‘ Hangen de rekjes en kastjes nog?’

• ‘Nou en of. Tweecomponenten-lijm (6 kleine tubes voor een euro) zit onwrikbaar en muurvast. Op gladde oppervlakken welteverstaan. Deze haakjes met daaraan de rekjes, zitten op tegels gelijmd. Je moet de oppervlakken van de metalen haakjes helemaal schoon pellen, dus het plakschuim eraf schrappen, en vetvrij maken. Lijm op het metaal en op de tegel aanbrengen. Héél even laten drogen, zodat het niet meer vloeibaar is, en dan tegen en op elkaar drukken. Zorg dat de haakjes op één lijn hangen, zodat het rekje waterpas hangt. Aftekenen is aan te raden. Vast is vast, dus meteen in een keer goed doen. 24 uur niet belasten en dan zit de boel gegarandeerd muurvast. Mw en meneer H. raken er niet op uitgekeken.’

‘ Hadden ze me daar toch bijna met een klophamerboor in de tegels geboord.’

• ‘Ze waren al bezig – in de voegen tussen de tegels – maar ze kwamen niet door de metalen plaat in de muur. Dat bleek later. Toen hebben ze A gebeld. Dat was zo’n twee weken terug. A heeft ze foto’s laten maken van de plekken waar de haakjes in de muren moesten (de keuken en de badkamer). Die foto’s hebben ze gemaild. A had intussen de bouwtekening van het appartement opgeduikeld en daarop stond ook de electrische bedrading van de flat. Zo zag hij dat er op die plekken waar de haakjes aan de muur moesten komen, om de electrische kabels te beschermen tegen boren, metalen platen in de muur zaten. Daar konden meneer en mw. X niet doorheen boren, hetgeen maar goed was ook. Anders waren ze misschien geëlectrocuteerd.’

‘ Dat laatste valt wel mee geloof ik, omdat zo’n electrische boor dan afslaat of iets dergelijks. Die dingen zijn beveiligd. Maar je boort natuurlijk liever niet in de elektrieke bedrading.
Hoe kwam A trouwens aan de bouwtekening van het appartement? De verhuurders / woningbouwcorps geven de bouwtekeningen nooit ter inzage. Die bewaren ze als waren het staatsgeheimen.’

• ‘ Logisch, want op zulke tekeningen zie je bijvoorbeeld ook waar er eventueel asbest in muren of onder daken, zit. Ook andere gebreken en zwakke plekken. Dát willen verhuurders niet in de openbaarheid hebben, want asbest verwijderen, kost geld en veel trammelant. Het staat geloof ik wel in de beschrijving die je krijgt vóór je het huurcontract tekent – dus meestal wéét de huurder ervan – indien zij het contract tenminste goed leest. Maar dan nog; als je een woning wil dan ben je niet kieskeurig.’

‘Ja ja, dat ken ik. Dat hadden een oom en tante van mij ook. Die kwamen er pas later achter dat hun appertement tochtte en dat er asbest op bepaalde plekken zat. Toen ze de asbest bij de verhuurder – een woningbouwcorporatie – meldden – zei die dat ze ze die plekken met rust moesten laten – dus niet boren of zo – dan kon het asbest geen kwaad. De woningen waren rond 1990 gebouwd geloof ik. Toen was men nog niet alert op asbest.’

• ‘ Nu worden asbestvrije woningen aan asielmigrante gegeven – vermoed ik. Die hoeven geen huur te betalen.’

‘ Tja, zo gaat dat in ons gave landje. Hoe kwam A aan de bouwtekeningen?’

• ‘ Dat weet ik niet, maar als je de weg weet, kun je aan alles komen. Je móet vandaag de dag wel, want wanneer je langs de officiële kanalen opereert en ordentelijk te werk gaat – zoals vroeger en ooit gebruikelijk was – dan word je van het kastje naar de muur gestuurd, afgepoeierd en met een kluitje in het riet geduwd. Niet altijd en overal hoor, maar meestentijds wel. Helaas. Dat vreet aan de maatschappij-mentaliteit, maar wat weten politci daar nu van? Ergernis verhardt tot woede, koelt af naar wrok en stolt (net als lava) tot rancune.  Politici, die maken zich druk over het aantal vakjes die op het stembilet moeten komen en de afmetingen, kleur en geur van zo’n stembiljet.’

‘ Oijoei joei   …… Natuurlijk, want dat zijn zaken die direct met de Democratie hebben te maken. Is het niet om in wenen uit te barsten?’

• ‘Ik heb dit procedé toegepast bij de bedlampjes van de kinderen. Met schroeven en boren, kwam ik niet diep genoeg in de muur en de lampjes werden er voortdurend afgeragd. Welnu, haal latjes van resthout (5 cm bij 20 cm) gratis bij de kluswinkel, draai daar de schroeven van het bedlampje in en plak de lat met de schroeven op de muur (behang geeft niet) met 2-componentenlijm. Schroef de lat met daarop ook tweecomponentenlijm in de muur ( 3 millimeter diep is genoeg). Dat kun je met de hand, met een fretboortje doen. De lijm fungeert als bevestigingsspecie, de schroeven die je dóor het hout in de muur schroeft dienen alleen om de vlakken op elkaar te drukken. De lampjes hangen nu muurvast naast het bed. Dat wil zeggen: de lat met de schroeven waaraan de leeslampjes hangen, want de lamp zelf kun je gewoon van de lat/muur halen om bijvoorbeeld het peertje te verwisselen. ‘

‘Handig, en het kost bijna niets. Nog een tip. Tegenwoordig kun je met AI vrij makkelijk achterhalen of de directie van je woningcorp. “deugt” (wie er deel van uitmaken) of niet ze heel erg. Ook het personeel en de onderhoudsbedrijven die ze inschakelen als onderaanemers, zijn makkelijk te achterhalen en AI verstrekt desgewenst (en indien je de juiste datbases hebt ingevoerd) tevens informatie over de respectieve reputaties. Je weet maar nooit waar zulke kennis je te pas kan komen.’

 

 

 

Twee-componentenlijm van eigen merk of merkloos, wordt vaak op een kaart van zes kleine tubes (een tube per klus, want het spul verhardt snel) verkocht voor een euro of hooguit twee euro.