belang van Israël waar mogelijk dwarsboomt en saboteert. Dat geeft te veel gerotzooi in het kabinet (dat vindt Rutte ook: “Ik moet meer armslag om de opdracht te kunnen uitvoeren, maar mevrouw Kaag loopt me steeds voor de voeten.”). Zij wilde zelf ook best weg uit Den Haag, maar dan moest het wel een verdienmodel met “diplomatieke allure” betreffen en uiteraard wilde ze er wat betreft inkomen niet op inleveren. Welaan, enig overleg met de slangenolieverkopers, de ladenlichters en de volksverlakkers, resulteerde tenslotte in: GEZANT voor Gaza (whatever that might be, het klonk in ieder geval sjiek en er kon een vette wedde aan worden geplakt). Voilá. Dus kon Kaag richting Gaza worden gestuiterd of gekatapult.  Voor Stoffer kan worden volstaan met een religieuze refill, een ideologische booster.’

• ‘ Sigrid Kaag in de rol van Agrippina, die chaos in Den Haag moest stichten, maar daarin (volgens de WEF-wizzards en volgens ons als faction-verzinners) niet helemaal is geslaagd. Ze was een end op streek en er is voorlopig voldoende chaos gesticht om op voort te slopen. In de contreien Gaza – Libanon kan ze in de gaten worden gehouden en waar nodig bijgestuurd en geherprogrammeerd. Dat laatste geldt trouwens evenzeer voor meneer Stoffer (in het factionscript welteverstaan). Meneer Stoffer zal naar verwachting gesterkt blijven pleiten voor Israël (zij het dat de SGP niet meer in het kabinet zit – althans: nóg niet, maar Segers wil dat heel graag – denken wij) en Stoffer en zijn SGP-vennoten zullen af en toe aan een tussentijdse religieuze refill, een ideologische booster, genoeg hebben. Is dit voorlopig voldoende materiaal?’

‘ Het is bijkans een kant en klare factionthriller, maar dat komt omdat wij als complotdenkers (leest bijvoorbeeld Peter Brooks, om nóg meer te genieten van alle nepnieuws dat over ons wordt uitgestort) over een ruime “voorkennis” (zij het een fictieve) beschikken en bijna kant-en-klare-plots in overvloed hebben. By the way: meneer Segers is van de CU, maar dat is met de SGP twee handen op een buik. Segers had dolgraag weer een minion in het kabinet gewurmd en hij zal zijn stinkende best doen om dat voor elkaar te boksen, hoewel dat moeilijk zal zijn met anderhalve zetel. Dan doen ze gewoon opnieuw koehandel als “constructieve-positieve oppostie”; daar hebben ze ervaring mee en dat is net zo goed giftig-democratie-ondermijnend.
Goed. Daarnaast beweert bijvoorbeeld Sarah Benton (A Make-Believe World, in ISBN 1 84354 135 1, p. 26): “ At the heart of the wretched relationship between journalists, public and media directors is whether or not people do really ‘want to know’. We the public insist we do want to know. This is not true. Most of the time we don’t want to know; in fact, continuing life in the maximum degree of comfort depends on not knowing, depends on blowing small bubbles of ignorance in which we can live in peace. The great quest for knowledge which was the inquiry into arms for Iraq came about almost accidentally, the consequence of a court case, not of public or journalistic questioning. The comfort of ignorance seems to me to be an irrefutable fact about human nature, although naturally the degree of resistance to knowledge varies from person to person as it does from time to time.”
Zo is het maar net. Helaas gaat dat maar al te vaak ten koste van een heleboel levens.’

• ‘Dan Rusland en Putin. Putins paardenfluisteraar. Vladislav Soerkov/Baranov? Dat kan natuurlijk, maar waar blijft Michael Silnizki? Herfried Münkler (2023; ISBN 978-3-644-01428-2; (Russische Geopolitik in der Nachfolge von Carl Schmitts Großraumtheorie): “Folgt man der Argumentation Silnizkis, dann hat der Angriff auf die Ukraine nichts, aber auch gar nichts mit der Osterweiterung der NATO zu tun; umso mehr dafür mit Russlands «imperialen Phantomschmerzen» und der Angst vor einer funktionierenden Demokratie in seiner unmittelbaren Umgebung.”
  Wow, en nog veel meer! Silnizki wordt nergens genoemd, terwijl hij (net als Dugin) ons meer geschikt lijkt als fluisteraar.’

‘ Nou ja, je kunt onmogelijk álles bijhouden lezen en Krielaars heeft misschien ooit ergens een stukje over Silnizki gepleegd? Ook wij kunnen niet alles bijhouden, vinden en lezen. Deze opmerking van Münkler vind ik echter erg geestig: Putin zou als de dood zijn voor democratie. Kijk, dát kan ik me nou levendig voorstellen, als we zien hoe “democratie” bij ons – in het Vrije en Verlichte Westen – wordt gemangeld en gemaltraiteerd tot een gedrochtelijke morf van autocratie, terwijl de media, de politieke paljassen, komedianten en de propapaganda-boeren, krampachtig proberen de schone schijn op te houden van iets dat nog op een schaduw van democratie zou kunnen lijken.’

• ‘ Jij loopt al een paar dagen met dat boek van Amartya Sen in je rugzak. Wat heb je daarmee? Zit je papiergeld er misschien in verstopt? Grapje, grapje. Jij hebt geeneens papiergeld meer. Jij betaalt met gouden ducaten en rekent af in glimmende zilverlingen. Klinkende munt en boter bij de vis.’

‘ Dat vind ik handiger dan gouden tanden met diamanten erin verwerkt. Ik zweer het je, ik zat in het vliegtuig naast een gast die zo’n gebit had. Zou het echt zijn, of demontabel, vroeg ik me af. Dit boek van Sen, ja, dat lag in een stalletje in G ***** voor een habbekrats, omgerekend naar euro’s ongeveer 25 cent, dus daar kon ik me geen buil aan vallen. Het gaat onder andere over manieren om verkiezingen te organiseren; welke systemen zouden de meest profijtelijke zijn voor een “democratie.”  Er staan stukken in die ik kan behappen, maar veel gaat me als 1000% alfa, echt ver boven de pet. Daar zou Maurice de Hond zijn tanden misschien op stuk kunnen bijten.’

• O ja, daar hadden we het voor de Kerst over, dat Maurice de Hond en Syp Wynia de koppen eens bij elkaar moesten steken om dat kiessysteem van De Hond nou eens echt uit te vlooien, op te schrijven en het dan als cahier uit te geven. Bij de uitgeverij van Wynia. Vervolgens kun je het “in de groep gooien” ter discussie. Nu blijft het bij die podcast-praattafels bij losse prietpraat die zo verdampt. Sommigen van die podcasters verdenk ik er van zo’n podcast opgetuigd te hebben om zichzélf een podium te verschaffen, die hebben een eigen agenda en ze willen zelf vaak in beeld. Daar moet je dus niet wezen. Dat is zonde van dat idee van De Hond, want we moeten echt naar een ander stem-kiesstelsel, want op deze manier, in deze structuur doorsudderen is de dood in de pot. Kijk, hier, Sen zegt op bladzijde 259: ” It may, of course, be that people just enjoy voting. This could explain why people vote in large elections, but once this type of consideration is brought in, even the ordinal correspondence between votes and preferences is damaged. A person may be indifferent and still vote for one or the other alternative if he gets delight in voting. If, on the other hand, there is some cost from voting, he may abstain even through he may prefer one alternative to another, but not sufficiently strongly. In fact, the problem is present even when voting is a source neither of cost nor of delight. A person who is indifferent may then just as easily vote for either candidate as abstain.”
  Heb je dit gelezen? Stemmen voor de lol, als zinloos ritueel, maar wel symbolisch voor democratie. Dit is toch iets voor Vijfde Wereld-landen? Om de meute zoet te houden, met de smoes dat ze Democratie hebben omdat ze immers mogen stemmen. Toch niet voor een voortrekkersland als Nederland.’

‘ Dat bekokstoven zouden Wynia en De Hond eventueel off camera moeten doen. Niet aan zo’n podcastpraattafel, want dan staat er een camera op en dat roept toch andere geesten op dan die welke je enkel voor het idee, het uit te werken concept, nodig hebt.’

• ‘Het draait ook of vooral om de persoonlijkheden, onderschat dat niet. Iemand kan nog zo’n briljant idee of concept hebben, als ze dat niet overtuigend (en voor het publiek sympathiek!) over het voetlicht kan brengen doe je er niets mee. Zowel Wynia als De Hond zijn baasjes, dus het is maar de vraag of dat zou klikken. Off camera zou een eerste vereiste zijn. Eventueel met een moderator erbij die snugger is en het allemaal snapt, maar die geen kippendrift of geldingsdrang in z’n of haar lijf heeft en die vooral goed kan luisteren.’

‘ Nou ja, Wynia heeft geen “eigenbelang” behalve misschien dat hij solide kwaliteit voor zijn uitgeverij wil, maar hij hoeft zich niet per se in de kijkert te spelen voor een baantje of een promotie of zoiets. Wynia vindt politiek leuk en belangrijk. Wie weet komt het er ooit van. Vooralsnog modderen we gewoon verder met dit hopeloze systeem en zónder referendum. Dat laatste is wel heel raar en getuigt van een defaitisme dat deze maatschappij compleet doordesemt en politiek castreert. We maken louter nog “oversprong-bewegingen,” zoals hoenders baltsen voor de daad. We doen zelfs geen moeite meer om het referendum met toeters en bellen op te tuigen, maar blijven steriel kwebbelen over “de Democratie,” een nieuw sociaal contract, staatsrechtelijkheid en instituties ….. ??? Intussen fietsen Rutte & Co demissionair en wel door en over alles en iedereen heen.’

 

  Michiel Krielaars (recensie) www.nrc.nl/nieuws/2022/11/10/poetin-als-cynisch-romanpersonage-2-a4147888

Joost Galema (Händel – ‘Agrippina’) www.nrc.nl/nieuws/2024/01/05/alle-lof-voor-wie-misleidt-om-aan-de-macht-te-komen-agrippina-is-de-oermoeder-van-de-machtsbeluste-politicus-a4186127?t=1704532509.