*
‘ Een hokjesgeest is wat anders dan een dijkgraaf, want een dijkgraaf opereert in een waterschap mét dijken.’
– ‘ Wacht even, dus je kunt een watergraaf niet aan de dijk zetten, maar een dijkgraaf wel.’
‘Je hebt idiomatisch en grammaticaal gelijk, vermoed ik.’
– ` Jeeeetje, moet ik nou de politiek in?’
‘ Dat maakt niets uit. Mensen die de politiek in gaan, die willen er gewoon niet toe doen. Dat beweert de Duitse schrijven Hans Magnus Enzensberger tenminste. Ik vermoed dat vooral watergraven de politiek in gaan, niet dijkgraven.’
– ‘ Want …. ?’
‘ Nou, omdat een dijkgraaf – indien hij dat tenminste wil – zoden aan een dijk kan zetten, maar een watergraaf niet, want die heeft geen dijken tot zijn beschikking. De meeste politici zetten geen zoden aan welke dijk dan ook. Dus gaan vooral watergraven de politiek in.’
– ‘ Helder. En de hokjesgeest? Wat doe je daarmee?’
‘ Als je de politiek ingaat en je doet goed je best om bij de partijbureaucratie in het gevlei te komen of te raken, dan kun je op een kieslijst/stembiljet verzeild rake en dan kunnen mensen op jou stemmen. In een stemhokje. Dan kleuren ze misschien wel het vakje bij jouw naam rood, en dan hebben zowel jij als die stemmer bijgedragen aan de democratie.
Dat heb ik tenminste begrepen uit de column van deze columniste, want ik sta al sinds mensenheugenis niet meer in stemhokjes.’
– ‘ Nou, als je wil dat mensen op jou stemmen, dan moeten ze weten wie je bent en dat betekent dat je veel in praatpropgramma’s moet opdraven – dat staat ook in de column – soms wel in drie praatshows op een avond.
’ Verschrikkelijk. Ik moet er niet aan denken. Wat moet je in je vorige levens wel niet allemaal misdaan hebben, om zo gereïncarneerd te worden. Vreselijk.’
– ‘ Misschien zitten die politici in een reïncarnatie-carrousel, omdat ze in een hun aardse levens in de politieke banencarrousel zaten? Vanwege de netwerkcorruptie en de vriendjespolitiek.
‘ Een carrousel. Dan zit je in de samsara, terwijl iedereen zou streven naar mokhsa.’
– ‘ Vind je dat niet vreemd, want allerlei politici hebben de snavel vol van circulaire economie, duurzame kringloop en zo. Dan geloof je toch in samsara, kringloop? Pleit je dan misschien voor de donut-economie, of voor het donut-model. Een donut is cirkelvormig. Of ben ik nu helemaal abuis? Gaat de donut-economie over cirkelredeneringen? Daar krijg je als politicus speciale cursussen voor: cirkelredeneringen. Kijk maar naar videos van Tweede Kameroptredens van de Haagse Kaasstolpers. De ene cirkelredenatie na de andere. Sommige zijn vrij goed, dan merk je het niet meteen, maar de meeste Kaasstolpers bakken weinig van hun cirkelredeneringen, dan is het niet om aan te zien. Dan denk ik: ga er alsjeblieft toe doen!’