‘ De moord op de Indiase politicus Atiq Ahmed, op 15 april 2023 in Prayagraj (India) deed die ene mevrouw verzuchten dat zoiets in Nederland niet kon gebeuren: “Meneer Eric Wiebes, meneer Henk Kamp, meneer Mark Rutte, ze kunnen zo maar door Groningen wandelen, zonder bang te hoeven zijn dat een boze Groninger ze dood zou schieten. Omdat hun huis door de gasboringen was vernield, en ze maar geen compensatie krijgen. Dat wordt in Nederland allemaal keurig via de rechter opgelost. Groningers van wie het huis onbewoonbaar ontzet is, gaan bij familie logeren.” Haar vriendin vulde ernstig aan: “Of ze gaan misschien emigreren. Ze schieten tenminste geen politici dood.” ‘

–        ‘Nou, opgelost, opgelost. Nederlanders denken er blijkbaar gewoon (nog) niet aan om verantwoordelijke bewindspersonen te molesteren. Of dat nou zo positief gewaardeerd moet worden, dat wist die andere mevrouw niet meteen. Ze leek mij aarzelend in haar reactie. Niet zo vreemd, vind ik, want het is wel degelijk raadselachtig – en het wordt met de dag raadselachtiger, naarmate het vaker voorkomt en wij ons dat realiseren – dat lieden die verantwoordelijkheid dragen voor de meest schrijnende missers en groteske uitglijders in het beleid er gewoon gladjes mee weg blijven komen. Omdat ze in een systeem opereren, en hun falen en feilen steevast als te wijten aan systeemfouten wordt afgedaan. Zonder dat het syteem wordt veranderd. Terwijl dat wel blijkt te kunnen – tenminste in Engeland, blijken burgers, bewoners, bijvoorbeeld een 15-minuten-malle-stad tegen te kunnen houden.
De structureel stuntelende stakkers en onverbeterlijke brekebenen doodschieten, is wel erg heftig, natuurlijk, maar het is tenminste een duidelijker boodschap dan uit sleur maar weer op een ander politiek merk, een andere partij, stemmen. Daarin kon ik een heel eind met haar meevoelen. India heet de grootste democratie van de wereld te zijn, en Nederland is geloof ik ook een democratie, maar niet de grootste. Misschien kunnen ze in India beter schieten? Waren het Indiase dames?’

‘ Zo zagen ze er wel uit, maar het konden ook Pakistaanse of Bangladesh-dames zijn geweest, of uit een soortgelijke regio afkomstig. Ze spraken goed Nederlands vond ik. Dat meneer Ahmed was geliquideerd schenen ze niet heel erg te vinden, kreeg ik de indruk.’

–        ‘ In de kranten staat overal vermeld dat de man een maffiose gangster zou zijn geweest, maar welke politicus is dat nou niet? Het is vooral een kwestie van nuance, vermoed ik, en die schijnt plaatsgebonden te zijn. Wat in India als een (politieke hals-) misdaad wordt beschouwd, wordt in Nederland liever als een “systeemfalen” afgedaan. Denk maar aan het Toeslagenschandaal. Dat pruttelt, suddert en ziekt, zompig meurend en walmend verder.’

‘ Locale accenten? Dat zou kunnen, maar waar blijft de invloed van de globalisering dan? Heeft die misschien nog even tijd nodig? Zo’n fatwa is trouwens wèl globaal of mondiaal. Weet je, na Laswell (Psychopathologie & politiek) te hebben gelezen, denk ik dat zo’n fatwa best als psychologische uitlaatklep kan fungeren – ik bedoel: een moord naar aanleiding van een fatwa, door een gefrustreerd persoon, kan opluchten. Op grond van een fatwa kun je je agressie, gelegitimeerd, moorddadig uitleven. Je krijgt er zelfs een pluspunt voor bij op je score card.
Lasswell: ” Indeed, the whole nineteenth century had witnessed the growth of the secular cult of nationalism, furnishing a substitute for the fading appeal of established religion. This decline of piety, however, left legacies of guilt which could be expiated by attacking the Jew, traditional enemy of Christianity. Plainly the Jew was available as the symbol which more than any other could be utilized as a target of irrelevant emotional drives. The hatred of the country for the city, of the aristocracy for the plutocracy, of the middle class for the manual toilers and the aristocracy and the plutocracy could be displaced upon the Jew. ”
Het welbekende principe van de zondebok as afreageermiddel. Wilders als de zondebok voor wat “wij, de autochonen,” hen tekort doen? Dat ontlast bovendien de politici, met hun mallotige “immigratiebeleid” in één moeite door. Kortom: het mes kan vele aan kanten snijden.’

–        ‘ Het is een idee. Leve multiculti, nietwaar? Meneer Cees van der Laan, van dagblad Trouw, gaat jonge moslims vragen wat zij van de Pakistaanse fatwa’s tegen Geert Wilders vinden. Dat neem ik althans aan – het artikel van Van der Laan staat achter een betaalmuur – want wat zou hij momenteel anders aan jonge moslims kunnen willen vragen?  Of ze zich niet liever zouden bekeren? Dat lijkt me onwaarschijnlijk.’

‘ Mag ik jou wat vragen? ‘

–        ‘ Jawel, maar ik ben geen moslim hoor.’

‘ Dat weet ik. Jij moet van je geloof veel alcohol drinken, is het niet?’

–        ‘ Neen, fout. Dat moet ik van de dokter!’

‘ Goed, oké, maar denk jij niet dat het de politieke nomenklatoera daar in Den Haag goed uitkomt, dat Wilders wordt gemaand, gesensibiliseerd, vanuit Pakistan?’

*

–        ‘ Hééé, dat idee was nog niet bij me opgekomen. Meneer Wilders zal inmiddels toch zeker een pistool bij zich hebben, en regelmatig op schietles gaan? Zelfverdediging is toch niet verboden? Het klinkt vrij logisch, maar ik moet toch even aan het idee wennen. Gôh, met een pistool op zak lopen en elke week naar de schietbaan. Dat is toch best wat, vind je wel?’

‘ Ach, er zijn mensen die iedere week naar de kerk gaan. Het is maar net wat je gewend bent.’